Aldo Conterno, een Italiaanse wijnpionier en een van de grote hoofdrolspelers van Barolo, stierf op woensdag 30 mei 2012 in de gemeente Monforte d'Alba in Piemonte, Italië. Hij was 81 jaar oud.

Conterno was een transformerende figuur voor Barolo. Zijn creativiteit bij het maken van wijn en interesse in technieken uit de Nieuwe Wereld veranderde een van de meest legendarische en traditionele wijnen van Italië, gemaakt van de sobere Nebbiolo-druif aan de voet van de Italiaanse Alpen.

'Hij was een enorme persoonlijkheid, een figuur van enorm belang voor de wedergeboorte van Barolo', zegt Enzo Brezza, een Barolo-producent en voorzitter van Albeisa, een Italiaanse wijnbouwersvereniging. Brezza vertelde Wine Enthusiast Magazine dat, hoewel Conterno de afgelopen jaren niet veel in het openbaar was verschenen omdat hij aan het vechten was tegen ziekte, 'je zijn aanwezigheid voelde, zelfs als je hem niet altijd zag.'

Zoals veel van de wijndomeinen in het gebied, werd Conterno's ambacht van generatie op generatie doorgegeven, van vader op zoon. In tegenstelling tot anderen waren zijn familiewortels echter ook banden met Argentinië en Amerika, waar zijn voorouders zich voor het eerst vestigden. Zijn vader, Giacomo Conterno, produceerde zijn eerste bottelingen van Barolo toen hij terugkeerde uit de Eerste Wereldoorlog.

De zonen van Giacomo, Aldo en Giovanni, erfden het landgoed en het merk Giacomo Conterno in 1961. Maar in 1969 richtte Aldo Conterno zijn eigen landgoed op, Poderi Aldo Conterno, en het herkenbare witte label.

Conterno werd ongetwijfeld beïnvloed door zijn diepe kennis van de Nieuwe Wereld. In de jaren vijftig, op 23-jarige leeftijd, verhuisde hij naar Californië om meer te leren over de wijnhandel. Op dat moment besloot hij zijn verplichte Italiaanse militaire dienst in de Verenigde Staten te voltooien en diende hij in het Amerikaanse leger tijdens de Koreaanse oorlog.

Tegenwoordig wordt Aldo Conterno gecrediteerd voor het opbouwen van het prestige van de Bussia Cru in de Monforte d'Alba-subzone van Barolo, waar zijn uitgestrekte privéwoning uitkijkt over de wijngaarden. Hij wordt ook gecrediteerd voor het omarmen van moderne wijnbereidingstechnieken, zoals het gebruik van Franse barrique, langere maceraties en strikte controle van de wijngaardopbrengsten.

'Hij leefde op een speciale plaats tussen modernisme en traditie', zegt Brezza. 'Hij was geen regelrechte revolutionair zoals Elio Altare of Domenico Clerico. Hij was een man met duidelijke ideeën en vastberadenheid, en hij was een baken van licht die scheen op het pad dat de rest van ons zou volgen. '