Het volgende artikel van Edward Guiliano verscheen in het februari 1996 nummer van Wine Enthusiast Magazine.

We weten van de passie van Walter Cronkite voor zeilen, maar toen een filmploeg van zijn in Washington gevestigde televisieproductiebedrijf, Cronkite Ward & Company, afgelopen juni over de rivier de Douro in Noord-Portugal voer om een ​​van de eeuwenoude traditionele feesten van de havenindustrie te filmen , leerden we over zijn interesse in wijn. De crew was aan het filmen voor een televisieserie, 'Wine', ze bereiden zich voor op televisie en volgens co-executive producer Kevin Whelan zal deze worden uitgebracht in de winter van 1009-97.

Dat het voormalige CBS-anker, de uitzendlegende en misschien nog steeds de meest vertrouwde man in Amerika zijn reputatie en prestige zou schenken aan een meerdelige serie over wijn die op locatie wordt gefilmd in Amerika, Europa en elders, leek ons ​​nieuwswaardig, en wij op zoek naar meer over het enthousiasme van Walter Cronkite voor wijn.

Wine Enthusiast sprak met hem in zijn kantoor hoog in het CBS-gebouw in Manhattan - een setting versierd met Emmy en andere onderscheidingen, foto's, boeken, schilderijen en modellen van zeilschepen, en in ieder geval de laatste tijd een paar flessen premium wijn en wijnaccessoires .

Wijnliefhebber: de aangekondigde bedoeling van uw openbare omroepserie over wijn is 'om het hele proces van het kopen en genieten van wijn te demystificeren'. Is het veilig om te zeggen dat de productie een bevestiging van uw kant is dat het Amerikaanse publiek meer van wijn moet genieten en wat meer wijnvoorlichting nodig heeft?

Walter Cronkite: Oh, natuurlijk. Het is duidelijk dat wijn een van de gunstige factoren is van ons beschaafde leven, en het is jammer dat er mensen zijn die er niet van genieten. Ik pleit er natuurlijk niet voor dat alcoholisten weer in hun gewoonten duiken door in de wijn te gaan zitten. Maar matige consumptie van wijn is een aanvulling op een burgerlijk leven.

WE: Gelooft u dat het demystificeren van wijn een sleutel is om meer mensen ervan te laten genieten?

Cronkite: Ja, als we het echter demystificeren zeggen, hoop ik dat de serie in staat zal zijn de mystiek vast te houden en toch te demystificeren. Dat lijkt een oxymoron of een tegenstrijdigheid, maar dat is het niet echt. Wijn moet leuk zijn. Het lijkt mij dat de hele strekking van ons programma is dat wijn leuk is, en laten we het leuk maken. Maar een deel van het plezier is echter dat er een beetje mystiek aan vast zit. Wat moet worden verwijderd, is de snobisme die, denk ik, veel mensen heeft uitgeschakeld en dat geldt ook voor mij. In een periode dat veel van mijn vrienden bezig waren met wijn en connaisseurs werden door studie en aankoop en zelf wijnkelders bouwden, maakten ze het moeilijk. Ik had geen tijd om in het spel te komen. Daar had ik het gewoon te druk voor in mijn nieuwscarrière. Ik mis het feit dat ik het een beetje verloor in een tijd dat mijn vrienden er expert in werden.

WE: Een andere serie waar je aan werkt is 'Cronkite Remembers', je memoires voor CBS en Discovery Channel. Als we met u terug kunnen gaan, wat zijn dan uw vroege herinneringen aan wijn? Wanneer maakte u er voor het eerst kennis mee?

Cronkite: Ik zal nooit vergeten wanneer ik voor het eerst kennismaakte met wijn. Ik was een jongen uit het Midden-Westen en kort een jongen uit New York voordat ik naar het buitenland ging om verslag te doen van de oorlog. Ik was een roggedrinker van bier en 15 cent. Wijn kwam nooit bij me op, behalve rode wijn, heel binnenlandse rode wijn in goedkope Italiaanse restaurants als ik spaghetti at. Dat was het.

WE: Dus je eerste kennismaking was als volwassene in New York?

Cronkite: Ja, ik was een jonge volwassene, eerst in Kansas City en Houston, Texas en daarna in New York. Maar de eerste keer dat ik kennismaakte met een redelijk goede wijn was na de bevrijding van Parijs en ik bevond me op een terrasje aan de Champs-Elysee, precies om de hoek van ons kantoor. Ik zat daar en nam een ​​glas wijn terwijl iedereen er een leek te hebben. Het was geweldig. Een mooie, koele witte wijn, en ik klopte die af, en klopte er nog een af, en ik ging weer aan het werk met een heerlijk gevoel. In de loop van een aantal dagen dat ik dat deed, merkte ik dat ik werd getroffen door een soort vreselijke lethargie die me midden in de middag trof toen ik probeerde te werken.

Ik was zo bezorgd over de ziekte die ik had opgelopen dat ik naar een dokter ging. Hij vroeg naar mijn gewoontes, enzovoort, en ik vertelde het hem. Ik heb mijn dieet helemaal niet opgenomen. En hij zei: 'Drink je alcohol?' En ik zei: 'Natuurlijk, niet iedereen?' Dus vroeg hij: 'Heb je 's avonds alcohol, tijdens de lunch, wanneer?' 'Lunch,' antwoordde ik. 'Wat heb je?' 'Witte wijn,' zei ik. En hij zei: 'Hoeveel witte wijn heb je?' 'Oh misschien een fles.' De dokter keek me aan, hapte naar adem en zei: 'En je vraagt ​​je af waarom je 's middags gaat slapen?' Vanaf dat moment werd ik een meer intelligente wijndrinker.

WIJ: Was er wijn in uw huis toen u opgroeide?

Cronkite: Tijdens de drooglegging - ik was toen niet echt oud genoeg om te drinken - herinner ik me heel goed dat mijn vader zoiets als wijnstenen kocht. Ze werden geadverteerd in tijdschriften en kranten en per post bezorgd. Je hebt eigenlijk een pakje ter grootte van een steen gekregen en het leek bijna veel te wegen. Het was gemaakt van sterk gecomprimeerde druiven. Er stonden instructies op hoe ze van deze wijnstenen wijn konden maken. Je plaatste de stenen in - ik weet het niet meer - tien liter of misschien vijftig liter water, voegde een beetje suiker en gist toe en liet dat een aantal dagen trekken en je had wijn. De stenen hadden een grote rode band om zich heen met de tekst: 'Let op, om gisting te voorkomen mag je geen bakje gist toevoegen.' Mijn vader heeft die wijn gemaakt, en ik heb hem een ​​paar keer geproefd, en laat me je vertellen, ik denk dat dat iemand ervan zou hebben weerhouden om ooit nog wijn te drinken.

WE: Hoe zit het met vandaag, drinkt u regelmatig wijn bij de maaltijden? Had je op Thanksgiving wijn?

Cronkite: Ja.

WE: Weet je nog welke wijn?

Cronkite: Nee, ik heb geen flauw idee.

WE: Liever een rode wijn of een witte wijn?

Cronkite: beide. Zoals veel mensen geniet ik van een witte wijn voor een maaltijd of tijdens een voorgerecht, vooral vis. Ik hou van rode wijnen voor een hartiger gerecht. Ik drink zelden rode wijn alleen als recreatief drankje. Mijn vrouw is meer de wijnkenner dan ik. Ze heeft ook een beter geheugen dan ik. Mijn probleem is dat ik er geen probleem mee heb om de namen van mijn kinderen te onthouden, maar al die wijnnamen en -nummers. Als je de naam van de wijn eenmaal hebt onthouden, moet je de vintage onthouden. Als ik zo'n herinnering had, zou ik waarschijnlijk een accountant zijn.

WE: Maar gelukkig ben je een uitzendjournalist. Heb je tijdens je carrière ooit de nieuwsmedia zien terugdeinzen om positieve verhalen over wijn te melden? Was er bezorgdheid dat deze stukken over 'alcoholgebruik' bepaalde delen van het publiek van streek zouden kunnen maken en dat neo-verbodsbepalers en anderen in Amerika de publicatie of het netwerk zouden bekritiseren of adverteerders onder druk zouden zetten om hun steun te onthouden?

Cronkite: daar ben ik me helemaal niet van bewust. Ik zou in een uitzending niet het minste probleem hebben om over wijn te praten als er enige reden was om erover te praten. Ik denk dat we bericht hebben over de komst van de nieuwe Bordeaux en over hoge prijzen toen dat een probleem was. Ik denk dat we hebben gerapporteerd over de prijzen van Californische wijnen die in sommige gevallen die van Franse wijnen op de markt in het oosten van de Verenigde Staten bereikten of zelfs overtreffen.

WE: Het was ongetwijfeld veel meer een probleem bij kleine publicaties en regionale radio- en televisiestations. Uw CBS-collega Morely Safer - wiens '60 Minutes' -rapporten een keerpunt waren voor positieve publiciteit over wijn - heeft iets van deze afnemende trend waargenomen, gedeeltelijk veroorzaakt doordat wijn in verband wordt gebracht met alcohol in het algemeen. De medische beroepsgroep was terughoudend om de wijnconsumptie te steunen, en met name de leden van de regering hebben er alles aan gedaan om niet te worden gezien als pleitbezorger voor het drinken van alcohol van welke soort dan ook, ook al is het eerste wat ze doen als ze thuiskomen het hebben van een glas wijn of een ander drankje.

Cronkite: Als je verwacht dat wijn de hypocrisie in de Amerikaanse politiek vermindert, verwacht je wat nooit zou kunnen, nooit zal zijn.

WE: Laten we even teruggaan naar je komende serie, 'Wine'.

Cronkite: Ik denk dat ik al heb gezegd dat de hoop voor de serie, zoals ik het begrijp, is dat we gaan laten zien hoe leuk wijn kan zijn. Demystificeren is desnoberen - als ik een woord kan verzinnen - het idee is om te laten zien dat je van wijnen kunt houden, van wijnen kunt genieten, deel kunt uitmaken van het genot van een hele sekte zonder op enigerlei wijze een geleerde te hoeven worden of lid te worden van een samenleving. Sommige mensen denken zelfs dat als ze geen certificaat hebben of geen lid zijn van de Tastevin, ze niet echt van wijnen kunnen genieten. Dat is natuurlijk belachelijk.

WE: Wat is uw persoonlijke betrokkenheid bij de serie? Gaat u iets in de ether doen?

Cronkite: Nee. Ik geniet van het succes dat we al behalen, de interesse die we krijgen en de vroege opnames die we doen, waarover ik rapporten krijg.

WE: Hoe lang zal een serie duren? Tien delen?

Cronkite: het is een open einde. Partij die we zullen zien over publieke acceptatie van de serie. We kunnen langer doorgaan. Elk half uur concentreren we ons op één wijngebied, en dat zijn er natuurlijk veel meer dan tien. Terwijl we de serie ontwikkelen, heb ik een beetje hoop dat het voor altijd zal duren. Er is elke mogelijkheid dat dat kan gebeuren. We gaan een programma hebben dat zal entertainen, informeren en niet alleen aantrekkelijk zal zijn voor die oude connaisseurs die hun diploma hebben op hun bibliotheekmuren of in hun privékelders, maar ook voor de bevolking in het algemeen die zal leren dat ze dat niet hebben om te weten uit welk dorp elke wijn kwam en in welk jaar en of dat precies het juiste jaar is. Een soort algemene kennis die leuk is om te verwerven. We zullen daarom een ​​leuk programma hebben.