Je neemt een pauze van e-mails, scrolt door sociale media, tikt op 'vind ik leuk' op gestileerde, ambitieuze foto's van wijn en eten. Het is een gezellige zomermiddag in Parijs - geen slechte plek om freelanceschrijver te zijn. Net voordat je jezelf wegsleept en weer aan het werk gaat, valt er een beeld op. Het is iets dat je eerder hebt gezien: in de spiegel.

Dat is jouw gezicht, getekend met inkt, dat de waren van deze boetiekwijnmaker siert.

Etikettekunst is een belangrijk marketinginstrument voor wijn, en voor veel kleine producenten zijn etiketten een gelegenheid om aspecten van hun persoonlijke leven uit te drukken, zoals de kunstwerken van hun kinderen. Het is een bekend feit dat veel consumenten, waaronder ikzelf, vaak wijn kiezen op basis van het etiket.

Ik heb de nuances van waarschijnlijk duizenden labels bekeken, bewonderd, bekritiseerd en uitgelegd tijdens mijn carrière in de wijnhandel, het onderwijs en de journalistiek. Maar het was nooit bij me opgekomen dat ik op een dag aan de andere kant van de vergelijking zou staan, degene die wordt geanalyseerd.

Ik knipperde een paar keer vol ongeloof. Daar stond ik, voor de hele wereld om te zien, op het etiket van zijn mousserende wijn, getekend naar een foto die hij had gemaakt tijdens de week dat we samen in een groep reisden.

Meteen stuurde ik een sms naar de wijnmaker - laten we hem Andrew noemen? - met een momentopname van de post.

Waar kunst en wijn elkaar ontmoeten

'Eh, dit ziet er bekend uit?' Ik wachtte en keek naar de drie kleine belletjes die aangaven dat hij moeite had om een ​​antwoord te vinden.

'Ik wilde het je vertellen! Voordat je kon zien ... '

Hoe vreemd om vereeuwigd te worden. Niet voor altijd, zoals bij een schilderij. Deze flessen zouden eerder worden gepakt door mensen in Tokio, Londen en Parijs, die van dit cultmerk houden, en dan worden ze onder vrienden geleegd. Misschien is dat beter dan gewoon een object te zijn waar mensen in een galerie naar staren? Wijn en wijnetiketten geven mensen vreugde en herinneringen.

Het duurde even voordat ik het proefde wit en zwart met mijn imago. Andrew kwam al snel door Europa voor een verkoopreis, en hij bracht de wijn mee die mijn eerbetoon was. Hij keek zenuwachtig toe terwijl ik de roze vloeistof naar mijn lippen bracht. Gelukkig vond ik de wijn best mooi. Ik vond Andrew ook aantrekkelijk.

Dit jaar hoeft Andrew niet op een foto van mij te vertrouwen om labels te ontwerpen. Ik sta naast hem om te helpen bij het maken van de wijn.