Tijd om op internet te zoeken naar de uitspraak van Mtsvane, Rkatsiteli en Chkhaveri.

In 2017 groeide de Georgische wijnimport naar de Verenigde Staten met 54% ten opzichte van het jaar ervoor, wat zich vertaalde naar 458.000 flessen tegenover 294.000 in 2016. Hoewel ze daarmee nog steeds ver achterlopen op grote landen als Spanje, Italië en Frankrijk, is de vraag naar en de beschikbaarheid van Georgische wijn is sterker dan ooit.

Niet zo lang geleden zagen de dingen er niet zo veelbelovend uit.

Georgia, ongeveer zo groot als West Virginia, herbergt meer dan 500 druivensoorten. Een kwekerij net buiten Tbilisi, de hoofdstad, heeft levende voorbeelden van elk. Voordat de Sovjetregering de bloeiende wijnbouw decimeerde, werden veel van deze druiven gebruikt door familiewijnmakers.

Recente bevindingen van een joint venture door de Universiteit van Toronto en de Georgisch Nationaal Museum suggereert de data van de wijnbereiding van het land tot 6000 voor Christus, waardoor het de site is van meer dan 8.000 jaargangen.

“Toen de communisten het overnamen, plantten ze uitgestrekte velden met de meest winterharde variëteiten met het hoogste volume, Rkatsiteli en Saperavi ', zegt Christine Deussen, die Georgische wijnen in de VS vertegenwoordigt en promoot,' waardoor de meer delicate soorten met een lagere opbrengst worden verwijderd. 'Toch mochten gezinnen kleine percelen van een hectare houden, en dat is hoe het ongelooflijke aanbod van [variëteiten] heeft de bezetting overleefd. '

Alaverdi-klooster in de regio Kakhetia / Getty

Tegenwoordig bestaan ​​er nog steeds ongeveer 470 ooit met uitsterven bedreigde variëteiten en het land heeft 100.000 geregistreerde familiewijnmakers, hoewel het werkelijke aantal veel hoger kan zijn. De regering heeft de wijnindustrie van het land gepromoot om uit te breiden naar westerse markten, maar ook naar China en Japan. De inspanning vormt een aanvulling op post-Sovjet-pijlers zoals Rusland en Oekraïne.

Georgië heeft zelfs een Napa Valley-achtige wijnroute Kakheti dat wijnmakerijen, restaurants, hotels en bed & breakfasts aanbiedt, zegt Jonathan Nelms, eigenaar van het nieuwste Georgische restaurant in Washington, D.C., Supra ​Zijn wijnkaart bevat een diepte en breedte van de wijnen van het land die nergens anders in de Verenigde Staten te zien zijn, zegt Nelms. Hij zegt dat er twee redenen zijn waarom deze wijnen heter zijn dan ooit.

Consumenten zoeken meer dan ooit authenticiteit in wat ze eten en drinken. '[Er is] meer toegang dan ooit tot plaatsen, tot mensen, tot ervaringen over de hele wereld, dus er is een hoge lat als het gaat om het maken van indruk', zegt hij.

John Wurdeman, eigenaar van Pheasant's Tears Winery in Sighnaghi, is het daarmee eens. 'Er zijn niet zoveel wijnverhalen die zo rijk en suggestief zijn als die van Georgië', zegt hij. 'We leven in een tijd waarin veel consumenten homogeniteit mijden en onderscheidende en karaktervolle wijnen omarmen.'

Nelms zegt dat Georgische wijnen zo aantrekkelijk zijn omdat ze anders en heerlijk zijn. 'Elk jaar worden wijnmakers steeds avontuurlijker en herontdekken ze oude druiven in bossen, op oude familiale grondbezit of in door de overheid gesponsorde zaad- / wijnbanken', zegt hij.

Sighnaghi, Georgië / Getty

Maar met zoveel onbekende en tongstrelende druivenrassen en regio's, hoe kunnen nieuwsgierige wijnliefhebbers hun smaakpapillen om zich heen slaan? Tijdens het communistische tijdperk hebben de Sovjets de meeste wijngaarden in de westelijke regio's Imereti, Samegrelo en Guria uitgeroeid om andere gewassen te planten, zodat de focus verschoof naar de oostelijke gebieden van Kakheti en Kartli.

Tegenwoordig domineren de laatste regio's nog steeds, hoewel 'ze in het westen bijna verloren gegane druiven ontdekken en de wijntradities nieuw leven inblazen', zegt Nelms. 'Er gebeuren spannende dingen, maar ze hebben nog een lange weg te gaan in termen van marktaandeel.'

Druiven afkomstig uit Imereti zoals Tsitska, Krakhuna, Otskhanuri Sapere en Tsolikouri worden over het algemeen gevinifieerd met minder huidcontact, dus ze zijn minder tannine en verfrissender. Fans van knapperig wit kunnen worden aangetrokken door het steenfruit en de mineraliteit van Rkatsiteli, terwijl lichtrode drinkers Pinot Noir kunnen vervangen door aardse, fruitige, laag-tannine Otskhanuri Sapere.

Rosés komen ook in opkomst, vaak geproduceerd in een vrije uitloop of niet-geperste stijl van Saperavi, een van de weinige Teinturier-druiven waarvan het vruchtvlees en de schil rood zijn. Saperavi is de meest geconsumeerde rode druif in Georgië, geschikt voor wijnen met donkere fruittonen en een ruime structuur.

De rol van Georgië in natuurlijke wijn

Georgië maakte natuurlijke en biologische wijnen lang voordat ze modewoorden werden. Voorstander van natuurlijke wijn Alice Feiring werd geroerd om haar boek te schrijven For the Love of Wine: My Odyssey Through 's werelds oudste wijncultuur nadat ze in 2011 een wijn van Pheasant's Tears had geproefd.

'Onder de tachtig natuurlijke telers in Georgië is nu veel gezonder wijngaardwerk uitgevoerd, waardoor de wijnen naar een heel nieuw niveau worden getild', zegt Wurdeman.

Natuurlijke wijnproducenten hebben ook qvevri omarmd, de eivormige kleivaten die ondergronds zijn begraven en die door UNESCO zijn aangewezen als een kenmerkend onderdeel van het wijnbouwerfgoed van Georgië. Hun poreuze aard zorgt voor natuurlijke temperatuurverschuivingen en beluchting, en het ontbreken van hoeken bevordert de kinetische beweging van de wijn, waardoor een constant natuurlijk minder roeren en een meer uniform zuurstofcontact mogelijk is. Qvevri is onmisbaar voor amberkleurige wijnen.

Negen wijnen uit Georgië, Kroatië en Hongarije

'Het is als een witte wijn die wordt gemaakt alsof het een rode wijn is, met de body, de tannine en de structuur van een rode wijn, die allemaal werken aan de smaken die vaker worden geassocieerd met witte druiven', zegt Nelms. Het land heeft de term 'sinaasappelwijnen' vermeden, omdat sommigen misschien denken dat ze van citrusvruchten zijn gemaakt.

Net als de rest van ons ontdekt Nelms nog steeds Georgische druiven. Tijdens een recente reis proefde hij de witte druif Buera, die op zichzelf was gefermenteerd en gemengd met de lichte zwarte druif Tavkveri. 'Het is niet helemaal duidelijk hoe ze zullen reizen en ouder worden, maar dat is een deel van het plezier', zegt hij.

En wat die intimiderende namen betreft, zegt Nelms dat zelfs Georgiërs lachen om de moeilijkheid van hun taal.

'Een paar glazen wijn kunnen helpen dat probleem te verhelpen, aangezien je uitspraak verbetert en je remmingen afnemen', zegt hij.