Ik besteed een groot deel van mijn dag aan Instagram (en, eerlijk gezegd, jij ook).

Professioneel gebruik ik het platform als influencer-marketeer in de alcoholindustrie, waarbij ik me richt op wat wij 'drinkstagrammers' noemen namens merken. Mijn dagelijkse werk omvat het monitoren van Instagram-gesprekken plus het scouten van trends en nieuwe potentiële partners voor de bedrijven die ik vertegenwoordig. Ik gebruik Instagram ook in mijn persoonlijke leven om de gemeenschap te cultiveren terwijl ik mijn eigen merk bouw. En als ik helemaal eerlijk ben, ben ik vaak voor entertainment in het konijnenhol van Instagram-memes gegaan.

Instagram evolueert. Op dit sociale platform waar merken en consumenten content en gesprekken delen, vinden ook cruciale dialogen plaats. Nieuwsorganisaties, eerstelijnswerkers en activisten gebruiken Instagram-hashtags, posts en video's om updates te delen te midden van de wereldwijde pandemie en burgerlijke onrust als gevolg van geweld tegen de zwarte gemeenschap. Binnen sociale media rust maatschappelijke verantwoordelijkheid.

Helaas, als het gaat om het gebruik van Instagram met een sociaal geweten, heeft de drinkstagram-gemeenschap nog een lange weg te gaan.

In 2016 werkte ik als drankenpublicist, en een deel van mijn werk was het pitchen van journalisten om over mijn klanten te schrijven. Ik had hun dekking nodig om te slagen. Helaas was het medialandschap op dit moment aan het verschuiven. Terwijl de winst en de budgetten van publicaties terugliepen, gingen journalisten van stafmedewerkers naar freelancers, en veel gedrukte publicaties draaiden naar digitaal of werden helemaal gesloten. Minder verkooppunten en personeelscontacten stonden gelijk aan minder mediaplaatsingen, en mijn successtatistiek kwam plotseling in gevaar.

Rond dezelfde tijd begonnen influencers massaal naar modeshows, hotels en restaurants en op tijdlijnen te komen. Ze trokken, aten en poseerden met het nieuwste, allemaal in naam van de inhoud. Ik dacht: als eten en mode sociale media zouden kunnen gebruiken om verhalen te vertellen en merken op de markt te brengen, waarom dan niet wijn en sterke drank?

Moderne consumenten zijn steeds gewetenswaardiger, nieuwsgierig naar waar ingrediënten vandaan komen, wie ze maakt en of de productie duurzaam is. Waarom zouden drankstagrammers deze zorgen niet uiten?

Daarom benaderde ik mijn toenmalige baas met het simpele idee om influencers op dezelfde manier te behandelen als traditionele journalisten: relaties ontwikkelen, relevante invalshoeken pitchen, voorbeeldproducten sturen en een plaatsing verzamelen - dit keer, in plaats van in een artikel, op Instagram. Onze klant zou de held zijn van de Instagram-afbeelding en -kopie.

Deze strategie had allerlei voordelen. In tegenstelling tot reis-, beauty- of mode-influencers, omvatte de drinkstagrammer-gemeenschap zowel parttime-enthousiastelingen als fulltime-leden van het vak, waaronder barmannen, sommeliers en drankregisseurs, van wie sommigen veel volgers hadden. Mijn klanten konden zowel consumenten als professionals aanspreken door ze op sociale media te promoten.

Dit werd al snel de spoel-en-herhaal-formule van marketeers in de drankenindustrie, en we waren verheugd over de meervoudige aanpak. We zouden de kosten van fotoshoots kunnen compenseren door content op merkpagina's opnieuw te gebruiken. De vertrouwde stemmen van beïnvloeders zouden proefnotities ratelen of een nieuw recept presenteren om onze klanten voorop te houden bij de consument. De verkoop op locatie profiteerde er ook van, omdat drankstagrammers producten promootten die verkrijgbaar waren bij belangrijke accounts in de Verenigde Staten.

Dit soort samenwerkingen zorgde voor meer publiek voor merken en drankstagrammers. Al snel zouden top influencers geen betaling meer accepteren in de vorm van uitwisselingen, ervaringen of een rondje drankjes aan de bar. Het volgelingschap werd koning. Een van de volgende - een eenvoudige ijdelheidscijfer - was nu het bepalen van de tarieven voor tijd, arbeid en gebruik.

Achter de schermen onderhandelde ik namens klanten en richtte ik me op influencers, waarbij ik pingpong tussen budgetparameters en creativiteit. Grotere merken met grotere budgetten, gesponsorde inhoud groeide en relaties die ooit echt aanvoelden, werden transacties die peuken in stoelen en merkboodschappen in nieuwsfeeds zetten.

De vermoeidheid begon. Ik realiseerde me dat er één ding was dat ik kon beheersen, en dat was mijn eigen digitale representatie en relaties. Na een aantal jaren bij een PR-bureau te hebben gewerkt, besloot ik me over te geven aan wat ik zag als influencer marketing.

Ik had wat vrije tijd genomen om mijn consultantspieren te buigen voordat ik overstapte naar een interne functie, waar ik begon bij te dragen aan het grotere gesprek rond ons gebruik van Instagram.

Ik begon ook na te denken over hoe ik het platform persoonlijk en professioneel gebruikte. Wie volgde ik en hoe trokken ze de status quo uit? Brachten mijn favoriete accounts iets anders dan esthetiek naar voren? Terwijl COVID-19 zijn weg vond door de VS, diende de inhoud van influencers als een manier om uit de nieuwscyclus en een gevoel van normaliteit te ontsnappen. Maar welk deel daarvan was echt en menselijk, en wat was verkoop en rook en spiegels? En zouden wij als toehoorders het niet weten?

Als stewards van de community hebben influencers een verantwoordelijkheid tegenover de volgers die ze hebben verzameld. Het gaat verder dan het informeren van hun publiek over producten die ze kunnen kopen. Moderne consumenten zijn steeds gewetenswaardiger, nieuwsgierig naar waar ingrediënten vandaan komen, wie ze maakt en of de productie duurzaam is. Waarom zouden drankstagrammers deze zorgen niet uiten?

Deze zomer kwam temidden van sociale onrust de campagne # DeelTheMicNow ​Het versterkte zwarte stemmen op platforms met voornamelijk blanke volgers. Diverse drankenprofessionals nam een ​​pagina uit dit boek en wat drankjes makers van inhoud volgden ​Toen, op 2 juni, namen veel bedrijven en particulieren deel aan # BlackOutDinsdag om het bewustzijn van anti-zwart racisme te vergroten en steun te betuigen aan de zwarte gemeenschap. Beïnvloeders deelden lijsten met alles van Black, antiracistische middelen en oproepen om te doneren.

Een slim publiek twijfelde natuurlijk aan hun bedoelingen. Sociaal delen, in schaarste, roept scepsis op. In de weken na de massale protesten, toen delen van het land hun tweede en derde fase van heropening ingingen, keren de feeds van veel drankstagrammers langzaam terug naar dezelfde cadans van apolitiek gesponsorde berichten en partnerschappen.

Naar mijn mening hebben influencers twee opties: Herhaal de cyclus van deugdsignalering, of blijf evolueren om echte, blijvende verandering te creëren.

Ik heb genoeg tijd doorgebracht op Instagram en in digitale marketing om analyses te begrijpen en te voorspellen. Als drinkstagrammers blijven posten over sociale rechtvaardigheid, zullen hun Instagram-engagementstatistieken dan draaien of afnemen? Absoluut. Maar dat is het verschil tussen prioriteit geven aan je menselijkheid of een algoritme.