Het klinkt alsof er een feestje gaande is in de verouderde kelder van Copper & Kings in Louisville, KY. Queen's Een gek klein ding genaamd liefde ontploffingen uit luidsprekers die tussen de cognacvaten zijn geplaatst, sommige neongroen en roze geverfd. Het staat in schril contrast met de traditionele Cognac van Frankrijk, waar de vaten in vredige stilte rusten.

Het gaat echter niet alleen om plezier en spelletjes. Copper & Kings is een van de weinige distilleerderijen die een techniek gebruiken die 'sonische veroudering' wordt genoemd om sterke dranken aan te moedigen sneller te verouderen. In theorie zorgt die dreunende bas ervoor dat de vloeistof vaker contact maakt met het hout in de vaten. Of je nu gelooft dat muziek het verschil maakt of niet, het is een teken van hoe Amerika's brandewijnproducenten innovatie toepassen op een van de oudste en eerlijk gezegd stodgiest gedistilleerde categorieën.

Als er ooit een tijd was om enthousiast te worden over in Amerika gemaakte brandewijn, dan is het nu. Wat ooit een relatief onbeminde categorie was, krijgt nieuwe tractie, met distilleerders die prachtige bottelingen produceren.

Waarom nu?

Brandewijn is een soort sterke drank die traditioneel wordt gemaakt van distillerende wijn, hoewel elk gefermenteerd fruit kan worden gebruikt. En om eerlijk te zijn, Amerika heeft brandewijn geproduceerd zolang we fruit hebben om te fermenteren, te distilleren en in vaten te steken. In vergelijking met Europa's legendarische gepolijste bottelingen, zoals Cognac, Armagnac en Calvados, waren de meeste Amerikaanse brandewijnen gewoon niet van dezelfde kwaliteit en zijn ze al jaren in de vergetelheid geraakt.

Dus wat is er veranderd? Het korte antwoord: veel brandewijnproducenten hebben zich laten inspireren door het weggelopen succes van Amerika's andere bruine drank: Bourbon.

Laird's Applejack is een van de meest zichtbare producenten die de aanval hebben geleid, met appeldistillaat dat is gerijpt in voormalige Bourbon-vaten, in tegenstelling tot meer neutraal Frans eikenhout, om karamel- en kruidentonen toe te voegen die bekend zijn bij whiskydrinkers.

Joe Heron, oprichter van Copper & Kings, gebruikt ook voormalige Bourbon-vaten (evenals vaten die voorheen bier, wijn en andere sterke dranken bevatten) om de finesse van Cognac te bereiken met de robuustheid van Amerikaanse producten. 'We slippen Bourbon en flankeren Cognac,' zegt hij.

De druk die wordt gevoeld om het weggelopen succes van Amerikaanse whisky's het hoofd te bieden, heerst in de hele industrie, zelfs bij traditionele brandewijnproducenten. Bijvoorbeeld, de allereerste California Brandy Summit, gepland voor april in Yosemite, Californië, stelt dat het doel is 'om Californische brandy te helpen erkend te worden als een van de beste bruine sterke dranken ter wereld.'

Foto met dank aan Copper and Kings American Brandy Company, Facebook

Wat is het volgende?

Met of zonder Bourbon-vaten, de volgende golf Amerikaanse brandewijn vordert al een tijdje langzaam. Een deel ervan bouwt voort op het werk van pioniers als Germain-Robin, Clear Creek en Osocalis, die al tientallen jaren uitstekende brandewijnen maken. Meer recentelijk heeft de beweging van ambachtelijke geesten geholpen kleinere producenten voort te stuwen.

Bij Germain-Robin in Mendocino, Californië, hebben Hubert Germain-Robin en Ansley Coale jarenlang geen Cognac meer gebruikt, met behulp van Old World-methoden en Californische wijndruiven om enkele van de lekkerste brandewijnen te creëren die er zijn. Hun enkele druivensoort en experimenten met één vat zijn bijzonder adembenemend. Germain-Robin's Old & Rare 1985 Chenin Blanc is bijvoorbeeld voortreffelijk, maar voor $ 600 is het moeilijk aan te bevelen voor de gemiddelde consument.

In een bod op jongere consumenten bracht Germain-Robin onlangs zijn Millard Fillmore-botteling uit voor $ 35. Het is ook behoorlijk goed, wat bewijst dat als iemand Amerikaanse consumenten naar cognac kan brengen, Germain-Robin het paard is om naar te kijken in deze race.

Zeldzame Bourbon, goed gedaan

Het is ook mogelijk dat een brandewijnmaker met bona fides Bourbon de show zou kunnen stelen. Houd Chip Tate in de gaten, die pionierde op het gebied van single malts en bourbons van Texas onder het label Balcones. Hij runt nu de Tate & Co.-distilleerderij in Waco, waar hij stills bouwt (voor zichzelf en anderen) en experimenteert met druiven uit Texas Hill Country, een opkomende wijnregio.

Tate wil geen Franse brandewijn nabootsen. Hij wil brandewijn maken die specifiek is voor Texas. Een eerste voorproefje van zijn eindproduct staat gepland voor de herfst, een brandewijn in zeer beperkte oplage gemaakt van in Texas gekweekte Zinfandel-druiven. Tate zegt dat ze een 'vollere', meer fruitige geest creëren in vergelijking met Franse cognacstijlen.

'Het gaat niet alleen om het maken van brandewijn in Amerika', zegt Tate. 'Het gaat erom dat je cognacstijlen maakt die uniek Amerikaans zijn.' Dat is het soort doel dat het waard is om een ​​dansfeest in de kelder te houden.

Vier Amerikaanse brandewijn om te proberen

Millard Fillmore Brandy (Germain-Robin, Mendocino, CA) $ 35, 40% alc. Gemaakt met Californische druiven gerijpt op Frans en Amerikaans eiken. Een veelzijdige sipper met zachte amandel en vanille en een afdronk met kruiden. Nippen of mixen.

Osocalis Zeldzame Alambische Brandy (Osocalis, Soquel, CA) $ 40, 40% alc. Californische druiven en distillatieapparatuur in cognacstijl geven een robuuste smaak van gedroogd fruit en een zachte, elegante slok.

A&G Reserve Michigan Brandy (St. Julian Wine Company, Paw Paw, MI) $ 46, 40% alc. Brandewijn uit Michigan? Dat is misschien een verrassing, maar dit honingzoete aanbod laat zien dat het hoort met een subtiele mix van vanille, eikenhout en kaneel.

3 Marlenas Apple Brandy (Copper & Kings, Louisville, KY) $ 40 voor 375 ml, 50% alc. Een vijf jaar oude appelbrandewijn afgewerkt in Tequila-vaten, wat een verrassend pittig, pittig profiel oplevert. Voeg water toe naar smaak ...