De wijnproductie in de meest zuidelijke zone van Spanje gaat 3000 jaar terug. Echter, islamitische Moren bewoonden dit deel van het land van de 8e eeuw tot de late 15e eeuw, gedurende welke tijd er nauwelijks wijn werd gemaakt.

Gedurende de eeuwen nadat de Moren Spanje verlieten, zijn wijnen uit Andalusië synoniem geworden met versterkte droge en zoete offers die worden gemaakt in de zogenaamde Sherry Triangle, evenals in de minder bekende regio's Montilla-Moriles en Málaga.

Versterkt Sherry wijnen werden voor het eerst populair in Groot-Brittannië in de 16e eeuw. Sherry is grotendeels gebaseerd op Palomino, Pedro Ximénez (P.X.) en Moscatel-druiven die worden geteeld in witkalkbodems, genaamd albariza ​Deze wijnen variëren in stijl van knapperige fino en op zoutoplossing aangedreven manzanilla (de laatste wordt uitsluitend gemaakt in de stad Sanlúcar de Barrameda) tot rijkere bottelingen van amontillado, oloroso en palo cortado. Met toevoeging van zongedroogde P.X. of Moscatel, kunnen sherryproducenten zoete versterkte wijnen maken met stroperige texturen en hedonistische smaken van chocolade, rozijnen en pruimen.

Terwijl versterkte wijnen uit de steden Jerez de la Frontera, Sanlúcar en El Puerto de Santa María schitteren als het bekendste aanbod van Andalusië, mogen fans van sherry Montilla-Moriles niet over het hoofd zien, een kleine regio ten zuiden van Córdoba. De eerste op solera gerijpte wijnen van Spanje zouden hier zijn gemaakt. Bij deze methode worden wijnen gedurende lange perioden - vaak vele jaren - in individuele vaten gerijpt. Kleine hoeveelheden rijpe wijn worden periodiek uit de oudste vaten gehaald om te bottelen en vervangen door jongere voorraden. Dit proces werd later overgenomen door producenten uit Jerezano. Tegenwoordig is de primaire druif in Montilla-Moriles P.X.

In Málaga zijn de beste wijnen afkomstig van droge Moscatel de Alexandria die wordt gekweekt op knoestige oude wijnstokken op hoogtes van 3000 voet, hoewel de regio ook versterkte wijnen produceert.