Het seizoen 2023 is in Groot-Brittannië uitgeroepen tot een ‘wonderoogst’, met naar schatting maar liefst 20 tot 22 miljoen flessen wijn in productie. Het was verreweg de grootste vintage ooit van het land: een stijging van 50% ten opzichte van het vorige record in 2018, toen er 13,1 miljoen flessen wijn werden geproduceerd.

Deze duizelingwekkende groei zal meer bekendheid van het land opleveren sterretjes volgens traditionele methode op de markt gebracht – werd mogelijk gemaakt door verschillende factoren, waaronder het weer en de uitbreiding van het areaal aan aangeplante wijngaarden.

In een klimaat dat zo veranderlijk is als dat van Groot-Brittannië, zijn de opbrengsten onvoorspelbaar. De afgelopen zomer werd gekenmerkt door veel grijze luchten en regen, maar kende ook een vorstvrij voorjaar en een warm najaar. In combinatie met een toename van technologische investeringen zoals machinale oogstmachines, die hielpen de productiesnelheid op te voeren, stelden deze gunstige omstandigheden telers in staat 30.000 ton druiven te plukken, of 9,6 ton per hectare – bijna het dubbele van de vijf ton die ze in 2022 plukten. gunstig voor de vier topvariëteiten van het land: Chardonnay, Pinot Noir, Pinot Meunier en Bacchus (een Duitse hybride variëteit die de “Sauvignon Blanc van Engeland” wordt genoemd).

Dit vind je misschien ook leuk: De ongebruikelijke en onverwachte wijngids voor reizigers naar Engeland

Maar de grootste bijdrage aan de productiehausse in Groot-Brittannië is de aanzienlijke toename van de aanplant van wijnstokken. Ze zijn terug te voeren op zowel binnenlandse als internationale producenten, waaronder de champagnehuizen Taittinger en Vranken Pommery en, meest recentelijk, de Californische Jackson Family Wines. Alleen al in de afgelopen vijf jaar is de aanplant van druivenranken in het Verenigd Koninkrijk met bijna 75% toegenomen. Er is nu meer dan 4.000 hectare (9.884 acres) met wijnstokken in Groot-Brittannië, waarvan 95% zich in het zuiden van Engeland bevindt. Dat is ruim 1.000 hectare meer dan wat er in 2018 in de grond zat. En de verwachting is dat dit aantal gestaag zal blijven groeien. Deskundigen hebben voorspeld dat er de komende tien jaar twee keer zoveel beplante hectaren zullen zijn – een vooruitzicht dat veel insiders uit de sector zowel enthousiast als nerveus maakt.

“Net zoals het productievolume vanaf 2023 waarschijnlijk 20 miljoen flessen lijkt te bedragen, bleven de verkoopramingen voor het jaar 2022 een beetje steken (na de uitstekende groei in 2021)”, zegt wijnmeester Justin Howard-Sneyd, van The Hive Wine Consulting Ltd, die samenwerkt met een aantal Engelse producenten en wijn koopt voor de detailhandel en restaurants. “Er bestaat een terechte zorg dat de productie nu structureel de verkoop overtreft, en dat deze kloof zal blijven groeien, tenzij de verkoop snel kan worden versneld.”

Een overaanbodprobleem gaat meestal gepaard met prijsdalingen, wat in een premiumsector als die van Groot-Brittannië, waar de meeste mousserende flessen tussen de £25-50 ($32-64) verkocht worden, het potentieel heeft om de verkoopplannen van wijnhuizen te verstoren. Het zou hen kunnen dwingen zich te wenden tot goedkopere stille wijnen zoals witte en rozen die snel op de markt kunnen worden gebracht. Er zijn echter uitdagingen op dit front, omdat de meeste wijngaarden speciaal zijn aangeplant voor de productie van mousserende wijnen. Alleen op de warmste plekken zal het mogelijk zijn fruit te laten rijpen tot het niveau van tafelwijn (mousserend wordt over het algemeen eerder geplukt om de hoge kwaliteit te behouden). zuurgraad niveaus). Dat gezegd hebbende, zouden lagere prijzen een grotere toegankelijkheid betekenen.

'Het goede nieuws is dat meer mensen zich een voorproefje van Engelse wijn kunnen veroorloven', zegt Howard-Sneyd. Het suggereert ook dat meer Engelse wijnen hun weg naar de Verenigde Staten zouden kunnen vinden, waar momenteel slechts een handjevol producenten kan worden gekocht.

“Ik denk dat dit in potentie een goede zaak is, want als Engeland niet alle wijnen zelf kan drinken, zullen producenten serieuzer naar de exportmarkten moeten kijken – en dat betekent dat ze heel serieus naar hun prijzen moeten kijken”, zegt consultant, schrijver en detailhandelaar Christy. Frank, die Engelse wijn verkoopt in haar winkel in Hudson Valley, New York Copake-wijnfabriek en is een gepassioneerd woordvoerder van de categorie. ‘Kunnen ze het zich veroorloven om wijn [in de VS] te verkopen tegen een prijs die de markt zal dragen en toch geld te verdienen? Ik denk dat de grotere producenten dat kunnen en willen, en dat is geweldig voor de Amerikaanse consument, zolang de kwaliteit maar hoog blijft.”

Dit vind je misschien ook leuk: In Engeland ontmoeten gevarieerde bodems wijnbereiding in een koel klimaat

Ronnie Sanders, oprichter van Vine Street Imports, dat drie Engelse wijnetiketten op de markt brengt, is minder optimistisch. Hij is het ermee eens dat de drastisch hogere opbrengsten van vorig jaar zouden kunnen betekenen dat meer producenten op zoek gaan naar exportpartners in de VS, waardoor meer Engelse flessen naar Amerikaanse drinkers kunnen worden gebracht. Hij is echter bezorgd dat Amerikaanse consumenten niet zullen bijten. “De vraag bepaalt de prijs, en omdat het nog steeds een relatief onbekende categorie is, verwacht ik niet dat [grotere beschikbaarheid] de prijzen of het aanbod in de VS drastisch zal veranderen”, zegt hij.

Hoewel Engelse wijn misschien niet het toppunt van aandacht is bij de meeste Amerikaanse drinkers, gelooft Frank dat de potentiële toename van de diversiteit, vooral van kleine producenten die in staat zijn creatieve wijnen te maken van een vintage waar druiven overvloedig aanwezig zijn, zal helpen meer aandacht te vestigen op de ontluikende industrie.

“Ik denk dat de diversiteit van wat er beschikbaar is een enorm verkoopargument is en een van de redenen waarom ik zo enthousiast ben over de categorie”, zegt ze. “Mijn opwinding wordt veroorzaakt door veel kleinere producenten die hoogstwaarschijnlijk elke fles die ze hebben lokaal kunnen verkopen. Het is een stukje van de industrie, maar het is de scherpte van het mes die voor opwinding zal zorgen over wat de rest van het land op grotere schaal produceert.”

Frank gelooft dat dit over de hele linie waar is, van charmat en pét-nats tot Duitse ‘erfgoed’-druiven. Maar het visitekaartje van Groot-Brittannië, de traditionele zeepbellen die de kwaliteitslat voor het land bepalen, zal waarschijnlijk de meeste aandacht trekken van consumenten buiten het land.

“De kenmerkende pittige zuurgraad van Engeland biedt een ‘wauw’-factor die het land onderscheidt van andere mousserende wijnregio’s over de hele wereld”, zegt Sanders. En met de stijgende prijzen van champagne, zo wijst hij erop, is er steeds meer ruimte voor andere sterretjes om ruimte te vinden in de winkelschappen en op de menukaarten van restaurants. “Engeland mengt zich gemakkelijk in het gesprek omdat het de nieuwsgierigheid van drinkers prikkelt als een onverwachte plek om serieuze, onderscheidende wijnen te vinden.”