Wat verrassend is, is dat Earl Stevens - beter bekend als E-40 - voor iemand die is vernoemd naar een fles van 40 ounce, zeker veel over wijn rapt - alles vanaf zijn vroege jaren '90 raakte de opzettelijk verkeerd gespelde 'Carlos Rossi' tot zijn recente samenwerking met The Lonely Island op de hilarische uitzending, 'Santana DVX.' E-40, die net buiten Napa Valley opgroeide, is niet langer tevreden met alleen rappen over wijn, maar voegde vorig jaar wijnmaker toe aan zijn cv toen hij Earl Stevens Selections lanceerde.

Hoe ben je in de wijn terechtgekomen?

Toen mijn moeder opgroeide, werkte ze heel hard, en ze keek altijd uit naar de weekenden waarin ze achterover kon leunen en een beetje kon ontspannen. Ik herinner me vrijdagavond - toen ik nog maar een klein snorretje was - dat ze de O'Jays ‘Living for the Weekend 'opdook en haar Carlo Rossi dronk. Ze wist niet ...

Je lied introduceerde die wijn bij veel mensen. Heeft het bedrijf je ooit bedankt?

Ik belde ze de hele tijd om iets op gang te krijgen. Ik zei, jullie begrijpen het niet - ik rij veel verkeer op jouw manier. Controleer uw verkopen. Ik weet dat ze omhoog schoten toen ik over je begon te rappen. (Lacht) Niets.

Wanneer kwam je op het idee om je eigen wijn te maken?

Ik ga graag naar proeverijen en leer over nieuwe wijn, dus dit paste bij mij natuurlijk. De juiste kans kwam eindelijk in 2011, toen ik begon te werken met een plaats in Napa. Twee jaar later introduceerde mijn bedrijf Earl Stevens Selections zijn eerste drie wijnen, een Cabernet-Zinfandel-blend en twee soorten Moscato.

Je bent niet verlegen om de buzz te brengen. De Mangoscato is 18 procent alcohol.

De meeste moscato's bevatten zo weinig alcohol dat je net zo goed een smoothie kunt drinken. Het soort dat ik maak, smaakt naar heerlijke mango en er zit genoeg alcohol in om je te krijgen waar je moet zijn. Hoe kun je dat weerstaan? Je moet wel voorzichtig zijn. Het smaakt zo goed dat je misschien met mate begint te drinken, maar uiteindelijk negeert.

Wie is het publiek voor uw wijn?

Ik maak wijn die ik lekker vind, omdat ik weet dat er mensen zijn die met dezelfde dingen bezig zijn als ik. Ik geniet van fruitige wijnen die indruk maken. Ik weet dat dat misschien niet is waarnaar bepaalde kurken sukkels op zoek zijn, maar ik hou ook niet altijd van alles wat ze prijzen. Het is hetzelfde met muziek: niets maakt iedereen blij, dus maak eerst jezelf gelukkig.

Waarom staat de naam E-40 nergens op het label?

Ik wilde niet dat het eruitzag als de wijn van een rapper - er zijn nergens microfoons of muzieknoten. Ik wil dat mensen de smaak beoordelen en niet het uiterlijk, dus ik vroeg de ontwerper, die ook labels maakt voor Sierra Nevada-bier en Caymus-wijn, om een ​​label voor me te maken dat eruitzag alsof het al generaties lang bestond. Ik ben echt trots op deze wijn, maar ik wist niet zeker of ik mijn ‘regeringsnaam’ erop moest zetten. Toen besefte ik: als er ruimte is voor geweldige wijnmakerijen met namen in de stad, in de binnenstad, zoals Rodney Strong en Kendall-Jackson, waarom dan ook geen Earl Stevens?

Is er een kans dat wijn de plaats van muziek in je leven zal innemen?

Nee. Ik hou te veel van muziek. Bovendien maakte ik muziek toen ik arm was, dus waarom zou ik nu stoppen alleen omdat ik een beetje geld heb? Het grappige is om te zien hoezeer de muziekbusiness me heeft voorbereid op de drukte van de wijn. Voordat ik bij een groot label tekende, deed ik alles zelf, van het verkopen van banden uit mijn auto tot het vinden van distributeurs en het opbouwen van buzz. Wijn is hetzelfde spel, alleen verschillende spelers.

Het wijn + muziekprobleem