Waze, de meest voorkomende navigatie-app in Israël , instrueert chauffeurs vaak om “gebieden met een hoog risico te vermijden” – een aanduiding die wordt uitgebreid tot Palestijnse gebieden op de Westelijke Jordaanoever. Vorige maand heb ik deze instelling uitgeschakeld voordat ik richting het kleine stadje Taybeh ging, waar de Taybeh brouwerij herbergt de enige van het gebied Oktoberfest viering. Het jaarlijkse tweedaagse festival, dat zojuist zijn 17e jaar geleden markeerde, trok een publiek van ongeveer 10.000 mensen.

Ze kwamen voor een programma boordevol proeverijen, muziekoptredens, dans en natuurlijk veel koud bier. Ondanks het overwicht van Bier op Duitse wijze bierpullen (en wedstrijden voor het houden van bierpullen), was het beslist een Palestijnse aangelegenheid. In plaats van braadworst was er shoarma. Dansers traden op en gaven les in dabke, een traditionele Palestijnse folkloristische dans. Van de vele aangeboden bieren was er een brouwsel op smaak gebracht met za’atar, een lokaal kruid uit de tijmfamilie. Canaan Khoury, de meesterbrouwer van Taybeh, beschrijft het za’atar-bier als ‘Palestina in een kopje’.

In het verleden trok het festival een eclectische mix van bezoekers uit de Westelijke Jordaanoever, Gaza, Israël en de rest van de wereld. Het was mij echter duidelijk dat de meerderheid van de aanwezigen dit jaar uit Palestijnen uit de Westelijke Jordaanoever en Israëlische Arabieren bestond. Terwijl de menigte doorspekt was met buitenlanders die in Israël en Palestina woonden – diplomaten, journalisten, activisten en vrijwilligers – kwam ik in mijn berichtgeving geen Israëlische Joden tegen.

Dit vind je misschien ook leuk: Hoe het Oktoberfest een wereldwijde sensatie werd

Desondanks benadrukt Madees Khoury, directeur van de brouwerij en dochter van medeoprichter Nadim Khoury, dat het festival inclusiviteit nastreeft. “Het maakt niet uit welke taal je spreekt, waar je woont, wat je religieuze overtuigingen zijn”, zegt ze. “Iedereen komt samen… en heeft gewoon een leuke tijd.”

Het contrast tussen deze indrukken – de met schuim doordrenkte hoop op saamhorigheid naast de schijnbare afwezigheid van Israëlische Joden – raakt misschien wel de kern van de problemen in de regio. Het blijft enorm moeilijk voor degenen aan weerszijden van de Groene Lijn tussen Israël en de Westelijke Jordaanoever om een ​​biertje te delen.

Toch was er voldoende diversiteit in het publiek. Tijdens de wedstrijd voor het vasthouden van bierpullen vroeg de presentator aan de deelnemers waar ze vandaan kwamen. De antwoorden varieerden van Haifa, Ramallah en al-Quds (de Arabische naam voor Jeruzalem) tot Londen en New York, waarbij elke nieuwe plaats een gejuich van de menigte opwekte. Een Gazan kreeg de luidste reactie; minder dan 20.000 van de ruim 2 miljoen Palestijnen die in de Gazastrook wonen, krijgen een werkvergunning, waardoor ze Gaza via Israël kunnen verlaten . (De enige andere uitweg uit Gaza is via Egypte, wat andere problemen met zich meebrengt.)

De winnaar van de mannenwedstrijd, een Israëlische Arabier die erom vroeg alleen als Basam geïdentificeerd te worden, belichaamde vooral de mix van de Duitse en Palestijnse cultuur. Netjes gekleed in lederhosen droeg Basam om zijn nek een ketting met een hanger in de vorm van Handala, een Palestijnse politieke cartoon. Hoewel Basam zich identificeert als moslim, voor wie alcohol doorgaans verboden is, had hij zichzelf wel een paar biertjes gegund. “Ik ben een liberale moslim”, zei Basam ter toelichting.

Dit vind je misschien ook leuk: Lokale ingrediënten zijn persoonlijk voor de ambachtelijke brouwers van Palestina

Over het algemeen leken de aanwezigen ontspannen en gastvrij, ondanks de ligging van het festival in een gebied dat berucht is om zijn conflicten. Het enige echte gevaar dat ik tegenkwam, waren de banden van mijn auto, die tijdens de rit naar binnen door talloze kuilen botsten. economische situatie in de Palestijnse gebieden is immers behoorlijk kwetsbaar. Het herbestrating van wegen heeft een lage prioriteit.

De stemming op het festival was echter niet aan vernieuwing toe. Madees beschrijft het als “niet zomaar een bierfestival, maar een open dag voor het dorp Taybeh.” Het festival “laat mensen – de lokale bevolking, Israëliërs en internationals – een extra kant van Palestina zien, omdat wat je op het nieuws ziet compleet anders is dan ons dagelijks leven.”

“Wij zijn Palestijnen”, vervolgt ze. “Wij drinken bier. Wij luisteren naar rapmuziek. We dragen alles waar we ons prettig bij voelen en we hebben het naar onze zin.”

Taybeh Beer, opgericht in 1994 door de broers Nadim en David Khoury, is de oudste brouwerij in Palestina en de eerste microbrouwerij in het hele Midden-Oosten. Het tweetal, dat opgroeide in Taybeh, maar in de VS studeerde, werd geïnspireerd door de Oslo-akkoorden, een vredesakkoord ondertekend in 1993 dat een tweestatenoplossing voor Israël en Palestina schetste. Nadim, een liefhebber van thuisbrouwen, besloot in zijn land te investeren en verhuisde terug naar de stad waar zijn familie al meer dan 600 jaar woonde. Tegenwoordig is Taybeh-bier over de hele wereld verkrijgbaar.

Nadim organiseerde Taybeh’s eerste Oktoberfest na de tweede intifada, dat duurde van september 2000 tot februari 2005. Tijdens die moeilijke periode waren er geen festivals in Palestina. Nadim besloot een Oktoberfest in Duitse stijl te organiseren om producten uit de streek te promoten en de economie – en de geest van de lokale bevolking – te stimuleren.

Sinds de eerste editie “is het festival gegroeid afhankelijk van de politieke situatie”, legt Nadim uit. Oktoberfesten werden afgelast tijdens oorlogstijden en toen de pandemie woedde. De politiek heeft echter altijd invloed gehad op de manier waarop de brouwerij zaken doet.

“We hebben geen eigen grenzen”, zegt Madees, “dus alles wat het land in en uit gaat, wordt gecontroleerd door de Israëli’s.” Voor een buitenlander duurt het ongeveer twee uur om met de auto van de brouwerij in Taybeh naar de haven van Haifa te rijden, zegt ze. “Voor het bier duurt het drie dagen.” Vergunningen, commerciële controleposten tussen Israël en de Westelijke Jordaanoever en talrijke veiligheidscontroles kunnen het proces vertragen.

“Vaak veranderen Israëliërs bij de veiligheidscontrole procedures en richtlijnen zonder ons hiervan op de hoogte te stellen”, zegt Madees, dus ze is altijd alert.

Dit vind je misschien ook leuk: In British Columbia verrijkt een erfenis uit de Punjab-landbouw de Okanagan-wijn

Voor het festival is het uiteraard geen probleem om bier door controleposten te sturen; het Oktoberfest vindt altijd plaats op de binnenplaats buiten de brouwerij, dus het bier hoeft niet ver te reizen. Maar veel aanwezigen wachten een veiligheidscontrole wanneer ze na de feestvreugde terugkeren naar de Israëlische kant van de Groene Lijn.

'Waar kom je vandaan?' vroeg een gewapende grenspolitieagent, die er niet ouder uitzag dan twintig, toen ik terugkwam van het festival van vorige maand. Ze was in de war toen ik Taybeh zei in plaats van een nabijgelegen Israëlische nederzetting. Ze liet me pas door nadat ik haar de locatie van de brouwerij op Google Maps had laten zien.

Ondanks de uitdagingen blijft Madees positief over Taybeh Beer en de regio als geheel. “Ik blijf gewoon drinken”, zegt ze lachend. “Vaak is het frustrerend om hier te wonen en zaken te doen, [maar] ik hou van het bedrijf. Ik hou van bier”, vervolgt ze. '[Ik ben] erg blij dat ik een koud brouwsel mag openen en van mijn dag kan genieten.'