Vijfentwintig minuten. Was een roadtrip van vier uur een proeverij van 25 minuten waard?

Het was de laatste dag van een weeklang bezoek aan mijn thuisstaat, Californië ​De volgende dag om 17.00 uur zou ik terug zijn in de Big Apple.

Het idee van een trein, twee bussen en een Uber toen ik eenmaal binnenkwam Napa , allemaal voor een korte wijnproeverij bij iemand thuis, was ontmoedigend. Maar een lid van de Hof van meestersommeliers had me geholpen bij het opzetten van deze bijeenkomst, dus ging ik.

Andrea Robinson, MS, begroette me met een enorme, sprankelende energie die besmettelijk was. Ik gluurde achter haar en zag een boog van zes wijnen op haar tafel.

Nadat we ons door de inleidingen haastten, vroeg Andrea wat me hier bracht.

Ik zweeg even. Ik had het gevoel dat ik zou klagen als ik zou zeggen dat veel van mijn e-mails en telefoontjes naar Master Sommeliers in New York City onbeantwoord bleven. Toegang tot een Master Sommelier was echter absoluut noodzakelijk om ervoor te zorgen dat ik wijnen kon beoordelen op het niveau dat de rechtbank vereist voor Advanced- en Master-certificeringen.

Hoe iemand een sommelier kan worden

Ik had deelgenomen aan talloze proefgroepen. Maar vaak was er een groot conflict: is het zuur medium plus of hoog? Is het lichaam medium-plus of vol? Is het fruit gebakken of jammy? Is het helderdere fruit mogelijk een indicatie van vintage of klimaat?

De som van deze subtiele onderscheidingen bouwt niet alleen het profiel van een wijn op, maar helpt mij als een sommelier werk op de vloer, doe een aanbeveling voor een gast.

Ik zette mijn gedachten opzij en zei: 'Ik zou heel graag willen werken aan smaakdescriptoren en mijn structuur roept op.'

'Geweldig,' zei ze. 'En het is ook geweldig om een ​​vrouw van kleur te zien.'

Vervolgens hebben we de voorwaarden van het verbale gedeelte van het examen opnieuw gemaakt. Ze reciteerde de instructies, ik drukte op record op mijn telefoon en ik was vertrokken. Wijn nr. 1: we hebben een duidelijk witte wijn met een matige concentratie ...

Toen ze onthulde wat ik had geproefd, was Andrea opzettelijk en gevoelig in haar kritiek. Als ik een verkeerde bewering deed, haalde ze een fles tevoorschijn van de variëteit die ik had gebeld, en we vergeleken de twee. Toen mijn beschrijvingen vaag waren, rommelde ze rond om voedselequivalenten te vinden, zodat ik mijn vocabulaire kon aanvullen. Ze bood zo'n veilige plek om te verkennen, ik genoot van elke minuut.

Op dat moment was ik dankbaar. Ik realiseerde me dat elke mentorschap de moeite waard is om uit te zoeken.

Toen ik wegging, gaf Andrea me een dikke knuffel en zei nonchalant: 'Als je ooit naar Napa komt om te oogsten en een plek nodig hebt om te verblijven, hebben we een pension beschikbaar. Geen kosten. '

Ik keek haar sceptisch aan en ze onderbrak beleefd: 'Nee, echt, ik meen het.'