Als zelfvoorzienende boeren in Punjab waren de ouders van Sukhi Dhaliwal zo arm dat ze hem naar een oom in een andere stad stuurden. Nu is hij samen met zijn broer Balwinder eigenaar Kismet Estate-wijnmakerij en is een van de grootste wijndruiventelers in British Columbia Okanagan regio.

Dit verhaal van vodden om roos is een veel voorkomende wijn onder de ruim tien Okanagan-wijnmakerijen die eigendom zijn van Punjabi-immigranten en hun nakomelingen. Begin jaren tachtig maakten het anti-Sikh-beleid en het geweld in India Punjab tot een steeds moeilijker en gevaarlijker plek om te wonen. Punjabi-immigratie naar BC was al gebruikelijk, en in de Okanagan vonden nieuwkomers bekende aspecten van de regio: de Okanagan strekt zich noordwaarts uit van de Amerikaanse grens tot in het binnenland van British Columbia, langs een vruchtbare riviervallei ongeveer 260 mijl ten oosten van Vancouver ; Punjab, wat ‘land van vijf rivieren’ betekent, strekt zich ten zuiden van de Pakistaanse grens uit en begroeit er een groot deel van Indiaas eten .

Toen Dhaliwal binnenkwam Canada in 1991 sprak de toen 21-jarige geen Engels en had na zijn tiende geen onderwijs genoten, behalve wat elk Punjabi-kind leerde: hoe voedsel te verbouwen.

“Omdat we uit Punjab komen, is dat wat we kunnen doen, beter dan wat dan ook”, zegt Karnail Singh Sidhu, eigenaar van Kalala biologische landgoedwijnmakerij . ‘Mijn vader, zijn vader, zover je teruggaat, waren zij boeren. Landbouw zit in ons bloed.” Veel nieuw aangekomen Indo-Canadezen, zoals Singh en Dhaliwal, kwamen als fruitplukkers in de wijnindustrie terecht. Maar hun diepgaande landbouwkennis, ijverig werk en hechte gemeenschappen hebben in de loop der jaren het gezicht (zowel fysiek als metaforisch) van de belangrijkste wijnregio van BC veranderd.

Dit vind je misschien ook leuk: De ontluikende wijnscène van British Columbia

Maar zelfs in de landbouwsector, zo voegt Singh eraan toe, ontsloegen sollicitatiegesprekken hem vaak vanwege een vermeend gebrek aan ervaring: duizenden jaren van agrarische identiteit vertaalden zich niet. “We verzamelen die kennis onbewust”, zegt hij, terwijl hij het vergelijkt met de computervaardigheden van de digital native-generatie. “Elke dag je vader en moeder helpen, vanaf jonge leeftijd. Geen enkele universiteit kan dat leren.”

Toen hij eindelijk een vaste baan had gevonden, brachten zijn harde werk en vaardigheden hem naar toezichthoudende functies en vervolgens naar het beheer van wijngaarden. Maar om de overstap te maken naar wijnmakerijactiviteiten was er maar één optie: land kopen en een eigen faciliteit bouwen – wat hij nu vele malen heeft gedaan, meest recentelijk de overname van Kleine strowijngaarden in 2021.

Sant en Gurbachan Gill, eigenaren van Gold Hill-wijnmakerij , vond hetzelfde, zij het minder opzettelijk. Ze kochten in 1995 een fruitboomgaard, maar in 2009 at de kracht van de Canadese dollar de exportmarkt op en overspoelde Amerikaans fruit de grens over, zodat ze zich volledig tot wijngaarden wendden. Toen naburige wijnmakerijen prijzen wonnen voor flessen gemaakt van hun fruit, inspireerde dit de Gills om er zelf een te maken.

Het was niet altijd gemakkelijk voor Indo-Canadezen om het gezicht van hun wijnbedrijven te zijn. “Wij bemoeien ons er niet mee”, zegt Singh, vooral niet op telersbijeenkomsten, brancheconferenties en evenementen. “Mensen waarderen je mening niet en willen je niet horen”, zegt hij, en het leidde ertoe dat veel eigenaren van wijnhuizen zich stil hielden en achter de schermen bleven.

Maar de volgende generatie brengt daar verandering in. Op aandringen van zijn dochter deelt Balwinder Dhaliwal elke week wijnwijsheden op Instagram. Singh ziet nu meer Punjabi-gezichten op lokale branche-evenementen. En bij Gold Hill is Navi Gill van de tweede generatie ingestapt als proeflokaalmanager.

Wijn maakt traditioneel geen deel uit van de Punjabi-cultuur, maar familie vormt er het hart van, en de volgende generatie Indo-Canadese wijnmakers overbrugt die kloof. Navi Gill groeide op en zag hoe zijn vader voor zonsopgang vertrok om in de wijngaarden te werken en in het donker terugkeerde, bedekt met vuil. 'Er is hier 24 hectare en er is veel strijd in gestoken', zegt hij. “Mijn doel is dat ik de tweede generatie ben, en hopelijk kan ik dit doorgeven aan de derde.”

Dit artikel verscheen oorspronkelijk in de Oktober 2023 probleem van Wijnliefhebber tijdschrift. Klik hier om je vandaag nog te abonneren!

Breng de wereld van wijn bij u thuis

Abonneer u nu op Wine Enthusiast Magazine en ontvang 1 jaar voor $ 29,99.

Abonneren