Brandgevaarlijke cocktails met in het oog springende vlammen zijn altijd een trekpleister, maar zoals het lied van Billy Joel zegt, hebben we het vuur niet aangestoken. Door de geschiedenis heen hebben barmannen excuses gevonden om drankjes met een heerlijk effect in brand te steken.

Maar er zijn functionele redenen om een ​​cocktail aan te steken. Om sterke dranken in vuur en vlam te zetten, wordt een deel van de alcohol verbrand en worden suikers gekarameliseerd. Het resultaat kan een smakelijker drankje zijn met genuanceerde vanille of rokerige tonen ​

Maar de echte reden om een ​​cocktail in brand te steken? Het ziet er echt gaaf uit.

'Het is bijna volledig theatraal', zegt Adam Henry, mede-eigenaar en cocktaildirecteur van de tiki-lounge in Pittsburgh Verborgen haven ​'Het voelt meer als een ervaring.'

Hier is een blik op een aantal opgewonden cocktails en drankstijlen uit het heden en verleden.

Opmerking: voor degenen die geneigd zijn om te experimenteren met brandbare dranken, veiligheid eerst. Vlammen moeten altijd gedoofd zijn voordat u een vurige cocktail probeert te consumeren.

Blauwe blazer / illustratie door Eric DeFreitas

The Blue Blazer (jaren 1850-1890)

Deze legendarische vroege vlammende cocktail vraagt ​​om een ​​wijnglas whisky gemengd met kokend water en gezoet met een theelepel suiker. Het wordt in brand gestoken en tussen twee mokken gegoten. De dramatische boog van de blauwe vlam wordt bij elke schenking verlengd.

'Het spektakel was het ding', zegt cocktailhistoricus David Wondrich in zijn boek, Indrinken! `` Hoewel er mensen waren die de vlammen rechtvaardigden die nodig waren om 'de angel uit de ruwe Schotse whisky te halen' die op dat moment beschikbaar was, door de meer vluchtige componenten ervan te consumeren. ''

De blauwe blazer verscheen voor het eerst in druk in de jaren 1850. De populariteit groeide in de jaren 1890, toen barmannen de drank maakten met een breed scala aan sterke dranken, met name rum en cognac.

'Tegen 1900 was het in feite dood', schrijft Wondrich, die als weinig beter wordt beschouwd dan een stuntdrankje.

Café Brûlot / Illustratie door Eric DeFreitas

Café Brûlot (1800)

De service van deze booze koffiedrank wordt meestal aan de tafel uitgevoerd. Brandewijn en sinaasappellikeur worden gecombineerd in een pollepel, aangestoken en vervolgens op een vurige reis gestuurd door een lange, spiraalvormige sinaasappelschil bezaaid met kruidnagel in een verzilverde Brûlot-kom eronder. Cichorei koffie wordt over de bovenkant gegoten om de vlammen te doven, daarna worden suiker en kruiden toegevoegd. De afgewerkte drank wordt vervolgens in theekopjes uitgedeeld.

Hoewel geworteld in New Orleans, is er enige discussie over waar en wanneer de drank precies is ontstaan. De meeste eer Antoine's Restaurant met zijn oprichting in de jaren 1890, toen de stad een belangrijke haven was voor de invoer van koffie. Een ander kleurrijk verhaal beweert dat piraat Jean Lafitte de vurige drank aan het begin van de 19e eeuw creëerde. Vermoedelijk zou hij een groep entertainen met het opzichtige drankje. Ondertussen zouden zijn metgezellen afleidende toeschouwers zakkenrollen.

Vandaag, Arnaud's , een ander oud-garde restaurant in New Orleans, staat bekend om zijn Café Brûlot, dat sinds de jaren veertig op het menu staat.

Vulkaankom / Illustratie door Eric DeFreitas

Volcano Bowls en andere Flaming Tiki Drinks (jaren 40 -195 0 s)

Hoewel er geen enkele drank is die opvalt als de definitieve tiki-drank om in brand te steken, hebben vulkaankommen en schorpioenschalen van groot formaat vaak een vurig element. Het tiki-genre begon in de jaren dertig. Het groeide in populariteit in de jaren vijftig, grotendeels dankzij een over-the-top presentatie met vlammen die dansten in het midden van drankjes.

Breek de Blowtorch uit: Smoke & Spice

Over het algemeen wordt deze prestatie bereikt met 151, of overvaste, rum die in een uitgeholde limoenhelft wordt gegoten. De schaal wordt in het midden van een drankje gedreven, waarna de rum wordt ontstoken om een ​​blauwe vlam te creëren.

'Het is niet voor niets dat 151-proof rum niet aan boord van vliegtuigen is toegestaan: als een fles zou ontploffen, zou hij ontploffen', schrijft Shannon Mustipher in Tiki: moderne tropische cocktails ​

Martin Cate, eigenaar van San Francisco's Smuggler's Cove , raadt aan om kleine blokjes brood te laten weken met een nog hoger bestendig citroenextract en dat in vuur en vlam te zetten. Deze techniek zorgt voor een grotere, gelere vlam. Anderen kiezen ervoor om met extract gedrenkte suikerklontjes te ontsteken. Sommige gaan zelfs nog groter: kaneel raspen over de vlam voor een korte maar indrukwekkende pyrotechnische vertoning.

Flaming Dr Pepper / Illustratie door Eric DeFreitas

Flaming Dr Pepper en andere vurige shots (1970 –19 Jaren 80)

Met name in de jaren zeventig en tachtig was er een trend voor party shooters met brutale namen, vaak gezoet met likeuren en een te volle alcohol die ze onmiddellijk ontvlambaar maakte.

Hiervan verdient de Flaming Dr Pepper een speciale vermelding. Amaretto en overvaste rum worden in een borrelglas gelaagd en in vuur en vlam gezet. Het schot wordt vervolgens in een pintglas bier gedropt om de vlam te doven. Sommigen bouwen het in het pintglas en schenken er vervolgens bier in voor een veiliger alternatief.

Er is enige discussie over de vraag of de drank is gemaakt in Texas, waar Dr Pepper voor het eerst werd geformuleerd, of in Louisiana. Hoe dan ook, de Flaming Dr Pepper geniet populariteit in het zuiden van de VS en was met name de inspiratie achter het fictieve ' Flaming Moe-cocktail Aan The Simpsons.

Gevlamde sinaasappelschil / Illustratie door Eric DeFreitas

Flamed Orange Peels en andere laaiende garnituren (jaren 2000 -twintig 10 s)

Snel vooruit naar de cocktailrevolutie van het afgelopen decennium. Barmannen hebben stijlvolle manieren herontdekt om vuur en zijn neef op te nemen, rook , tot high-end cocktails.

De gevlamde sinaasappelschil is misschien wel de meest deftige benadering. Een sinaasappelschil wordt gebogen naast een vlam. Dit stuurt een uitbarsting van sinaasappelolie door het vuur om een ​​opvallende vonk en een rokerig, gekarameliseerd aroma te creëren.

Anderen zijn natuurlijk schandaliger. Dave Arnold van Bestaande voorwaarden ontwikkelde een elektrische ‘gloeiend hete pook’ die wordt gebruikt om allerlei soorten dranken vrolijk aan te steken.

Oorspronkelijk zocht Arnold een snelle, dramatische manier om dranken te verwarmen, vergelijkbaar met de ijzeren staven die worden gebruikt om flips en andere dranken in koloniale tavernes te verwarmen. Maar terwijl hij de pokers testte, werden sommige zo heet dat ze drankjes begonnen aan te steken, een publiekslieveling die nu een belangrijk onderdeel van de show is. Nogmaals, inspiratie uit de geschiedenis zet moderne dranken in vuur en vlam.