De weg naar Nieuw-Zeeland Wairarapa wijngebied is niet voor bangeriken. De enige strook bestrating die de hoofdstad Wellington, op de bodem van het Noordereiland, verbindt met de drie subregio's waaruit Wairarapa bestaat: Martinborough , Gladstone en Masterton - is tegelijkertijd adembenemend en misselijkmakend.

Het raast rond haarspeldbochten die in de zijkanten van kliffen zijn uitgehouwen die als achtergrond dienden In de ban van de Ring film. Het daalt dan af in een winderige vallei uitgehouwen uit de Ruamahanga-rivier.

Als je eenmaal bent aangekomen, wordt elke misselijkheid snel vervangen door het warme, wazige gevoel dat alleen de meest charmante plaatsen kunnen oproepen. Gecentreerd rond het schilderachtige, koloniale stadje Martinborough, zijn de wijnmakerijen van Wairarapa het soort waar je in een oogwenk naartoe kunt fietsen, om voor weinig of geen vergoeding te proeven bij bescheiden kelderdeuren en geklets met de wijnmaker.

Laat u niet voor de gek houden door zulke bescheidenheid. Bij het maken van enkele van de meest complexe, bijzondere en langlevende wijnen van het land van de notoir kieskeurige mensen Pinot Noir druif, heeft Wairarapa's bonte team van wijnmakers bijgedragen aan het smeden van de reputatie van Nieuw-Zeeland, niet alleen voor Sauvignon blanc , maar ook eersteklas rode wijnen van wereldklasse.

Breng ze een bezoek. Maar als u vatbaar bent voor autoziekte, neem dan de trein.

Het droomteam

Clive Paton en Helen Masters, Ata Rangi

Nadat melkveehouder Clive Paton een wetenschappelijk bodem- en klimaatrapport had gelezen waarin de omstandigheden van Martinborough werden vergeleken met die in Bourgondië, verkocht hij zijn kudde koeien, gebruikte hij het geld om een ​​schapenweide op Puruatanga Road te kopen en plantte Pinot Noir-wijnstokken in de grindige grond.

'Ik had daar rugby gespeeld, dus ik wist hoe steenachtig de grond was, mijn knieën regelmatig vilten en hoe droog het kon zijn in de koude winters en warme zomers', zegt Paton. “Ik had een voorliefde voor rode wijn, maar niet het budget ervoor. Dus ik dacht dat ik wat land zou kopen en het eens zou proberen. '

Dat was in 1980. Zes jaar later begonnen de gouden medailles binnen te rollen.

Aspirant wijnmaker Helen Masters trad in 1990 toe als kelderhand, in de hoop wat ervaring op te doen tijdens een tussenjaar voor de universiteit. Na het afstuderen van Massey University Met een graad in levensmiddelentechnologie sneed ze haar tanden bij wijnmakerijen in zowel Nieuw-Zeeland als de VS voordat ze terugkeerde naar de operatie waarmee ze begon.

Masters werd aangenomen als Ata Rangi's hoofd wijnmaker in 2003, en heeft sindsdien de wijnmakerij naar nog grotere hoogten gebracht. Ze benadrukt het belang van een goede landbouw en onderhoudt een nauwe band met de wijngaard.

Milieubeheer wordt op elk niveau beoefend, waarbij Ata Rangi vijf jaar geleden de volledige ISO 14001 biologische certificering behaalde en optrad als een van de oprichters van de Programma voor duurzame wijnbouw in Nieuw-Zeeland ​Deze inspanningen hebben Paton meer tijd gegeven om zich te concentreren op zijn andere, soortgelijke passie, milieubehoud.

Bijna 40 jaar sinds de eerste aanplant van Paton, wordt Ata Rangi, wat 'dageraadhemel' of 'nieuw begin' betekent, aangekondigd als een van de beste wijnmakerijen van Nieuw-Zeeland. Het volledige assortiment expressieve, textuurwijnen is de moeite van het zoeken waard, maar Pinot blijft het visitekaartje. Bottelingen zijn elegant maar krachtig, doen denken aan braamfruit en mineraal. Ze zijn hartig, doorspekt met pezige tannines en kunnen in veel gevallen meer dan een decennium verouderen.

Vergelijkbare structuren en smaakprofielen zijn overal in Wairarapa te vinden, dankzij de lage luchtvochtigheid, grote temperatuurverschuivingen overdag en 's nachts en felle, uitdrogende winden. De omstandigheden zorgen voor lage opbrengsten van losse, kleine bessen met een dikke, tanninerijke schil en een hoge verhouding tussen schil en sap. Op eigendommen zoals die van Ata Rangi fungeren bomenrijen die bekend staan ​​als 'shelterbanden' als barrières om de wijnstokken te beschermen tegen de woedende wind.

Tegenwoordig is Puruatanga Road niet omzoomd met weilanden, maar met wijngaarden. Ata Rangi is zijn hart.

Jannine Rickards van Urlar / Foto door Mickey Ross

Organische aarde

Jannine Rickards, Urlar

Als buitenlandse investeringen een thema lijken te zijn in Wairarapa, dan Urlar heeft zeker bijgedragen aan dat idee. Urlar werd begin 2019 verkocht aan een Japans bedrijf, Nishi Sake Brewing Co. , Ltd.

De nieuwe eigenaar bracht een getrainde wijnbouwer / oenoloog, Kohei Koyama, aan als directeur en wijnbouwer ter plaatse, maar behield ook Jannine Rickards als wijnmaker, wiens zes jaar als assistent-wijnmaker bij Ata Rangi haar perfect voor de rol leek te hebben voorbereid.

'Urlar is de grootste biologische wijngaard [op 75 hectare] in de regio', zegt Koyama. De wijngaard begon met de conversie in 2007 en werd volledig biologisch gecertificeerd in 2010 en het Urlar-team blijft zich inzetten voor de praktijk, evenals voor de biodynamische principes.

Urlar, Gaelic voor 'aarde', weerspiegelt het Schotse erfgoed van de oorspronkelijke eigenaren. De wijnmakerij werd opgericht in 2004, toen Angus en Davina Thomson 74 hectare wijnstokken plantten, waaronder Pinot Noir in de Gladstone-subregio, waar ongeveer een dozijn wijnmakerijen verspreid zijn over het pastorale land langs de Ruamahanga-rivier. Het land is nog steeds voornamelijk schapen- en veehouderij, maar er is weinig verschil tussen het klimaat van Gladstone en dat van Martinborough of Masterton. Gladstone ligt iets verder landinwaarts met iets grotere dag-nacht temperatuurbereiken en meer regenval, maar stilistisch zijn de Pinots vergelijkbaar.

Net als veel andere premium Pinots uit de regio, presenteren de wijnen van Urlar het beste na een paar jaar in de kelder. Zelfs dan kunnen ze profiteren van decanteren. Maar met de tijd en lucht onthullen ze ongerept rood fruit en kruidige, groene kruidige tonen die rond de fijne, hartige, gestructureerde tannines sluipen. De exacte kenmerken die de Wairarapa-regio zijn gaan definiëren.

Larry Mckenna van Escarpment / Foto door Mickey Ross

De Pinot King

Larry McKenna, helling

Breng wat tijd door in de Wairarapa en je zult de naam van Larry McKenna waarschijnlijk herhaaldelijk horen noemen. Hij wordt liefkozend de 'Pinot King' genoemd en verdedigt de variëteit sinds de begindagen van de wijnindustrie in de regio, die is gecentreerd rond de meest bekende en meest beplante subregio, Martinborough.

McKenna, een geboren Aussie, kwam voor het eerst naar Nieuw-Zeeland na zijn studie om te werken Delegate's Wine Estate in Auckland. In 1986 migreerde hij verder naar het zuiden om wijn te maken voor een van Wairarapa's oudste wijnmakerijen, Martinborough wijngaarden ​Het duurde niet lang voordat hij het potentieel van de regio inzag om Pinot Noir van wereldklasse te maken.

'Op dat moment stond Pinot Noir nog in de kinderschoenen', zegt McKenna. “Ik dacht dat het een geweldige toekomst had in Nieuw-Zeeland, vanwege zijn geschiktheid voor koelere klimaten. Martinborough heeft een ideale vrij doorlatende bodemtype en is de droogste plaats op het Noordereiland, omdat het in de regenschaduw ligt van de [Rimutaka en Tararua] bergketens aan de westkant van het land. '

McKenna bracht meer dan een decennium door op het landgoed om bekroonde Pinot Noirs te maken die zowel Martinborough als het land verheffen. Hij vestigde zijn eigen wijnmakerij, Helling , in 1998, tegenwoordig beschouwd als een van de beste pinotproducenten van Nieuw-Zeeland.

Hij haalt nu uit drie biologisch geteelde wijngaarden: Kupe , een dicht beplant landgoed in de Te Muna-vallei, en Kiwa en Te Rehua , twee gehuurde percelen dichter bij de stad Martinborough.

De wijnen van McKenna worden allemaal met de hand geplukt en ondergaan een wilde gisting met minimale tussenkomst. Hij geeft de voorkeur aan het maken van hele trossen, en in goede jaren worden zijn wijnen met één wijngaard gegist met 50-70% stengels. Al deze inspanningen resulteren in wijnen met een lange levensduur die intens kruidig, hartig en bloemig kunnen zijn. Ze barsten van rood fruit, zijn doorspekt met aardse, minerale tonen en worden opgewonden door ronduit sexy tannines.

Terwijl McKenna aan het roer van de wijnbereiding blijft, werd Escarpment gekocht door de Australische wijngigant Torbreck Vintners , eigendom van de Amerikaanse miljardair Peter Kight, in 2018. Kwaliteit vertoont echter geen tekenen van aarzeling en er zijn plannen om de productie te verdubbelen en een proeflokaal te openen in een luxe lodge in Martinborough.

Wilco Lam van Dry River Wines / Foto door Mickey Ross

Kleinschalige schoonheden

Wilco Lam, Dry River Wines

Net als Schubert werd Wilco Lam verleid door Wairarapa's ruige, verwaaide landschap. Oorspronkelijk afkomstig uit Nederland, waar hij wijnbouw had gestudeerd, werd hij in 2003 naar het gebied aangetrokken na het voltooien van een aanvullende wijnopleiding in de buurt van Christchurch. Hij sloot zich aan bij een van de wijnmakerijen van Martinborough, Droge rivierwijnen , in 2009 en werd in 2014 hoofdwijnmaker.

'Aanvankelijk voelde ik me aangetrokken tot Martinborough door zijn make-up', zegt Lam. “Een Pinot Noir-focus [en] familiebedrijven die op zoek zijn naar compromisloze wijnen. Pas toen ik aankwam, ervoer ik wat dit gebied speciaal maakt: een hechte wijngemeenschap gebaseerd op samenwerking en wederzijdse steun met mensen die hands-on zijn - dicht bij hun product - en niet bang zijn om ze vuil te maken. '

Die gemeenschap bestond echter niet toen Dr. Neil en Dawn McCallum voor het eerst Dry River oprichtten in 1979, het waren de meer technische aspecten van de omgeving die hen hadden aangetrokken. Het paar werd geïnspireerd door een wetenschappelijk rapport dat de geschiktheid van de regio voor Pinot Noir en andere koele klimaatminnende variëteiten benadrukte. Die studie is geschreven door bodemwetenschapper Dr. Derek Milne, die een jaar later Martinborough Vineyards zou opzetten.

De McCallums plantten de eerste wijngaard van Martinborough in de kom van een halvemaanvormig terras van vrij doorlatende, grindachtige grond net ten noorden van de stad Martinborough. Het is hetzelfde terras waar nu ook de wijnstokken van de buren Ata Rangi en Schubert staan.

In 2003 werd Dry River verkocht aan de New Yorkse investeerder Julian Robertson en de Californische wijnboer Reginald Oliver, hoewel McCallum bleef aanblijven tot zijn pensionering in 2011.

Met zijn kleine, jeugdige team maakt Lam nu onder meer ultrapremium Pinot van drie op het landgoed gekweekte, biologisch geteelde en niet-geïrrigeerde percelen: Dry River Estate, Craighall Vineyards en Lovat Vineyard. Elke site geeft specifieke kenmerken aan de wijnen terwijl ze toch een onderscheidende wijnmakerijstijl behouden.

Door middel van veeleisende wijnbouw- en wijnbereidingstechnieken, maakt het team kleine, nauwkeurige wijnen die misschien traag evolueren, en misschien zelfs een beetje sober als ze jong zijn, maar die na 10 jaar of meer in de kelder veranderen in elegante en verfijnde schoonheden.

Kai Schubert van Schubert Wines / Foto door Mickey Ross

Elegante ontdekkingsreiziger

Kai Schubert, Schubert Wines

Kai Schubert is ver van huis. De Duitse oenoloog en zijn vrouw en collega-wijnmaker, Marion Deimling, brachten een groot deel van de late jaren negentig door op zoek naar de perfecte plek om Pinot Noir te verbouwen. Bourgondië was de voor de hand liggende keuze, maar, zoals Schubert maakt vaak grappen: 'La Tâche was niet te koop en we konden Musigny niet betalen.'

Schubert zocht ook de westkust van de VS af Australië en andere delen van Nieuw-Zeeland. 'Maar de echte eye-opening ervaring voor ons was in Wairarapa', zegt hij. 'Alle Pinots die we hier proefden, waren vrijwel [precies] de stijl waarnaar we op zoek waren: elegant, maar met ruggengraat en karakter.'

De inheemse Maori-wijnmakers van Nieuw-Zeeland

Hij verwierf in 1998 een klein perceel met wijnstokken in Martinborough, op slechts een steenworp afstand van Ata Rangi, en plantte al snel extra pinot in de nabijgelegen Gladstone-subregio. Beide wijngaarden zijn vanaf het begin biologisch geteeld en zijn officieel gecertificeerd in 2013. Slechts een paar jaar na de eerste oogst behaalde Schuberts Block B Pinot uit 2004 de hoogste score op een prestigieuze internationale proeverij in Berlijn in 2007, naast niemand minder dan een 1999 Musigny Grand Cru.

Blok B blijft een van de bekendste wijnen van Schubert, een hartige, pittige selectie met zwarte kersenaroma's die veel kelders nodig heeft om tot bloei te komen. Ondertussen is de Marion’s Vineyard-botteling, uit het hoofdblok van Schubert in Gladstone, roodfruitig, bloemig, mineralig en aantrekkelijker jong, maar het is ook erg waardevol.

In de meer dan twee decennia sinds Schubert de Wairarapa voor het eerst ontdekte, is zijn liefdesrelatie met de regio en zijn gewaardeerde variëteit niet afgenomen.

'Mijn ouders moeten hebben geweten dat ik op een dag van Duitsland naar Nieuw-Zeeland zou verhuizen, omdat ze me Kai noemden, wat in de inheemse taal van de Māori‘ eten ’betekent '', zegt hij. 'Dus ik denk dat dit een perfecte combinatie is: wijn en spijs, wijn en Kai.'