Heb je ooit naar een fles gekeken Chianti ​ Chateauneuf paus ​ Taurasi of Alentejo en vroeg me af wat er precies in zit? Of wat dacht je van wanneer je een rode blend in Rhône-stijl uit Californië tegenkomt? Wijnetiketten kunnen veel informatie bieden over wat er in zit, dat wil zeggen als je de cryptische taal op het etiket kunt decoderen.

Maar vrees niet. Er zijn enkele basisformules die u kunnen helpen de nogal verwarrende en soms zelfvoldane woorden op wijnetiketten te begrijpen.

Hoe een wijnetiket te lezen

Het eerste dat moet worden bepaald, is of de wijn afkomstig is uit de Oude Wereld (Europa, de Middellandse Zee, delen van West-Azië) of de Nieuwe Wereld (een andere wijnproducerende regio). Hoewel alle labels basisfeiten bevatten, zoals regio, producent, alcohol per volume (abv) en vintage (tenzij niet-vintage), zijn er enkele opmerkelijke verschillen.

Hier zijn de verschillen tussen wat u kunt vinden op labels uit deze twee categorieën.

Foto door Meg Baggott

Oude wereld wijnetiketten

De overgrote meerderheid van wijnen uit de Oude Wereld geven doorgaans alleen regio's en verouderingsclassificaties aan op het etiket aan de voorkant, maar geen druivensoorten.

Bijvoorbeeld rood Riojas worden typisch geproduceerd uit Tempranillo druiven, mogelijk met Gratian, Garnacha en misschien Mazuelo. (En hoe kan iedereen weet dat niet Mazuelo is de naam voor Carignan in Rioja). Het probleem is dat je het moeilijk zou hebben om een ​​Rioja te vinden die een van deze druiven op het etiket aan de voorkant vermeldt, of helemaal niet. Hetzelfde geldt voor Chianti (gemaakt van Sangiovese), Bourgondië (Pinot Noir voor rode wijnen en Chardonnay voor wit), Bordeaux en vele anderen.

De belangrijkste reden voor deze etiketteringspraktijken is dat deze wijnen meer een regionale stijl hebben dan de druiven zelf. Dezelfde druif kan verschillende kenmerken vertonen op basis van klimaat, bodem en terroir. Dus hoewel het lijkt alsof producenten je proberen te verwarren door de druiven niet op hun flessen te noemen, is het eigenlijk precies het tegenovergestelde.

In de afgelopen jaren zijn sommige producenten uit de Oude Wereld begonnen met het noemen van de druiven van hun wijn op de etiketten aan de achterkant, of zelfs af en toe op de voorkant. Het voorbehoud is dat er van u wordt verwacht dat u weet welke druiven in specifieke regio's kunnen (en mogen) worden gebruikt. Dat is waar een vleugje vermoeden van de Oude Wereld kan optreden.

Een ander kenmerk van een Old World-label is dat het richtlijnen kan bieden voor veroudering. In tegenstelling tot veel andere wijnetiketten uit de Nieuwe Wereld, hebben termen als ‘Reserva’ (of ‘Riserva’ in Italië) en ‘Gran Reserva’ een werkelijke betekenis op basis van de regio waar ze vandaan komen.

De voorschriften voor leeftijdsclassificaties van elke regio kunnen echter bijna identieke namen hebben, maar sterk verschillen. Als een fles rode Rioja bijvoorbeeld Reserva op het etiket heeft, betekent dit dat deze minimaal 36 maanden heeft gerijpt, met minimaal 12 maanden op eikenhout.

Een fles Chianti met Riserva op het etiket heeft echter minstens 24 maanden in eikenhout gestaan, met nog eens drie maanden op fles. Bovendien is een Brunello di Montalcino met Riserva op het etiket heeft vijf jaar gerijpt na de oogst, waarvan ten minste twee van die jaren in eikenhout en zes maanden op fles hebben doorgebracht. Dit wordt vergeleken met de standaard vier jaar in totaal (twee in eiken en vier maanden op fles) voor niet-Riserva Brunello.

Foto door Matthew Dimas

De meest verwarrende wijnetiketten van allemaal zijn misschien wel Duits, die een veelvoud aan technische informatie en Duitstalige termen zoals 'Trockenbeerenauslese', 'Bernkasteler Badstube' en 'Grosses Gewächs'. Eén blik en u kunt het gevoel hebben dat u Mensa-lid moet zijn om deze beschrijvingen ooit te begrijpen.

Hier zijn een paar trucs om u te helpen Duitse labels te decoderen:

Snelle tips voor Duitse wijn

Duitse labels bevatten rijpheidsniveaus.

Voor Prädikatswein, een aanduiding die superieure kwaliteitswijnen aangeeft, variëren de niveaus van de minst rijpe (Kabinett) tot de rijpste (Trockenbeerenauslese) en alles daartussenin (Spätlese, Auslese en Beerenauslese). De rijpheidsniveaus kunnen helpen bij het aangeven van het zoetheidsniveau van de uiteindelijke wijn. Er kunnen ook specifieke zoetheidsniveaus worden vermeld op Duitse wijnetiketten, waaronder Trocken (droog), Halbtrocken (halfdroog / niet-droog) en Eiswein (zoete dessertwijn gemaakt van bevroren druiven). Mogelijk ziet u Feinherb ook vermeld (een andere term om niet-droge wijnen aan te duiden). En dit is slechts het topje van de ijsberg.

Als u twee namen bij elkaar ziet, vooral als de voornaam eindigt op een ‘er’, geeft dit een subregio en een wijngaard aan.

Bernkasteler Badstube betekent dus dat de wijn afkomstig is van de Badstube-wijngaard, gelegen in de subregio Bernkastel.

Duitse wijnen hebben hun eigen versie van Crus, zoals Bordeaux of Bourgondië.

Grosses Gewächs op een etiket verwijst naar een 'grote groei' en een wijn van de hoogste kwaliteit, waar Grosse Lage en Erstes Lage naar verwijzen grand cru en premier cru , respectievelijk.

Foto door Sara Littlejohn

New World Wine Labels

Bij wijnen uit de VS, Zuid-Amerika, Oceanië en de meeste andere niet-Europese landen staat de druivensoort bijna altijd op het etiket.

Oorspronkelijk waren de wijnetiketten van de Nieuwe Wereld minder gericht op waar de druiven werden verbouwd, omdat het in feite allemaal onbekende wijnregio's waren. Ze benadrukten eerder druiven om de wijnen te koppelen aan iconische Europese regio's. EEN Cabernet Sauvignon of Merlot zou kunnen worden geassocieerd met Bordeaux , terwijl een Chardonnay kan worden vergeleken met Bourgondië ​

Dit gebeurde ook omdat, in tegenstelling tot hun tegenhangers uit de Oude Wereld, de stijl van de wijn meer gericht was op de uitdrukking van de druif dan op de regio, hoewel dit in de loop van de tijd zeker is veranderd. Nu herbergen veel niet-Europese regio's enkele van de beste wijngaarden ter wereld.

Nieuwe-wereldwijnetiketten zijn over het algemeen vrij eenvoudig. Vaker wel dan niet, geven ze de druiven, de regio, de subregio en zelfs een beschrijving van de aroma's en smaken van de wijn, meestal op de achterkant.

Er zijn echter zeker uitzonderingen op deze regel. Neem nu een van de meest populaire wijnen in de VS, De gevangene ​Die naam is letterlijk alles wat je op het etiket aan de voorkant vindt, terwijl op het etiket aan de achterkant gewoon staat dat het een ‘rode wijn’ uit Napa Valley is. Deze wijnen rekenen, net als sommige tegenhangers uit de Oude Wereld, op het prestige van hun naam die alles communiceert wat een wijnkenner moet weten.

De do's en don'ts van wijnetiketten

Bepaalde wijnen uit de Nieuwe Wereld kunnen ook worden beschouwd als een Rode blend in Rhône-stijl of een super Toscaanse stijl wijn. Nogmaals, je moet de druiven kennen die in de historische Europese regio's worden gebruikt om te begrijpen wat er in de fles zit. Typisch zijn rode melanges in Rhône-stijl uit Californië een combinatie van Syrah , Grenache en Mourvèdre andere druiven zijn toegestaan ​​in de Rhônevallei in Frankrijk.

Houd er rekening mee dat termen als 'Reserveren', 'Speciaal' en 'Selectie' met New World-labels geen wettelijke minima hebben wat betreft veroudering of wijngaardlocatie. Het zijn in feite marketingtermen die bedoeld zijn om een ​​botteling van hogere kwaliteit te impliceren, maar ze kunnen op elk etiket worden geslagen en bieden geen garantie.

De enige term die echt een juridische betekenis heeft in de VS is 'Meritage', de combinatie van 'verdienste' en 'erfgoed'. Een aantal Californische wijnmakers kwamen eind jaren tachtig samen om de Meritage Association (nu Meritage Alliance ) en creëerde deze classificatie voor mengsels in Bordeaux-stijl geproduceerd door aangesloten wijnmakerijen, bedoeld als kwaliteitsaanduiding. Deze wijnen moeten een blend zijn van twee of meer van de rode Bordeaux-variëteiten: Cabernet Sauvignon, Cabernet Franc ​ Malbec , Merlot, Kleine Verdot en de zeldzamere St. Macaire, Gros Verdot en Carmenère ​Ze kunnen niet meer dan 90% van een enkele variëteit bevatten. Voor witte Meritage moet de blend ten minste twee van de drie witte Bordeaux-druiven bevatten: Sauvignon Blanc, Sémillon en Muscadelle.

Er valt veel te leren van wijnetiketten, zolang u maar weet waar u moet zoeken. Houd deze trucs in gedachten en je gaat de goede kant op.