Alle aanbevolen producten zijn onafhankelijk geselecteerd door ons redactieteam of medewerkers. Wine Enthusiast accepteert geen betaling om productbeoordelingen uit te voeren, hoewel we een commissie kunnen verdienen op aankopen die via links op deze site zijn gedaan. De prijzen waren correct op het moment van publicatie.

In de chaotische baan van internet is het moeilijk te voorspellen wat er viraal zal gaan. Maar toen Emily Ziemski, voedselredacteur van de culinaire lifestyle-website Voedsel52 , creëerde een recept voor vuile martini-geïnspireerde saladedressing eerder dit jaar vermoedden zij en haar collega's dat het lezers zou aanspreken. 'Er is iets aan de hand, mensen zullen erop gloren', herinnert ze zich dat ze zeiden.

Het blijkt dat ze gelijk hadden. In de eerste week van publicatie, het recept ontving 60 keer meer verkeer dan vergelijkbare pagina's op de site, zegt Ziemski. Een bijbehorende Instagram Reel is door 2,7 miljoen gebruikers bekeken en 17.000 keer geliket. 'Ik ben officieel gekoppeld aan het vuile martini-meisje', zegt ze lachend.

Die van haar is niet de enige eetbare vuile martini die harten, geesten en klikken verovert. Diezelfde maand publiceerde de culinair directeur van Rachael Ray een recept voor vuile martini-kip . Toen, op 11 mei, creëerde Emily Eggers, die het handvat @legallyhealthyblonde op TikTok gebruikt, een vuile martini-pasta dat werd bijna 30.000 keer geliket in 10 dagen.

Haters zijn misschien geneigd om deze op cocktails geïnspireerde gerechten af ​​te doen als gimmicks, maar vies, op martini geïnspireerd voedsel is eigenlijk heel logisch. Ze maken niet alleen goed gebruik van ingrediënten uit de voorraadkast, zoals olijvenpekel, ze maken ook deel uit van een lange geschiedenis van koken naast drankjes, die zich uitstrekt over klassieke Franse gebakjes naar zelfgemaakte snoepjes met cocktailsmaak .

Bovendien is er meer nodig dan pakkende namen en goed geproduceerde Instagrams om de digitale ruis te doorbreken. Zoals de meeste trends, geven deze recepten inzicht in onze verlangens in de keuken, de cocktailbar en daarbuiten. Als we ze beschouwen als culturele uitingen in plaats van ze af te doen als stunts, kunnen we misschien achterhalen waarom olijfpekel opeens overal lijkt te zijn.

De kern van de vuile martini-culinaire hausse ligt in de populariteit van de drank zelf. Volgens gegevens van Nielsen , eind 2022, de traditionele vuile martini verdreven Moskou muilezels om de tweede favoriete cocktail van Amerikanen te worden. Ze staan ​​​​momenteel net onder margarita's, een eeuwige favoriet bij fans die ook is voortgekomen allerlei eetbare iteraties .

Voor veel mensen zijn vuile martini's toegankelijker dan hun niet-vuile voorouders, omdat ze minder drankzuchtig zijn, zegt Dave Arnold, auteur van Vloeibare intelligentie . Hij vergelijkt de wijdverbreide aantrekkingskracht van vieze martini's met augurkruggen, of de praktijk van het najagen van een shot whisky met augurkensap. 'Het is het soort ding waarbij, als je eenmaal verslaafd bent aan die zoute, zilte smaak, het de alcohol een beetje bedekt', zegt hij.

10 sociale media-accounts die u zullen helpen uw wijnkennis uit te breiden

Dat lijkt zeker te kloppen bij Bij Zou , een bruisende bar in Hudson Yards in Manhattan. De Dirty Zou, een vies martini-achtig item met karaffen met olijfolie gewassen wodka en pekel van druivenbladeren, 'is absoluut een van onze meest populaire drankjes', zegt Joey Smith, de bardirecteur. Hij schrijft een deel van zijn aantrekkingskracht toe aan zijn aanpassingsvermogen: wanneer je een Dirty Zou bestelt, bepaal je hoeveel pekel zich vermengt met je wodka.

De martini , vuil of anderszins, leent zich voor dit soort knutselen. Het is een van de weinige cocktails waar barmannen en drinkers vaak spelen met de verhoudingen van ingrediënten om te bestellen. Een droge martini-fan bestelt misschien zijn drankje met een 'fluistering' van vermout , terwijl iemand anders zou kunnen vragen om 'smerig' te zijn met olijfpekel.

'Je slaat een martini al een beetje in elkaar als je hem vies maakt', zegt Arnold. Omdat de drank over het algemeen aanpasbaar is, lijkt culinair experimenteren minder een afwijking dan een uitloper.

Vuile martini's zijn zeker niet de eerste cocktails die eetbare iteraties voortbrengen. In de jaren 80 en 2010, toen de populariteit van de Negroni enorm steeg, creëerden chef-koks Negroni-geglazuurde madeleines , creamsicles en gedeconstrueerde Negroni-ijscoupes gegarneerd met gelei met Campari-smaak. Vorig jaar hebben de eigenaren van Baba heeft rum , een bekroonde cocktailbar in Athene, Griekenland , opende een café genaamd Opnieuw verliefd dat op cocktails geïnspireerde zoetigheden serveert, zoals Zombie soesjes en Mai Tai citrus taarten.

Maar in tegenstelling tot andere cocktails die neigen naar het zoetere einde van het spectrum, 'is de vuile martini een van de meest hartige dranken die er bestaat', zegt Brian Warrener, assistent-professor en directeur van het Centre for Beverage Education aan de Johnson & Wales University. Gin en vermout zorgen voor botanische en kruidige tonen, terwijl olijvenpekel, nou ja, zilt is.

'Het is een geweldige aanvulling op voedingsmiddelen met een neutrale smaak, zoals sla, pasta, brood, zachte kazen, noten en hummus', zegt Warrener. Hij vergelijkt de veelzijdigheid van vuile martini's met vergelijkbare complexe en populaire smaakstoffen zoals Trader Joe's Everything But the Bagel of Everything But the Elote kruidenmixen.

De beste combinaties van Trader Joe's Snacks

De populariteit van Dirty Martini's valt samen met de vergelijkbare ascendant espresso martini , nog een martini-variant die culinair is geworden. ( Parmezaanse espresso martini , iemand?) Ziemski denkt dat mensen in de nasleep van de uitbraak van Covid-19 in 2020 aangetrokken zouden kunnen worden tot dit soort grote, gedurfde drankjes. “Geef ons gewoon elke smaak. We willen het allemaal meemaken”, mijmert ze.

Volgens die logica zouden diep hartige, vuile, op martini geïnspireerde gerechten trending kunnen zijn, omdat de afgelopen drie jaar voor velen van ons zo verlammend moeilijk zijn geweest. In de nasleep van een traumatische wereldwijde gebeurtenis, die werd bepaald door een ziekte die smaak- en geurwaarneming schaadt, willen we misschien collectief het leven bij de meest zilte stukjes grijpen.

Het is maar een theorie. Het is op zijn minst iets nieuws om ruzie over te maken op internet.