'The White Horse was het soort plek waar je heen zou kunnen gaan na een dag zonnen aan het Temescal-meer met de jongens, of na een brunch in deze lesbische en homo-ontmoetingsplaats, Grandma's House,' zegt Jim Gebbie. Een 78-jarige schrijver en redacteur die naar San Francisco aan het eind van de jaren zestig herinnert hij zich dat hij in de jaren '70 soms de baai overstak om daarheen te gaan.

'Misschien zou je daar terechtkomen als je een Cal-student wilde ontmoeten, of als je de menigte op je gebruikelijke plekken in San Francisco zat was', zegt hij. 'The White Horse was nooit de‘ it ’-plek, het was er gewoon altijd.'

'Always there' is misschien wel de juiste omschrijving voor de White Horse Inn in Oakland, Californië ​Het hield aan terwijl andere flitsende, meer nichebars wegkwamen. Door dit te doen, heeft het de titel verdiend van de oudste LGBTQ-bar van het land die op dezelfde plek heeft gewerkt.

Geopend in 1933 op Telegraph Avenue, de University of California, Berkeley campanile is zichtbaar vanaf de ingang. Vanaf het begin bleef het onopvallend, zonder ramen op de begane grond.

Outside White Horse / Foto door Meg Baggott

Er is op de een of andere manier nooit een inval gedaan in de bar in de jaren dat de politie routinematig de deuren van dergelijke instellingen binnenstormde om arrestaties te verrichten en, zo vaak als niet, de namen van degenen die erin werden aangetroffen te publiceren. Zelfs met haar overvalvrije geschiedenis zei een oude beschermheer, Betty Boreen, onlangs dat ze in haar bijna 50 jaar dat ze daar naartoe ging altijd een oogje op de deur hield.

Het Witte Paard is in zijn bijna negen decennia op zijn eigen reis naar bevrijding geweest. De eerste eigenaar, Abraham Karski, was een familieman die ook een andere opende Oakland monument, het Grand Lake Theatre en een echte hotspot, het Leamington Hotel dat je kunt zien en gezien kunt worden.

De beginjaren bij The White Horse waren sierlijk, met bloemen aan de lange bar en jazzstandaarden in de lucht. Het had een gemengde klantenkring en een niet-aandoenlijk beleid. Een heteroseksuele mannelijke eigenaar toonde, soms met een liniaal, de juiste afstand die hij van klanten verwachtte tussen elkaar te bewaren. Het was sociale afstand nemen voor de brief ​

Als de bereidheid van de bar om LGBTQ-klanten te dienen aanvankelijk een goed bewaard geheim was, werd de reputatie ervan gevestigd tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hier verzamelden soldaten, matrozen en stuwadoors, evenals meeslepende Rosies die op de scheepswerven werkten en verpleegsters die in de militaire ziekenhuizen werkten.

Maar pas in het begin van de jaren zeventig kwam de bar echt in het licht. De eigenaren van het Witte Paard weigerden een vroege bevrijdingspublicatie te verspreiden, Homo zonneschijn , en bleef openbare vertoningen van genegenheid van hetzelfde geslacht op het terrein verbieden. De LGBTQ-gemeenschap heeft de bar geboycot en potentiële klanten omgeleid naar rauwe, alles-kan-feestjes in een flatgebouw aan de overkant.

A Wine Lover's Guide to Oakland, Californië

De eigenaren capituleerden uiteindelijk voor activistische eisen, en sindsdien heeft het Witte Paard openlijk gerouwd om de verliezen van de LBGTQ-gemeenschap en zijn overwinningen gevierd.

Op het hoogtepunt van de Noord-Amerikaanse aids-crisis verloor de bar in slechts één jaar tijd acht barmannen. Nadat de Russische regering in 2013 toespraken over homoseksualiteit verbood, stopte de bar daar met het serveren van wodka.

Toen activisten en advocaten in 2015 eindelijk de strijd wonnen om het homohuwelijk te legaliseren, kozen enkele stellen hier ervoor om hun geloften op te zeggen op de kleine dansvloer van de bar, terwijl de discobal boven hun hoofd ronddraaide. In 2018 hebben bezoekers van een blokfeest de oversteekplaatsen aan de overkant van Telegraph opnieuw geverfd in regenboogkleuren om de centrale rol van de bar in de LBGTQ-beweging aan te geven.

Sinds de oprichting in het Depressie-tijdperk, is het Witte Paard veranderd van wat een beschermheer beschreef als een khaki-en-kasjmier-trui, in een met een meer 'donkere, kerkelijke, duikende' sfeer, zoals een Yelp-recensent erover zei.

Kleding is Californië casual, waarbij de hogere mate van 'woo-woo' van de westkust weerspiegeld wordt in de occasionele aanwezigheid van een tarotkaartlezer. Hier worden geen jazzstandaarden meer gehoord. In plaats daarvan schallen honky-tonk-deuntjes uit de jukebox.

Voordat het coronavirus stopte, organiseerde het regelmatig drag-king- en karaoke-avonden. Nooit de 'het'-plek, het Witte Paard is een kom-zoals-je-bent die ergens, na al die jaren, nog steeds is.