Zijn knop breken in de wijngaarden en de wijnmakers zijn buiten in de bossen . Ze zijn hier niet voor druiven die in het wild groeien, of voor vroege informatie over het komende seizoen. Ze zijn hier voor iets anders, iets heel lekkers. Ze jagen op wild eetbaar paddenstoelen , en vooral morieljes.

Shane Moore, wijnmaker bij Oregon Grote morene , foerageert al sinds zijn jeugd paddenstoelen. Zijn grootouders - melkveehouders uit het tijdperk van de depressie Idaho - heeft de familie ingeprent in de traditie. Nu, als rond 1 mei de telefoon gaat en de ouders van Moore zeggen: 'ze zijn aan de praat; het gebeurt, 'pakt Moore in en maakt de 10 uur durende rit naar de heuvels van Idaho om op morieljes te jagen.

In de afgelopen jaren heeft hij morieljes per liter verzameld. In 2016, zijn meest memorabele jaar, trof Moore een gebied dat afbrandde tijdens een wildvuur en trok ongeveer 20 pond per dag binnen, meerdere dagen op rij. Dit jaar is tot nu toe koud geweest en het seizoen van Moore is nog niet echt begonnen, behalve de drie die hij in zijn achtertuin heeft verzameld.

Hoewel het een familieritueel is om op morieljes te jagen, is dat niet de enige reden waarom Moore foerageert. Sterker nog, hij ziet het foerageren van paddenstoelen als een natuurlijke gewoonte van wijnmakers.

“De meeste van mijn vrienden die wijnmakers en verzamelaars zijn, zijn gewoon super in eten en het inkopen van ons eigen voedsel. De natuur ingaan is ons absoluut niet vreemd”, zegt Moore. 'En we hebben laarzen.'

Zeker, zowel wijnmaken als foerageren kan vuil werk zijn. In het Westen komen verzamelaars die op morieljes jagen op de plaats van een bosbrand vaak thuis onder de asstrepen. Jagen op morieljes, eekhoorntjesbrood en cantharellen kan urenlang klauteren door de regenwouden van de Pacific Northwest of het beklimmen van de Blue Ridge Mountains in het oosten betekenen, gewoon om een ​​paar mandjes paddenstoelen te vinden. Maar de meeste foeragerende wijnmakers vinden dat het de moeite waard is.

'Het heeft ook te maken met waar we wonen - over het algemeen plattelandsgebieden die bevorderlijk zijn voor het vinden van schimmels - zelfs in het oosten van het land. Washington ', zegt Moore. Van de wijngaard van Gran Moraine aan de westelijke rand van de Willamette Valley Yamhill-Carlton American Viticultural Area (AVA) Moore ligt op minder dan 30 minuten rijden en bevindt zich in het beste cantharellenland.

Vite Maritata, een eeuwenoude wijnbouwtechniek, maakt een comeback

'Uiteindelijk zijn mensen die wijnen produceren meestal mensen met een extreme eerbied voor de roman, voor verbindingen met plaats en verbindingen met elkaar', zegt Moore. 'We koken, produceren vaak ons ​​eigen vlees en groenten, en drinken ook - we zijn verzamelaars en producenten.'

Ook in de Pacific Northwest, John Abbott, mede-oprichter en wijnmaker voor Devona in Washington, is een fervent verzamelaar. Hij zoekt vooral naar morieljes, cantharellen en eekhoorntjesbrood, die in de culinaire wereld bekend staan ​​als eekhoorntjesbrood. Abbott jaagt al op paddenstoelen sinds hij zes of zeven was, toen zijn vader het gezin inschreef voor een klas op een community college aan de kust van Oregon.

'Het was iets dat mijn moeder en ik de hele middelbare school samen deden, een geweldige manier om een ​​band op te bouwen en samen tijd door te brengen en wat beweging te krijgen', zegt Abbott. Tegenwoordig ziet hij een verband tussen wijnmaken en foerageren. “Wijnmakers die echt een passie hebben, besteden veel tijd in de wijngaard”, zegt hij. “Ze zijn buiten en ze lopen rond, en ze observeren dingen. Ik denk dat dat allemaal ongeveer hetzelfde soort dingen zijn dat je plezier beleeft aan het foerageren naar paddenstoelen. Het is een soort avontuur om je omgeving te begrijpen en ervan te genieten.

Abbott begrijpt zijn omgeving inderdaad zo goed dat hij op een dag in de Blue Mountains van oost is Oregon , hij en drie vrienden, waaronder Jean-François Pellet, wijnmaker bij Pepper Bridge-wijnmakerij in Washington vulden ze elk drie tot vier boodschappentassen vol morieljes.

In Virginia , wijnmaakster Christine Vrooman, van Ankida Ridge-wijngaarden , jaagt op oesterzwammen, cantharellen, kip van het bos en, het afgelopen jaar, leeuwenmanen. Morieljes blijven echter de ultieme en moeilijk te vinden prijs.

'Ik heb in de loop van mijn jaren van foerageren vastgesteld dat morieljes bijzonder geschikt zijn voor bepaalde terroirs, net als druiven', zegt Vrooman. “ Pinot Noir doet het niet goed in de lagere, vochtige, warmere terreinen, en het lijkt erop dat morieljes het tegenovergestelde zijn. Pinot houdt van droge, goed doorlatende bodems met koelere temperaturen; morieljes lijken de voorkeur te geven aan het vochtige, laagland en op deze berghelling - we hebben niet een overvloed aan dat soort locaties.

Maar Vrooman heeft genoeg bomen waarmee morieljes mycorrhiza zijn – oftewel een symbiotische relatie mee hebben – zoals tulpenpopulier, plataan en es. Toch, zegt ze, zijn morieljes schaars waar ze is. Als ze opduiken, is het een wedstrijd wie ze het eerst zal vinden: de wijnmaker of de natuur.

'Maar ik zal je zeggen, als ik af en toe een morielje vind, ga ik bijna gillen van vreugde en verbazing', zegt Vrooman. 'Moreljacht is de ultieme schattenjacht.'

Anderhalf uur ten noordoosten van Vrooman, maar nog steeds in Virginia, Luca Paschina, Barboursville-wijngaarden ’ residente wijnmaker sinds 1990, is een bekende verzamelaar.

Paschina groeide op met foerageren bij zijn vader in Italië. Maar de paddenstoelen die ze gewoonlijk tussen de coniferen in de Alpen oppikten, waren niet dezelfde die hij voornamelijk in de Verenigde Staten plukt. Amanita caesarea is bijvoorbeeld een zeer gewaardeerde paddenstoel Italië , waar het bekend staat als ovolo of ovolo buono. Het wordt veel minder vaak verzameld in de VS. Bij zijn aankomst in de VS begon Paschina paddenstoelen te lezen en te bestuderen om te leren wat eetbaar was, wat niet en wat gewaardeerd werd.

Toen hij op een dag door de wijnmakerij liep, hoorde hij een klant zeggen: 'Weet je, dit Cabernet Franc zou heerlijk smaken met eekhoorntjesbrood.” Het stopte Paschina in zijn tracks.

'Ken je paddenstoelen?' vroeg hij aan de klant. Al snel had Paschina een nieuwe roedel foeragerende vrienden. Ze doen al sinds 1999 een morieljeslunch en -diner in de wijnmakerij.

Paschina zegt dat het normaal is om in de wijnhandel soortgelijke door schimmels geobsedeerde mensen te vinden. 'Ze worden meer blootgesteld aan en hebben waardering voor wat er wordt verbouwd en wat van de aarde komt', zegt Paschina. Tijdens hun wijnreizen zijn ze ook blootgesteld aan verfijnd en uniek voedsel, waaronder veel paddenstoelen die niet vaak op de markt te vinden zijn.

Vier manieren om champignons te combineren met wijn

Tegenwoordig behoren cantharellen, melkcapsules en honingzwammen tot de paddenstoelen die Paschina regelmatig oogst. Hij staat zo bekend om zijn passie voor foerageren - en zijn vermogen om morieljes te vinden - dat mensen soms zijn plekjes proberen te vinden. Paschino is hen echter een stap voor.

Als je hem stiekem door het bos volgt in de hoop iets te leren, kan hij op zijn hurken gaan zitten in een gebied waar geen paddenstoelen zijn en doen alsof hij morieljes snijdt - alleen maar om je van het goede spoor te brengen. Wijnmakers kunnen uitstekende verzamelaars zijn, maar blijkbaar is er geen garantie dat ze hun overvloed met u zullen delen.

Onze twee cent? Bied een fles vino aan en hoop op het beste.