In tegenstelling tot de rest van ons heeft alcohol een redelijk goed jaar achter de rug. Sinds de lancering van richtlijnen voor sociale distantie in maart, zijn quaran-tinis en wijn bezorgen werd een manier om de dag te doorbreken, virtueel een band met vrienden te krijgen en misschien wat existentiële stress te verlichten.

Volgens gegevens van Nielsen steeg de verkoop van alcohol in de hele week met 55% in de week die eindigde op 21 maart 2020, vergeleken met het voorgaande jaar.

Naarmate het jaar van stilstand vordert, attitudes en gedragingen in quarantaine zijn aan het veranderen ​Sommige mensen proberen hun alcoholgebruik te beperken of zich helemaal te onthouden terwijl ze door een pandemisch leven navigeren. Daartoe een federaal comité onlangs adviseerde mannen om slechts één alcoholische drank per dag te consumeren, lager dan de eerder aanbevolen limiet van twee.

Er zijn weinig gegevens over trends in de richting van matiging of onthouding dit jaar. Om dit complexe fenomeen te onderzoeken, spraken we met 50 mensen tussen de 20 en 60 jaar, die allemaal hadden besloten om het alcoholgebruik te verminderen of te stoppen.

Individuele relaties met alcohol variëren natuurlijk.

Tori Allen, een zelfstandige publicist in Buffalo, New York, had in de jaren voorafgaand aan de nieuwe coronaviruspandemie gewerkt aan het begrijpen van haar angststoornis. Toen het arriveerde, kreeg ze last van slopende angstaanvallen.

'Ik kon niet ademen, ik kon niet bewegen', zegt ze. 'Het was volop.' Elke aflevering werd veroorzaakt door financiële zorgen. Veel van Allen's klanten waren restaurants, een industrie die zwaar getroffen is door de pandemie ​

Dus stopte Allen op 20 maart met drinken. 'Ik kon niet alleen niet eens $ 35 per week voor alcohol rechtvaardigen, maar ik wist ook, nadat ik een microscoop had genomen naar mijn drinkgewoonten, dat het het moeilijk zou maken als ik besloot alcohol in een toch al vluchtige mix te gooien', zegt ze .

Anderen zeiden dat ze zich begonnen af ​​te vragen of ze te veel dronken in hun pre-pandemische leven. Quarantaine kan een geschikt moment zijn om nuchterheid te verkennen: geen ongemakkelijke sociale ontmoetingen of zakelijke bijeenkomsten, geen ongewenste vragen, geen gevoelens van schaamte of schaamte.

'Het is zoveel gemakkelijker om de controle te verliezen als ik aan mijn lot wordt overgelaten', zegt een 40-jarige vrouw die alleen woont in New York City, die anoniem wil blijven om haar privacy te respecteren. Ze merkte dat ze in een weekend drie flessen wijn dronk. Toen April arriveerde, voelde ze zich moe en gefrustreerd en stopte ze helemaal met drinken.

'Ik wist, nadat ik met een microscoop naar mijn drinkgewoonten had gekeken, dat het het moeilijk zou maken als ik besloot alcohol in een toch al vluchtige mix te gooien.'

Voor Ben Powell, hoogleraar communicatie aan de City University of New York's Borough of Manhattan Community College, voelde het drinken van alcohol als een manier om de touwtjes in handen te nemen. Hoewel de veiligheidsmandaten hem het gevoel geven machteloos te zijn, had hij het zelf in handen om zijn eigen mentale toestand te veranderen.

'Ik kies ervoor om gedrag te vertonen', zegt hij. Het was een tijdje bevredigend, 'maar dat is dan ook problematisch, want drank neemt ook de controle van mij weg.' Powell heeft al een maand niets gedronken.

Geen van deze mensen heeft besloten om voorgoed te stoppen met drinken, maar de meesten hebben het belang van alcohol in hun leven opnieuw gekalibreerd.

Farideh Sadeghin, culinair directeur bij Vice's Munchies , kijkt uit naar andere manieren om te socializen, zoals bokslessen. Sinds ze stopte met drinken aan het begin van de sluiting in New York City, is ze 15 pond afgevallen, macramé opgenomen, 10 boeken gelezen en een trampoline gekocht.

'Ik hou er erg van om niet te drinken', zegt Sadeghin, die vroeger drinkspelletjes speelde op haar online videoserie, The Cooking Show. 'Wie weet? Ik ga er misschien niet meer op terug nadat dit allemaal voorbij is. '

Voor degenen die vóór de pandemie zijn gestopt met drinken vanwege middelenmisbruik of andere zorgen, vormt het isolement en de stress uitdagingen.

Colleen Vincent, directeur van culinaire gemeenschapsinitiatieven voor de James Beard Foundation , is al bijna 12 jaar nuchter. Nadat ze hersteld was van Covid-19 en een paar dierbaren had verloren, 'vroeg ze zich af of het even niet waard was om niet te drinken.'

Vincent, een Caribisch-Amerikaan, verwijst naar een statistiek van het APM Research Lab dat zwarte Amerikanen zijn gestorven aan Covid-19 met een snelheid van 88,4 per 100.000 mensen, vergeleken met 54,4 voor Latino's, 40,4 voor blanken en 36,4 voor Aziatisch-Amerikanen.

Zulke cijfers, zegt ze, 'zorgen ervoor dat drinken een goed idee is.' Maar in plaats daarvan gaat Vincent naar buiten voor een dagelijkse wandeling. Ze neemt vaker de telefoon op. Ze zegt ook dat ze troost put uit haar 'schattige' kat.

Dankbaarheid cultiveren is de sleutel, zegt Mickey Bakst, medeoprichter van Ben's vrienden , een steungroep gericht op de voedings- en drankenindustrie. Al 37 jaar nuchter, zegt Bakst dat 'het vinden van die dankbaarheid vandaag een enorme inspanning vergt die ik in het verleden niet heb hoeven te doen.'

Ben's vrienden biedt landelijke bijeenkomsten aan dagelijks om 13:00 uur EDT en 23:00 uur EDT op maandag, donderdag en zaterdag. Degenen buiten de horeca hebben toegang tot een vergadergids voor Anonieme Alcoholisten op aa.org ​

Podcastproducent Erica Gerard noemt haar relatie met alcohol 'ingewikkeld', en ze flirt op verschillende momenten in haar leven met nuchterheid.

'Toen Covid toesloeg en er overal een overweldigend gevoel van pandemonium was en enorme angst en ongerustheid, speelde ik de band vooruit in mijn hoofd', zegt ze. Zou ze zich verdoven met alcohol? Zou ze het elimineren om de uitdagingen die deze pandemie haar zou kunnen brengen, het hoofd te bieden?

Begin maart gooide Gerard de alcohol in haar huis weg, zelfs 'die oude fles cognac achter in de kast die al jaren niet is aangeraakt'. Ze houdt van de stabiliteit die quarantaine nuchter heeft geboden, maar ze houdt niet van het onderzoek van vrienden die vragen: 'Drink je nog steeds niet?'

Dus veranderde ze haar reactie van 'Ik drink nu niet', in iets waarvan ze heeft ontdekt dat het een einde maakt aan dit specifieke gesprek: 'Ik drink niet'. De taalverschuiving bleek nuttig voor Gerard, een van een groeiende gemeenschap van mensen die consumptiegewoonten heroverwegen tijdens quarantaine, en misschien in hun leven na een pandemie.