Voor al het handwringen onder marketeers over hoe ze te krijgen Millennials en generatie Z meer geïnteresseerd in wijn , negeren de meeste wijnmakerijen nog steeds de meest voor de hand liggende, eenvoudige manier om betrokken consumenten aan te trekken: duidelijker onderwijs en transparantie door middel van etikettering.

Elk wijnmerk heeft zijn eigen exclusieve communicatiemedium: de verpakking. De ruimte op de wijnfles, doos of blik staat wijd open voor onderwijs. Er is al voor betaald en het staat overal voor de consument.

Er zijn echter maar heel weinig etiketten die de consument vertellen wat er werkelijk in de fles zit of hoe de wijn smaakt. Vooral jonge consumenten hechten veel waarde aan transparantie in de producten die ze kopen, maar zelfs Boomers zoals ik inspecteren de etiketten van eten en drinken om ingrediënten en hints te vinden over hoe het product zal smaken.

In de afgelopen anderhalf jaar hebben harde seltzers hierin de weg gewezen. De voedingsinformatie afgedrukt Witte klauw harde Seltzer heeft ervoor gezorgd dat het in veel winkels is geplaatst die beter zijn voor jou. Het is een voordeel geworden voor de categorie als geheel. Consumenten zoeken deze dranken vaak om die reden.

Hoe je (bijna) alles op een wijnetiket begrijpt

Een paar Amerikaanse wijnhuizen zoals Ridge wijngaarden ​ Bonny Doon Vineyard ​ Droge Creek wijngaard en Markus Wine Co. hebben ook maatregelen genomen voor de transparantie van etiketten. Ridge heeft jarenlang alles verklaard wat er in hun wijnen past, inclusief items als 'met de hand geoogst, duurzaam geteeld, biologisch druiven '' inheemse gisten '' natuurlijk voorkomende malolactische bacteriën '' eik door vatveroudering 'calciumcarbonaat' en 'minimaal effectieve SO2.'

De verhuizing is zowel educatie als subtiele promotie. De waarheid is dat veel kwaliteitswijnen vergelijkbare positieve eigenschappen hebben om over op te scheppen, en consumenten zouden het op prijs stellen om die feiten te horen.

Maar de etikettering van ingrediënten mag niet het einde van het gesprek zijn. Consumenten willen en verdienen het ook om te weten hoe een wijn smaakt. Rode melanges die zoet zijn, moeten als zodanig worden geïdentificeerd. Tannine-wijnen moeten als tannine worden bestempeld, vergelijkbaar met hoe sommige ambachtelijke brouwers International Bitterness Units (IBU's) op hun etiketten tonen.

Wijnbereidingstechnieken zijn ook aandachtspunten die consumenten kunnen helpen verbinding te maken met flessen en het wijnethos van een merk te ondersteunen. Wijnen gemaakt van biologische druiven moeten hun druiventeelt duidelijk aangeven. Hetzelfde geldt voor de kleine minderheid van wijnen gemaakt zonder toegevoegde sulfieten. Wijnen gemaakt in echte vaten, in plaats van met eiken producten die in de wijn zijn gedompeld, zouden dat ook moeten zeggen.

Wijn verlicht ons leven op mysterieuze manieren, maar het is tijd om te stoppen met het verwarren van consumenten met ondoorzichtige etiketten die verdoezelen wat er in de fles zit.