Toen Alyson Morgan voor het eerst binnenkwam Italië meer dan twintig jaar geleden om wijn te maken, was ze in meer dan één opzicht een ongewone toevoeging aan het landschap. Ze was jong, ze was Amerikaans en had een opleiding tot wetenschapper gevolgd aan UC Davis. En ze was een vrouw. Toen stond de wereld van de wijn, nog meer dan nu, bekend als een door mannen gedomineerde en uitsluitende wereld, maar men had kunnen verwachten dat de wereld van de Italiaanse wijn – met de reputatie van het schiereiland op het gebied van machismo – een volkomen vrouwonvriendelijke sekte zou zijn. Maar wat Morgan uiteindelijk tegenkwam, kwam niet overeen met dat stereotype. “Eerlijk gezegd”, zegt ze, “heb ik meer ontgroening ervaren Californië ”, waar ze in wijnmakerijen had gewerkt Mendocino alvorens te besluiten de Atlantische Oceaan over te steken. Morgan zegt: “Toen ik in Italië aankwam, was ik niet alleen ‘geen man’; Ik was in alle opzichten anders, en dat leken ze eigenlijk wel leuk te vinden, of in ieder geval interessant te vinden. Ze waren behoorlijk gastvrij.” Als onmiskenbare bevestiging wijst ze erop dat ze uiteindelijk trouwde, kinderen kreeg en thuis bleef Toscane voor de komende twee decennia, waar ze nog steeds woont en nu wijn maakt Capaccia-boerderij in Radda in Chianti .

Morgan maakt in feite deel uit van een robuuste groep niet-etnisch Italiaanse vrouwen die sinds de eeuwwisseling naar Italië zijn gekomen om wijn te maken en zich met succes hebben geïntegreerd in de Italiaanse wijnhandel, ondanks dat ze weinig tot geen bestaande relatie hadden met de plaats of de cultuur ervan. De aanwezigheid van deze groep buitenstaanders op een plek die bekend staat om zijn gehechtheid aan geschiedenis en traditie biedt een bijzonder inzicht in de manieren waarop anders gesloten gemeenschappen zich langzaam openstellen voor nieuwe aanwezigheden en nieuwe perspectieven. Het ‘extreme’ anders zijn van deze nieuwelingen – vrouwen, ja, maar ook buitenlanders die unieke ervaringen en gespecialiseerde professionele expertise met zich meebrengen – heeft hen misschien in staat gesteld een voet tussen een ooit gesloten deur te krijgen en deze open te wrikken.

Dit vind je misschien ook leuk: 8 wijnen die de innovatieve kracht van vrouwelijke wijnmakers laten zien

Alles in de familie

Joy Kull, eigenaar en wijnmaker bij de schurkenstaten in Lazio buiten Rome , heeft aan de zakelijke kant wrijving ervaren als gevolg van haar geslacht. ‘Mensen kunnen vaak niet geloven dat ik de laatste stop ben als het om besluitvorming gaat’, zegt Kull, ‘en ze vragen of ik eerst iets met mijn man moet bespreken.’ De praktische kant ervan stoort haar niet zo erg, omdat ze die reeks vragen vrij snel kan beëindigen, maar het feit dat andere ondernemers en wijnmakers haar geloofwaardigheid in twijfel trekken kan moeilijk zijn, vooral omdat het misschien wel echte gevolgen heeft. gevolgen voor de investeringen. Aan de andere kant merkt Kull op dat het feit dat ze een buitenlander is, minder een probleem is, maar meer een curiositeit – en zelfs een aantrekkingskracht. Kull lacht: “Ze vinden het raar dat een New Yorker in dit deel van het Italiaanse platteland zou willen komen wonen”, maar de onwaarschijnlijkheid van haar aanwezigheid daar en haar waardering voor deze onverwachte plek wekt goede wil.

Zij vaak
kan het niet geloven
Ik ben de finale
stop wanneer
het komt naar
besluitvorming.

Dit was ook de ervaring van Patricia Toth, een Hongaarse vrouw die voor het eerst tijd doorbracht in de noordoostelijke Italiaanse wijnstreek Friuli in 2003 als onderdeel van een studieprogramma in het buitenland voor landbouwstudies. Later ging ze naar Piemonte om haar hand te proberen Nebbiolo voordat hij uiteindelijk accepteerde wat bedoeld was als een baan van zes maanden Sicilië om voor de wijnmakerij te werken Planeet . Meer dan vijftien jaar later gaat haar samenwerking met Planeta verder, en Toth vertelt dat ze niet erg gevoelig was voor haar genderverschil toen ze hier voor het eerst arriveerde. Ze vermoedt dat dit deels te wijten was aan haar opvoeding in een huishouden waarin de gendergelijkheid zeer gelijk was, waar zij en haar broer door haar vader gelijkwaardig werden behandeld, maar ze denkt dat het ook kwam doordat ze ‘zo vreemd’ was: vrouwelijk, buitenlands, gefocust op nieuwe ontwikkelingen in de wijnbouw – dat “mensen alleen maar luisterden omdat ze niet echt wisten wat ze anders met mij moesten doen.” Welke twijfels ze ook hadden, ze werden volledig weggenomen toen ze getuige waren van Toths toewijding aan het vaartuig en het gebied, en vooral toen ze hen liet zien hoe serieus ze het vond om een ​​volledig gerechtigd lid van het team te zijn. Zoals Toth het verwoordde: “We werken heel nauw en heel intens samen. Het is als een bubbel. Je doet mee of je gaat weg, dus als ik hier aan het werk ben, ga ik er helemaal in op.”

Melissa Di Giovanna, een Amerikaanse vrouw die samen met haar man en zijn gezin wijn maakt van Joanna wijnmakerij in de buurt van Agrigento, bevestigde dit perspectief. “We zitten hier als familie in”, merkt ze op, eraan toevoegend dat het woord familie hier ruimschoots is, en niet alleen bloedverwanten omvat, maar iedereen die werkt om hun wijn werkelijkheid te maken, “dus het gevoel heeft dat iedereen dat moet doen.” draag bij als je eenmaal deel uitmaakt van de eenheid.” Voor Melissa betekende dit dat ze de rollen op zich nam waar ze het meest geschikt voor was – in dit geval verkoop en marketing, gezien haar vermogen om vloeiender met de Amerikaanse consument te praten – maar ook, misschien contra-intuïtief, dat ze duidelijke meningen en ideeën had en deze uitte. Omdat ze uit een andere culturele context komt, kan ze dingen zien die haar collega's en familieleden niet kunnen zien, en ze heeft zich op die kracht gebaseerd. Di Giovanna drong aan op de creatie van een natuurlijk sprankelend , wetende vanuit het standpunt van een buitenstaander dat het een publiekstrekker zou zijn en een uniek aanbod waarmee Di Giovanna zich zou kunnen onderscheiden. Net als Toth worden Di Giovanna’s oprechte investering en verlangen om op concrete manieren bij te dragen, ondanks dat ze niet uit het gebied komt, gezien als een teken van haar welverdiende plek daar.

Het ‘juiste’ soort anders

Als sommige markeringen van verschil kunnen worden hergebruikt als sterke punten, zijn andere beter kneedbaar en kunnen ze mogelijkheden bieden om een ​​kloof te overbruggen die anders een onoverbrugbare kloof zou kunnen lijken. Soledad Adriasola Lang kwam bij het team Poderi dal Nespoli in Emilia Romagna in 2013 en, na een korte onderbreking in Piemonte en vervolgens Sicilië, keerde hij terug naar Poderi dal Nespoli om te blijven. Een moedertaalspreker Spaans uit Chili , zei Soledad dat mensen ervan uitgingen dat ze het Italiaans gemakkelijk onder de knie zou krijgen en zich meteen op haar gemak zou voelen. Ze realiseerde zich zelfs al snel dat haar onbekendheid met het Romagnolo-dialect dat in het gebied werd gesproken haar in een duidelijk nadeel bracht bij het proberen anderen te begrijpen en zichzelf verstaanbaar te maken. Om verbinding te maken met de sterke lokale identiteit die in dat dialect tot uiting komt, heeft ze hard gewerkt om de woordenschat te leren die haar collega’s en buren gebruikten om zich op de meest natuurlijke manier uit te drukken. Ze merkte dat ze ongelooflijk ontvankelijk waren voor haar ideeën toen ze zagen dat ze serieus een relatie met haar nieuwe thuis wilde opbouwen, temeer omdat Romagna niet het cachet heeft van andere grote Italiaanse wijnregio's. Ze gaven haar de regie over de productie van een wijn die in contact komt met de huid die profiteerde van haar eerdere werk met biodynamica en haar liefde voor spelen in de ruimte tussen traditie en innovatie, en Rubicone IGT Bianco, een sinaasappelwijn, was geboren. In de laatste release verraste haar team haar met een nieuw label aan de voorkant met een transparante cirkel in het midden, waardoor de oranje kleur van de wijn erdoorheen schijnt en op een zon lijkt – een woordspeling op haar naam (“Sole”), bedoeld om haar te vertegenwoordigen.

Dit vind je misschien ook leuk: 8 oranje wijnen waar we nu dol op zijn

Acceptatie is ook afhankelijk van het ‘juiste’ soort anders zijn. Zoals Joy Kull ook opmerkte, is haar status bevoorrecht gezien haar achtergrond en uiterlijk: “Het maakt ze niet echt uit dat ik een immigrant ben, waarschijnlijk omdat ik Amerikaans ben en niet uit een ontwikkelingsland kom.” Met deze opmerking geeft Kull meer contouren aan de kwestie van morele licentieverlening die hier speelt. In zekere zin wordt aan bepaalde soorten anders-zijn soms eerbied toegekend in plaats van achterdocht of uitsluiting, gebaseerd op grotere schema's van klasse, ras en sociaal-cultureel kapitaal. In een ander geval kan een berg van verschillen – zoals de individuen hier die zich onderscheiden door leeftijd, geslacht, nationaliteit en professionele voorbereiding – een abnormaal scenario creëren waarin standaardbarrières geen stand houden en eenvoudigweg plaats maken voor nieuwsgierigheid.

Mensen gewoon
luisterde
omdat ze
niet echt
weet wat nog meer
met mij te maken hebben.

Zoals bij elk complex cultureel fenomeen kan de erosie van de genderongelijkheid in de Italiaanse wijnsector – of de wijnsector in het algemeen – niet door één enkele lens worden geïnterpreteerd, niet in de laatste plaats omdat het proces nog steeds gaande is. -Italiaanse vrouwelijke wijnmakers hebben succes geboekt met het maken van wijn in Italië, ze hebben ook een ander licht op die ruimte en haar deelnemers geworpen. Zeker, het toenemende aantal niet-etnisch Italiaanse vrouwen die in de Italiaanse wijn werken, komt overeen met het toenemende aantal Italiaanse vrouwen dat in de Italiaanse wijn werkt. De Nationale Vereniging Vrouwen van Wijn (Nationale Vereniging van Vrouwen in de Wijn) telt nu meer dan duizend leden, en hoewel toeval geen correlatie is, is het zeker zo dat nu vrouwen van buiten Italië op het toneel verschijnen, vrouwen van binnen Italië meer grip beginnen te vinden. . Aandacht van buitenaf, het gevoel in gesprek te zijn met een internationaal publiek en deel uit te maken van een grotere realiteit die niet gebonden is aan directe lokale tradities, kunnen een verlangen opwekken om meer vertrouwd en opener te zijn. Het kan ook aanleiding geven tot zelfondervraging en het ter discussie stellen van praktijken of modi die zowel als resultaat van luiheid als van aandrang blijven bestaan.

Als de nieuwe wijnmaker en keldermeester bij het alom bekende Masseto Estate wijst de 30-jarige Gaia Cinnirella erop dat er waarschijnlijk meer over haar leeftijd wordt gesproken dan over haar geslacht, hoewel ze heel vaak nog steeds de enige vrouw in de kamer is als wijnmakers samenkomen. ‘Er ligt veel druk op mij,’ geeft ze toe, ‘temeer omdat ze zien dat ik er niet uitzie als de gebruikelijke persoon in deze positie.’ Wordt uitgeroepen tot een van Fortune Italia's 40 Leiders uit de wijnindustrie onder de 40 heeft misschien bijgedragen aan het creëren van enig vertrouwen, maar ze benadrukt dat ze erop vertrouwt dat haar collega's alles voor elkaar zullen krijgen. In lijn met wat de andere vrouwen in haar vakgebied zeggen, benadrukte Cinnirella dat het opbouwen van een sterke gemeenschap, hoe deze ook samengesteld mag zijn, de basis vormt voor het overwinnen van elk obstakel: “We werken als een team. Omdat je weet dat het uiteindelijk om de wijn gaat. Als de wijn goed is, vergeet iedereen de rest.”

Dit artikel verscheen oorspronkelijk in de Augustus/september 2023 probleem van Wijnliefhebber tijdschrift. Klik hier om je vandaag nog te abonneren!