'Deze kinderen komen in je leven, niet andersom.'

Ik interpreteer dit stukje ouderschapsadvies zo dat het belangrijk is om niet af te zien van de dingen die we leuk vinden omdat we kinderen hebben. Dit lijkt ontmoedigend als een van die dingen naar een wijnland reizen is. Tegenwoordig bezoeken we zelfs met tweeling van 5 jaar nog steeds wijnmakerijen, maar onze aanpak is anders.

Onze eerste ervaring met wijnproeven met onze kinderen op sleeptouw was bij onze plaatselijke wijnwinkel. Ik reed solo naar binnen terwijl mijn man en pasgeborenen in de auto wachtten.

De eigenaar heette me welkom en vroeg naar onze recente afwezigheid. 'Baby's,' haalde ik mijn schouders op en gebaarde naar onze auto. Hij stond erop dat we ze binnen zouden halen. 'Bevel van de eigenaar,' zei hij. De kinderen waren stil en schattige mensen zwijmelden. Ik stelde me voor dat we tegen de tijd dat ze konden lopen, in de wijngaarden zouden stoeien.

Maar als peuters waren onze kinderen vluchtig en eigenzinnig. De eerste keer dat we onze wobblers naar een wijnmakerij brachten, was traumatiserend. Na een driftbui en herhaalde pogingen om alles te doorbreken, haastten we ons beschaamd naar buiten zonder iets te proeven. Ze rondlopen in de wijngaard hielp niet. Ze behandelden de druiven alsof we in een U-pickveld waren. Het duurde een jaar voordat we er zelfs maar aan dachten om weer een wijnmakerij binnen te gaan.

Uiteindelijk begonnen we te stoppen op plaatsen die op kinderen waren gericht (speeltuinen, boerderijen of musea) tussen wijnmakerijstops. We hebben ook geleerd, net als bij vliegen met kinderen, dat je ongetwijfeld een oogje in het zeil krijgt van sommige mensen die snel oordelen, vooral als je peuters sleept.

Ik stelde me voor dat we tegen de tijd dat ze konden lopen, in de wijngaarden zouden stoeien.

Het is moeilijk om niet gevoelig te zijn voor de juryleden. Als mijn kinderen zelfs maar een piepgeluid maakten, nam ik ze snel mee naar buiten. En toch, nadat ik een aantal jaren bij wijnmakerijen heb gewerkt, heb ik gezien dat volwassenen veel slechter gedrag vertoonden in proeflokalen dan mijn kinderen.

Als ik vandaag naar een wijnland reis, bevestig ik voordat ik vertrek het beleid van een wijnmakerij inzake kinderen. Sommige bedrijven richten zich op degenen die wegkomen van kinderen. Ik vind het ook heerlijk om soms bij de mijne weg te komen. Maar ik wil ze leren dat wijnmakerijen ook boerderijen zijn die worden gerund door gepassioneerde mensen en gezinnen. Wijnhuizen die erop vertrouwen dat ik de verantwoordelijkheid voor mijn kinderen zal nemen, zijn degenen die ik wil steunen.

Foto door auteur

We hebben tegenwoordig gemiddeld ongeveer twee bezoeken aan wijnmakerijen per reis, maar we brengen aanzienlijk meer tijd door op elke plaats. (En vervolgens meer wijn kopen). Grote zomerevenementen zijn mijn favoriet, vooral die buiten, waar het volume van mijn kinderen verloren gaat in de zee van stemmen en muziek. Als de kinderen een deel van de ervaring kunnen zijn, in plaats van mee te denken over jouw ervaring, dan is het voor iedereen mogelijk om gelukkig te zijn.

Onze meest recente reis naar Wine Country was voor een clubevenement in Soter wijngaarden : buiten, met veel ruimte voor de kinderen om te rennen. En toevallig werden ze uitgenodigd om de biologisch-dynamische boerderij te bezoeken en ontmoetten ze geiten, alpaca's, kippen en wijnmakerijhonden. De kinderen hadden de tijd van hun leven. We hadden geweldige wijn en ontmoetten geweldige mensen.

We hebben geleerd dat het er niet om gaat de kinderen in het gareel te houden. Het ging erom de ervaring inclusief te maken en onze kinderen te leren dat het een cultuur is, niet alleen een drankje.

Pas nu verwachten ze dat alle wijnhuizen geiten hebben.