Op het eerste gezicht lijkt het idee van evenwicht in wijn gemakkelijk genoeg om te begrijpen. Geen enkel element domineert, zodat - onder andere - het alcoholpeil van een wijn niet te hoog of te laag is, de restsuikerspiegels passen bij de stijl van wijn, alle van eiken afkomstige kenmerken in verhouding staan ​​tot de andere aroma's en smaken en het tanninegehalte harmonieert met de andere componenten van de wijn.

Wijncritici en juryleden maken vaak de balans tot de spil van onze kwaliteitsevaluaties. Charles Curtis, MW, nu hoofd van de wijnafdeling van Christie in Azië, heeft me ooit het acroniem BLIC - wat Balans, Lengte, Intensiteit en Complexiteit betekent - naar voren gebracht als een blauwdruk voor het beoordelen van de wijnkwaliteit.

Ik ben nog steeds van mening dat een wijn, wil deze van hoge kwaliteit zijn, in balans moet zijn. Maar ik maak me steeds meer zorgen over hoe dat woord wordt geïnterpreteerd door wijnmakers en smaakmakers over de hele wereld.

In sommige contexten lijkt het te worden gezien als een aansporing tegen hoge alcoholgehaltes. In andere gevallen is het een eis dat het primaire fruitkarakter van een wijn wordt teruggedraaid.

De in Californië gevestigde groep van producenten van Chardonnay en Pinot Noir, In Pursuit of Balance, suggereert dat balans niet beperkt is tot het bespreken van alcoholniveaus. De overgrote meerderheid van de wijnen die afgelopen april door haar leden tijdens een proeverij in New York City werden geschonken, wogen echter minder dan 14% alcohol.

Hoewel ik van sommige wijnen genoot, vond ik er veel die beslist de rondheid en rijke texturen ontbraken die ik in Californische wijn gewend ben geraakt. Kortom, ze smaakten niet erg Californisch.

Afzonderlijk, halverwege de wereld, tijdens een keuring van Chardonnays in Nieuw-Zeeland in november 2011, werd ik ronduit gehekeld door een andere rechter omdat ik de voorkeur gaf aan een wijn die hij te vulgair vond. Ondanks de pure verrukking van de wijn, stootte deze criticus, die vond dat de wijn zelfbeheersing en evenwicht ontbeerde, hem van het podium met gouden medailles.

Hoewel ik het verdedigde als een mooi voorbeeld van de Gisborne-stijl van Chardonnay - tropisch fruitig, in evenwicht gehouden door openlijke vanille van rijping op eikenhout - vertelde hij me: 'Het is misschien een stijl van Chardonnay, maar het is niet langer een acceptabele stijl.'

Deze twee voorbeelden van evenwicht illustreren verschillende problemen met de term als een kenmerkende eigenschap van goede wijn.

Ten eerste is evenwicht als surrogaat voor de betekenis van lage alcohol of minimale invloed van eikenhout een verkeerde benaming. Ik zou willen suggereren dat wijnen kunnen worden gebalanceerd op verschillende alcoholgehalten van 5-20% abv en van geen eikenhout tot 100% nieuw eikenhout. Evenwicht kan niet op betrouwbare wijze afzonderlijk worden bepaald, alleen uit de cijfers.

Ten tweede heeft dit streven naar evenwicht hetzelfde potentieel om wijnstijlen te homogeniseren en de regionale identiteit te verdoezelen als het streven naar volledige fysiologische rijpheid en overmatig gebruik van nieuw eikenhout. Net zoals jammy, overgeweekte wijnen gemaakt van overrijpe druiven hun variëteitkarakter en gevoel voor plaats verliezen, zo verliezen wijnen die zijn gemaakt van onderrijpe druiven.

Ten derde, laten we niet vergeten dat bepaalde wijnen zich onderscheiden van andere door kleine onevenwichtigheden. Een vleugje botrytis in een Chardonnay uit de Mâcon geeft het een exotisch randje, maar markeert het als atypisch voor de appellatie. Een vleugje vluchtigheid geeft de wijnen van Quintarelli hun kenmerkende flair, maar die wijnen behoren tot de meest geprezen wijnen van Veneto. Het uitgebreide gebruik van Amerikaans eiken is een kenmerk van de enorm succesvolle Cabernet Sauvignons van Silver Oak.

Hoewel balans een deugdelijk theoretisch construct is, hangt de manier waarop de balans van een individuele wijn wordt waargenomen af ​​van elke proever en van de toleranties van die proever voor de verschillende wijncomponenten zoals suiker, alcohol, zuur en tannine. Het is heel goed mogelijk dat twee ervaren proevers van mening zijn of een wijn al dan niet in balans is.

Uiteindelijk, terwijl wijnmakers verschillende visies op balans nastreven, komt de uiteindelijke beslissing aan jou, de consument. Cijfers en beschrijvingen kunnen u slechts zoveel over een wijn vertellen. Op een gegeven moment moet je het zelf proeven, de wijnelementen afwegen op je gehemelte en kijken of de wijn voor jou evenwichtig lijkt.