In het westen van Frankrijk, tussen de Loire-vallei naar het noorden en Bordeaux in het zuiden ligt Cognac, de regio die verantwoordelijk is voor enkele van de oudste en meest ter wereld vereerde brandewijn ​

De glooiende heuvels en valleien van wijngaarden van de regio, samen met de eeuwenoude cognachuizen, strekken zich voornamelijk uit over de Franse administratieve departementen Charente en Charente-Maritime. Velen zijn bekend met de leeftijdsaanduidingen die met Cognac worden geassocieerd (VS, VSOP en XO) en kunnen waarschijnlijk de grootste huizen noemen, maar enkele van de fijnere details over de Franse geest blijven ongrijpbaar voor degenen die er nog nooit zijn geweest.

Of je nu een reis naar de regio plant of gewoon wat meer wilt weten over deze legendarische cognac, hier zijn een paar feiten over cognac die je misschien niet kent.

Nederlandse immigranten waren de eersten die in Cognac wijn tot brandewijn destilleerden.

Al in de 13e eeuw begonnen de Nederlanders te maken jenever , een gin-achtige gedistilleerde drank historisch gedistilleerd uit gemout graan. Toen Nederlandse immigranten in de 17e eeuw in Charente, Frankrijk kwamen, gebruikten ze hun expertise om hetzelfde te doen met de wijn.

'Cognac in vaten is als rode wijn in een fles.' –Patrice Piveteau, meester-kelder, Frapin

Hoewel de Folle Blanche en Colombard Druiven die in de regio werden verbouwd, maakten een nogal zure wijn, Nederlandse producenten ontdekten dat distillatie een effectieve manier was om de kwaliteit van het product voor de export beter te behouden. Ze noemden dit product 'verbrande wijn' en, zoals het gebeurde, verbeterde distillatie de smaak van de wijn enorm.

Word verspreid, en tegen het begin van de 18e eeuw, niet-verouderde brandewijn, of brandewijn , vervaardigd in de buurt van Cognac, werd big business. Dankzij de vaten die voor het transport werden gebruikt, ontdekten producenten al snel dat langdurig contact met het hout de smaak verder verbeterde.

Moderne technologie ontmoet techniek uit de Oude Wereld in deze Cognac-distilleerderij / Foto met dank aan BNIC, Benoit Linero

Augier, opgericht in 1643, was het eerste cognacbedrijf.

In 1643 zette wijnhandelaar Philippe Augier zijn naam op het eerste cognachuis dat zich toelegde op de productie en verkoop van oude en niet verouderde eau de vie (toen bekend als 'oud' en 'nieuw'). Een aantal nu beroemde Cognac-huizen volgden dat ook Martell in 1715 en Remy Martin in 1724. Hennessy volgde dit voorbeeld in 1765, en introduceerde de eerste VSOP Cognac in 1818 op verzoek van de Prins van Wales, die spoedig koning George IV van Groot-Brittannië zou worden.

Hoewel de productie door Augier stopte enige tijd nadat het door Seagrams in 1966 werd gekocht, het merk werd in 2013 opnieuw gelanceerd door de nieuwe eigenaren Pernod Ricard. Het maakt een trio van Cognacs - L’Océanique, Le Singulier en Le Sauvage - allemaal verkrijgbaar in de VS.

Vaten die cognac verouderen en hun kenmerkende tint geven / Foto's met dank aan BNIC, Benoit Linero

Het is duur om Cognac te maken.

Volgens de Nationaal Interprofessioneel Bureau van Cognac (BNIC) , de organisatie die belast is met het toezicht op alle aspecten van de cognacproductie, is de Franse likeur over het algemeen duurder om te maken dan andere sterke dranken. Dat komt grotendeels doordat er een eindige voorraad is van het fruit dat wordt gebruikt om Cognac te maken, Ugni Blanc druiven, binnen de Cognac Benaming van gecontroleerde oorsprong (AOC). Bovendien heb je negen liter wijn nodig om één liter eau de vie te produceren. Als je rekening houdt met het 'engelenaandeel', of het verlies aan hoeveelheid door verdamping in het vat, dan is dat nog minder volwassen Cognac die wordt geproduceerd. De rijping, die tientallen jaren kan duren, draagt ​​ook bij aan het dramatische kostenverschil.

'De tijd is lang in Cognac', zegt Patrick Raguenaud, voorzitter van het BNIC. 'Als je een wijnstok plant, wordt hij 40 jaar geplant. Als u een cognac laat rijpen, kunt u deze 15, 20 jaar oud maken. Het kost tijd. Het duurt generaties. '

Ugni Blanc-wijnstokken in Segonzac, Charente, Frankrijk / Foto met dank aan BNIC, Stéphanie Charbeau

Ongeveer 98% van de Cognac-wijngaarden is beplant met Ugni Blanc.

Wanneer de phylloxera Frankrijk trof eind 19e eeuw een uitbraak, maar Cognac bleef niet gespaard van de verwoestende effecten ervan. Voorafgaand aan de uitbraak werd de eau de vie grotendeels gedistilleerd uit Colombard en Folle Blanche-wijn. Na de uitbraak echter, toen ze gedwongen werden om een ​​meer resistente wijnstok te vinden, omarmden de cognacboeren Ugni Blanc, in Italië ook bekend als Trebbiano.

Momenteel bestaat ongeveer 98% van de wijnstokken die in de zes districten van Cognac worden verbouwd uit Ugni Blanc-druiven, die ideaal zijn voor distillatie omdat ze weinig suiker en veel zuur bevatten. Boeren en distilleerders, die lessen trekken uit het verleden, willen echter niet meer zo sterk afhankelijk zijn van een enkele druivensoort. Telers werken aan het hybridiseren van sterkere wijnstokken die van nature beter bestand zijn tegen plagen, ziekten en andere mogelijke complicaties die verband houden met de aanhoudende klimaatcrisis.

Slakken zijn de onofficiële mascotte van Charente.

Wellicht kent u slak , het Franse woord voor slakken. In de hele Charente, waar de stad Cognac ligt, staan ​​echter slakken bekend als cagouille (uitgesproken kah-gwee ) en zijn een soort onofficiële mascotte. Ondanks dat ze doorgaans als landbouwoverlast worden beschouwd, kun je hun gelijkenis overal terugvinden, van souvenirs zoals magneten en T-shirts tot flessen van de aperitiefwijn Pineau de Charente.

Links: witte deuren met zwarte schimmel, het veelbetekenende teken van een cognachuis / rechts: mandflessen met zeldzame, ultra-verouderde cognac / foto's door Anna Archibald

Barrel-huizen worden aangeduid als paradijs , of paradijs.

Als je ooit een rickhouse in Kentucky of een rummagazijn in het Caribisch gebied hebt bezocht, ben je waarschijnlijk vol ontzag geweest bij de torens van vaten gevuld met rijpende dranken. Het mag geen verrassing zijn dat in Frankrijk deze vatenkelders een paradijs , of paradijs.

'Ik denk dat je begrijpt dat er een overeenkomst is tussen het beeld van het paradijs uit de Bijbel en het paradijs van onze cognac', zegt Raguenaud. '... er is een idee van uitmuntendheid achter het werk van iets dat het beste is.'

Geen twee Franse paradijzen zijn hetzelfde. Sommige komen in de vorm van historische stenen gebouwen, terwijl andere zich in goedkopere pakhuizen bevinden. Misschien kom je zelfs een paradijs tegen in de stad Cognac. Zoek gewoon naar een reeks imposante witte deuren die zijn bespikkeld met zwarte schimmel, of Baudoinia compniacensis , een van nature voorkomende schimmel die vaak wordt aangetroffen wanneer sterke drank wordt gedistilleerd en gerijpt.

Cognac van zo ver terug als de jaren 1800 rijpt nog steeds in kelders in mandflessen.

Als je nog een reden nodig hebt om Cognac persoonlijk te bezoeken, hebben veel producenten nog steeds Cognac voorraden die dateren uit de 19e eeuw. Raguenaud zegt dat het vasthouden aan deze voorraden gebruikelijk is bij oudere Cognac-huizen, die ze soms gebruiken om zeldzame dranken in beperkte oplage te bottelen. 'Het maakt deel uit van de identiteit van het merk [en] van de herinnering aan het bedrijf', zegt hij.

Frapin is een producent die aan dergelijke voorraden heeft vastgehouden.

'Cognac in vaten is als rode wijn in een fles', zegt Patrice Piveteau, keldermeester bij Frapin. “Als cognac klaar is met verouderen, [doen we] het in mandflessen. We hebben cognac in demis uit de jaren 1870, van [zelfs] vóór de phylloxera [uitbraak]. '

Een afstoffen van de geschiedenis / Foto door Anna Archibald

Het paradijs zit boordevol spinnenwebben - en spinnen.

Een enkel vat kan worden gebruikt om Cognac 10 tot 50 jaar te rijpen. Vaker wel dan niet, blijven deze vaten staan ​​zodra ze een paradijs binnenkomen. Dit geeft achtpotige wezens alle gelegenheid om webben te bouwen, wat uiteindelijk een humeurig decor en gevoel voor geschiedenis creëert in de kelder.

Terwijl sommige cognacproducenten beweren dat de spinnen helpen bij het bestrijden van minder goedaardige beestjes in de kelders, benadrukt Raguenaud dat hun aanwezigheid simpelweg bijdraagt ​​aan de historische sfeer van de kelders. Precies over spinachtigen? Kijk gewoon niet te dichtbij naar de hoeken en gaten tussen tonnen.

Ooit werden vaten vervoerd met behulp van kastanjeringen.

Tot de jaren zestig werden kastanjeringen over de metalen hoepels geplaatst die vaten bij elkaar hielden als een middel om vaten van de ene plaats naar de andere te vervoeren.

'De kastanjeringen werden gebruikt om de vaten te rollen omdat ze op dat moment geen vrachtwagens hadden om de vaten te verplaatsen en ze verplicht waren om de vaten te rollen', zegt Raguenaud. 'De kastanjeringen hielpen de vaten gemakkelijker te rollen, wat comfortabeler was voor de arbeiders.'

Je zult nog steeds vaten tegenkomen met kastanjeringen, waarvan sommige nog intact zijn. Tegenwoordig dragen ze vooral bij aan de Cognac-kennis.

'Tegenwoordig blijven ze op sommige plaatsen die ringen kopen, maar het is meer voor de show, voor het imago', zegt Raguenaud.

Wat u moet weten over Cognac versus Armagnac

Frankrijk exporteert 98% van zijn cognac.

De productie van cognac, van de landbouw en het vervaardigen van vaten tot het distilleren en verouderen van de eau de vie, houdt de economie van de Franse regio en het levensonderhoud van veel van zijn inwoners in stand. In Frankrijk wordt echter slechts ongeveer 2% van de cognac verkocht.

Maar liefst 98% van de cognac wordt geëxporteerd, en de VS is momenteel de grootste klant, met 87,4 miljoen geïmporteerde flessen in 2018. De populariteit en levensduur in het licht van beginnende merken met ambachtelijke dranken, komt gedeeltelijk voor hiphopartiesten die zich ontwikkelden affiniteit met Cognac en verwijzen naar merken als Hennessy en Courvoisier in hun teksten. Dat omvat iconen Notorious B.I.G., 2Pac, Snoop Dogg (die in 1993 klopte: 'Cognac is the drink that’s dronk Gs', 'in 1993) en Jay-Z, die beroemd een slok nam D'Usse , zijn Cognac-merk, uit zijn Grammy-prijs in 2013.