De derde generatie Zuid-Australische wijnmaker Francis d'Arenberg Osborn - algemeen bekend als d'Arry - stierf op 16 december op 95-jarige leeftijd.

Gecrediteerd als een van de grondleggers van het moderne McLaren Oké wijnindustrie, d'Arry groeide zijn familiewijnmakerij, d'Arenberg , van bulkproducent tot een van 's werelds bekendste Australische labels in de loop van 70 opeenvolgende jaargangen. Op zijn beurt speelde hij een belangrijke rol bij het ombuigen van de perceptie van McLaren Vale als een wijnbouwgebied in bulk naar een gebied dat in staat is om eersteklas wijnen te produceren die vergelijkbaar zijn met die uit naburige gebieden. Barossa-vallei .

In zijn 95e levensjaar was d'Arry nog steeds te zien terwijl hij het gazon maaide, met gasten in het proeflokaal sprak en door veel van de 90 landen reisde waarnaar d'Arenberg exporteerde. Hij trad vaak op naast zijn zoon, Chester Osborn, die in 1984 de wijnmakerij en wijnbouw teugels van zijn vader overnam.

'We hadden een geweldige relatie', zegt Chester Osborn. 'Hij was een geweldige verteller. Hij kon eeuwig praten en praten en het was meestal best grappig.

Tijdens zijn lange carrière hebben zowel de man d'Arry als zijn wijnen talloze prijzen gewonnen. Ze omvatten een van de meest prestigieuze van Australië, de Jimmy Watson Trophy, in 1969 voor d'Arenberg's 1968 Cabernet Sauvignon . De man zelf ontving de Queen's Jubilee Medal in 1978 en een Medal of the Order of Australia in 2004, om maar een paar onderscheidingen te noemen.

De complete gids voor Australische wijn op stijl

Het succes is vooral opmerkelijk gezien het bescheiden begin van zowel d'Arry als zijn wijnen.

D'Arenberg begon als een wijngaard, aanvankelijk genaamd Bundarra, waar acht hectare Shiraz en Grenache werden geplant in 1912. Ze werden in de grond geplaatst door d'Arry's grootvader, Joseph Osborn, voor zijn zoon, Francis (Frank), die de wijnmakerij in 1927 bouwde. De wijn werd in bulk verkocht aan lokale producenten. Toen Frank in 1943 ziek werd, verliet zijn zoon, d'Arry - wiens moeder en naamgenoot stierf op dezelfde dag dat hij werd geboren - op 16-jarige leeftijd de school om de wijnmakerij en wijngaarden te runnen. Hij werkte zonder elektriciteit, met behulp van generatoren en pompen aangedreven door kerosine, en zonder ploeg; de wijngaarden werden te paard bewerkt totdat in 1946 een tractor met rubberen banden werd gekocht.

In 1959 lanceerde d'Arry zijn eigen label, d'Arenberg (de naam 'Bundarra' werd in 1965 geschrapt), waarbij de nu wereldwijd erkende rode streep op de etiketten van de wijnen werd geïntroduceerd. In de jaren zestig bouwde hij in twee jaar tijd niet één, maar twee proeflokalen. Zonder formele wijnopleiding , leerde d'Arry tijdens het werk en nam de kennis van zijn collega's op.

'Papa is niet opgeleid als wijnmaker', zegt Osborn. 'Hij zou zeggen dat hij vroeger wijn maakte door de stoel van zijn broek. Zijn wijnmaken is ontwikkeld door de mensen aan wie hij bulkwijn verkocht. Ze kwamen de wijnmakerij binnen en zeiden tegen hem: 'Je moet die metalen mostlijn vervangen door plastic' of 'Je moet in dit of dat stadium zwaveldioxide toevoegen.'

Naarmate d'Arry's stijl van wijnmaken vorm kreeg, namen ook zijn wijnvoorkeuren toe.

'Hij vond het niet leuk Pinot Noir ', lacht Osborn. “Hij vond het licht en pissig. Hij hield natuurlijk van Grenache', zegt hij, verwijzend naar de variëteit en stijl (fruit vooruitstrevend maar toch krachtig gestructureerd, met oude eik en altijd in de mand geperst) waarvoor d'Arenberg - en, meer bepaald de McLaren Vale-regio - het luidst heeft toegejuicht.

Als persoon was d'Arry echter allesbehalve luidruchtig.

'Als man was hij heel zachtaardig', herinnert Osborn zich. 'Hij verhief nooit zijn stem tegen mij.'

'Hij was nederig en lachte altijd', zegt Rob Buono, president van Oude brugkelders , d'Arenberg ONS. importeur van bijna 30 jaar. 'Hij vond het heerlijk om achter Chester aan te gaan over de hoeveelheid geld die hij aan wijn had uitgegeven, of zo ongeveer wat dan ook. Hij was zuinig, zoals velen van de generatie uit het Depressietijdperk, maar zo genereus met tijd en altijd met een verhaal.

'Hij mat het succes van een bedrijf af aan de hoeveelheid schulden die het had', zegt Osborn. 'Die van ons had er geen ... Hij leerde me dat ik het uitgeven van geld moet rechtvaardigen.'

Toen de 4e generatie Osborn - en de eerste getrainde wijnmaker van de familie - de productie overnam, duwde hij de wijnbouw van d'Arenberg naar lagere opbrengsten, droge landbouw en biologische en biodynamische principes . Aanvankelijk verzette d'Arry zich.

Leiders in biodynamische wijnbereiding onthullen successen

'Hij zei: 'Nou, we kunnen de wijngaarden beter nu verkopen voordat ik sterf, zodat we er iets voor kunnen krijgen.' Hij was echt verrast dat de wijnstokken niet doodgingen en bloeiden, omdat we de grond pas aan het steriliseren waren. was dood', herinnert Osborn zich. 'Hij geloofde in mij, wat heel mooi was.'

Tegenwoordig is d'Arenberg de grootste biodynamisch gecertificeerde wijnmakerij en wijngaard in Australië . Het is ook een van de meest erkende en bezochte wijnmakerijen van het land, mede dankzij de faam van de wijn en de Willy Wonka-achtige smaak van de wijnmakerij. Kubus , een multi-sensorische proefruimte en evenementenruimte met meerdere niveaus die boven het landschap uittorent als een Rubik's Cube die door een reus in het midden van de wijngaarden is gevallen. The Cube was de creatie van Chester Osborn, maar het was d'Arry die de basis legde voor een label dat zowel traditioneel wijnmaken als een flinke dosis plezier omarmde.

Buono herinnert zich een moment waarop d'Arry de bedrijfsfilosofie van de wijnmakerij met hem deelde:

“Het was gericht op mensen, niet op pretentie; het ging erom een ​​boer te zijn die van het land hield, geen bedrijf. [D'Arry] was een klasse-act; een heer en een eerlijke zakenman. Het zal niet hetzelfde zijn in McLaren Vale met de afwezigheid van een van de jongens die hem in de eerste plaats op de kaart hebben gezet. Rust zacht, d'Arry.'