Het millennium is gekomen en voorbij. Voorspellingen van Armageddon en grootschalige computersmeltingen bleken gelukkig niet waar te zijn, en nu kunnen we onszelf een moment gunnen om na te denken en ons opnieuw te concentreren voordat we verder gaan.

Een ding zou ik dit jaar en in de toekomst graag zien gebeuren, is een vermindering van de seizoensgebondenheid van de wijnconsumptie in Amerika. Waarom kopen en drinken Amerikanen 75 procent van hun wijn in slechts 25 procent van het jaar, met name in het laatste kwartaal (meestal tussen Thanksgiving en Nieuwjaar)?

Het is moeilijk om precies te bepalen wat dit seizoensverbruik drijft. Wat was er eerst, de kip of het ei? Wordt het grotendeels aangedreven door wijnproducenten en de bedrijven die de wijnen adverteren en verkopen? Of is het feit dat we nog steeds niet zo'n grote wijndrinkende natie zijn als op een dag?

Roodgloeiend
In de jaren '90 werd Merlot een synoniem voor rode wijn. 'Een glas Merlot' was waarschijnlijk het meest uitgesproken verzoek in bars en restaurants in het hele land. Toegegeven, dit was misschien geen connaisseurship te zien, maar het toonde aan dat Amerikanen de hoek omsloegen naar een groter wijnbewustzijn.

Dus, wat zou de Merlot van de toekomst kunnen zijn? Gezien het toenemende aantal Syrahs dat zowel uit de Golden State als uit Washington komt, lijkt dit een goede gok. De Australische Shiraz van onder meer Rosemount en Deakin Estate wordt al steeds meer een gewone bar in kwaliteitsbewuste grootstedelijke restaurants. Met ongeveer $ 10 per fles (minder bij de groothandel), bieden deze wijnen tonnen fruit en eikenhout, en het beste van twee werelden voor zowel klanten (goede smaak en karakter) als eigenaren (uitstekende marges en geen behoefte aan veroudering).

Sonoma's nieuwe verzorgers
Begin vorige herfst bracht ik een zonnige vrijdag door met het verkennen van vier wijngaarden in Gallo of Sonoma. Ik vergezelde verslaggevers Michael Schachner en Larry Walker terwijl ze Matt en Gina Gallo en verschillende andere leden van de derde generatie Gallo's bezochten en interviewden om wijn te maken in Amerika. Het doel: informatie verzamelen voor ons omslagverhaal over wat er precies gebeurt in de Sonoma-buitenpost van 's werelds grootste wijnproducent (zie pagina 28).

Wat we zagen was ronduit indrukwekkend: hectares glooiende wijngaarden in de valleien van de Russian River en Dry Creek. Matt Gallo liet ons rijpe Chardonnay zien terwijl de mist over het terrein van de Laguna Ranch rolde. Eén smaak zei het al: honing en de essentie van fruit, direct bij de bron. We ravotten toen door de Twin Valley Vineyard. Hier liet Gina Gallo ons paarsgrijze trossen Pinot Grigio zien en vroeg wat ik van de toekomst van de druif vond. 'Positief, maar niet de volgende Chardonnay,' zei ik.

We pakten de boel af bij Frei Ranch, waar ik verrast werd door het uitzicht op de heuvels rond Dry Creek Valley en de onmetelijkheid van Gallo's kelder (capaciteit 60.000 vaten). Het is duidelijk dat zowel het Gallo-imago als de wijnen van Sonoma in zeer goede handen zijn.

In deze uitgave introduceren we een nieuwe maandelijkse afdeling genaamd Perspectives, waar we trends en voorspellingen zullen onderzoeken over grote onderwerpen binnen de wereld van wijn en sterke drank. In de meeste gevallen is de auteur Paul Pacult, redacteur van het Spirit Journal en auteur van het boek Kindred Spirits uit 1997. In zijn debuut belicht Pacult hoe consumenten in de jaren negentig de blinde trouw aan het merk opzegden en de alcoholische drankenindustrie pushten

-Adam M. Strum