Klokslag middernacht op 16 januari 1920 Verbod in werking getreden. Het zogenaamde 'Nobele Experiment' verbood de productie, invoer, transport en verkoop van 'bedwelmende likeuren' gedurende bijna 14 jaar, tot de intrekking ervan op 5 december 1933.

Een eeuw later voelen we nog steeds de effecten van het verbod. We romantiseren zijn moment in de geschiedenis in moderne bars met namaak 'speakeasies', knipoog 'bad gin' en ' maneschijn , 'Maar het 18e Amendement resulteerde in echte en langdurige veranderingen in de Amerikaanse drinkcultuur.

De eerste en belangrijkste verschuiving is het effect ervan op staatswetten. Na 1933 werd het reguleren van alcohol een staatskwestie in plaats van een federale kwestie, wat resulteerde in een lappendeken van regels die, ondanks de evolutie in de tijd, in het hele land volkomen inconsistent blijven.

Sommige staten hebben ‘droge provincies’ of blauwe wetten ingevoerd die de verkoop van alcohol in winkels of restaurants tijdens bepaalde uren beperken (als je een Mimosa op een vroege zondagse brunch, dit is waarschijnlijk de reden).

Door de verschillende wetten wordt de online verkoop van sterke drank ook een uitdaging, aangezien dergelijke verzendingen in veel staten niet zijn toegestaan.

Afgezien van juridische administratieve rompslomp is het meer praktische onderwerp van de ontwikkeling van de industrie. Tijdens de drooglegging werden distilleerderijen gedwongen hun activiteiten stop te zetten, veel barmannen verlieten de VS om hun ambacht elders te oefenen en coöperaties zagen de vraag naar vaten zo sterk dalen dat het lokale personeelsbestand en de knowhow aanzienlijk afnamen.

Het kostte decennia om die expertise terug te winnen.

Foto door AP

Gelukkig zijn er vandaag de dag ongeveer 2.000 distilleerderijen in heel Amerika, volgens de Craft Spirits Data Project ​Gelukkig herbergt elke Amerikaanse staat nu minstens één werkende distilleerderij.

De effecten van het verbod houden hier niet op. Dat specifieke verzoek om een ​​'Grey Goose Martini' of een 'Jack & Coke' heeft wortels in het tijdperk, aldus Last Call: The Rise and Fall of Prohibition , door Daniel Okrent.

Om onveilige rotgut-alcohol te vermijden, werd het in speakeasies gebruikelijk om naar een specifiek merk te vragen, een praktijk die in de salonjaren praktisch ongehoord was. Okrent merkt op dat enkele inmiddels bekende merken, waaronder Dewar's, Haig & Haig en Cutty Sark, voor dit doel door bootleggers zijn binnengehaald.

De luxe cruisebusiness is ook een schuld verschuldigd aan Prohibition, toen dorstige, welgestelde Amerikanen aan boord zouden gaan van korte 'drankcruises' die net buiten de territoriale wateren van de VS zeilden om het goede te proeven. Dit omvat ook langere reizen naar rumproducerende bestemmingen zoals Cuba of de Caraïben , en transatlantische reizen naar Europa.

Als het om feesten gaat, legitimeerde een clausule in de Volstead Act alcoholische dranken die al in individuele woningen waren opgeslagen voorafgaand aan het verbod. Dit leidde uiteindelijk tot het drinken van privé-huizen en clubs, wat leidde tot de cocktailparty, nu een hoofdbestanddeel van thuisbezoek.

Of u deze veranderingen nu als goed, slecht of alleen maar ongemakkelijk beschouwt, het belangrijkste is dat een eeuw later de branche heeft overleefd en zelfs bloeit - en dat is een mijlpaal die het vieren waard is.