Astrologie

5 wetenschappelijke feiten over het introverte brein

Bedacht door Carl Jung in de vroege jaren '20eeeuw zijn de termen introversie en extraversie wijdverbreid populair geworden dankzij de prevalentie van theorieën over menselijke persoonlijkheid in online kringen.

Vragenlijsten zoals de Myers-Briggs Type Indicator of de 16 persoonlijkheidsfactoren van Raymond Cattell maken gebruik van de concepten, waardoor ze bekend zijn bij degenen die zichzelf en hun gedrag beter willen begrijpen. Tegenwoordig zullen de meeste mensen die slim genoeg zijn om te genieten van persoonlijkheidsvragenlijsten, zichzelf identificeren als introvert of extravert.

Het bepalen van de exacte verdeling van introverte en extraverte mensen wereldwijd is ronduit onmogelijk. Bepaalde onderzoeken speculeren echter dat introverte mensen alles tussen een derde en een goedmaken voor de helft van de wereldbevolking, waardoor hun aantal redelijk gelijk blijft.

En toch, ondanks dat het relatief vaak voorkomt, wordt introversie nog steeds vaak verkeerd begrepen door het grote publiek, inclusief introverte mensen zelf.

Maar de huidige wetenschappelijke studies delen deze neigingen niet. In plaats daarvan hebben meerdere onafhankelijke onderzoekers een paar essentiële elementen ontdekt die nodig zijn om de biologie, wetenschap en psychologie achter introversie en extraversie te begrijpen.

Het blijkt dat introversie ingewikkelder is dan gewoon niet genieten van luide feesten.

1. Introversie verwijst naar reacties op de omgeving.

Het eerste aspect dat u moet begrijpen over introversie is de definitie ervan. Vaak verkeerd begrepen als verlegenheid, depressie, grofheid of angst, zijn introverte mensen regelmatig het doelwit van vele misvattingen en stereotypen die nauwelijks verband houden met het concept zelf.

Introversie en extraversie, zoals geconceptualiseerd door Carl Jung, zijn persoonlijkheidstypes die worden gedefinieerd door de primaire bron van bevrediging voor elk individu. Als zodanig hebben extraverte mensen de neiging hun energie en interesses te richten op de externe, buitenwereld, terwijl introverte mensen hun leven liever naar binnen richten en hun aandacht op hun innerlijke wereld richten.

Als zodanig hebben introverte mensen de neiging zich beloond en bevredigd te voelen door introspectieve activiteiten en worden ze gestimuleerd door de typische tijd alleen. De voorkeursactiviteiten van extraverte mensen - interactie met de externe omgeving en langdurige socialisatie - verminderen echter de drive van introverte mensen en overweldigen hun zintuigen na verloop van tijd, waardoor ze de eenzaamheid zoeken om te rusten en energie op te laden.

2. Introverte en extraverte mensen geven de voorkeur aan verschillende kanten van hun autonome zenuwstelsel.

Zoals hierboven vermeld, worden introverte mensen gestimuleerd door hun innerlijke wereld en uitgeput door langdurige interactie met de buitenwereld. Wat echter een simpele voorkeur lijkt, is vaak een biologisch bedraad feit.

Van de vele componenten van het zenuwstelsel onderscheidt de autonome onderverdeling zich als degene die verantwoordelijk is voor de onwillekeurige bewegingen en acties die worden uitgevoerd door het menselijk lichaam, inclusief alle interne functies.

Het autonome zenuwstelsel heeft twee hoofdtakken: het sympathische en parasympathische zenuwstelsel, die beide verantwoordelijk zijn voor onwillekeurige impulsen, maar enorm van elkaar verschillen.

Tot nu toe lijkt dit misschien niets met introversie te maken te hebben, maar niets is minder waar. Hoewel alle mensen beide systemen tijdens bepaalde gelegenheden gebruiken, hebben wetenschappelijke studies vastgesteld dat introverte mensen de neiging hebben om onbewust de voorkeur te geven aan het gebruik van de parasympathische kant. Het is geen verrassing dat dit vaak het rust-en-verteringssysteem wordt genoemd, dat het lichaam stimuleert om te vertragen, te ontspannen en energie te besparen.

Daarentegen wordt het sympathische zenuwstelsel de vecht-of-vluchttak genoemd, omdat het het lichaam stimuleert om actie te ondernemen door het vrijkomen van adrenaline. Dit is natuurlijk degene die de voorkeur geniet van extraverte mensen.

3. Introverte mensen zijn zeer gevoelig voor dopamine.

Hoewel het niet duidelijk is waarom sommige mensen de voorkeur geven aan een van de twee takken van het autonome zenuwstelsel, associëren bepaalde onderzoeken het met bepaalde neurotransmitters. Hoewel elk lichaam met dezelfde chemische verbindingen werkt en ze op dezelfde manier produceert, kunnen de hersenen er min of meer ontvankelijk voor zijn.

In het bijzonder legt Dr. Marti Olsen Laney uit in haar boek: Het introverte voordeel dat het allemaal neerkomt op de gevoeligheid van de hersenen voor dopamine, een hormoon dat geassocieerd wordt met plezier. In eenvoudige bewoordingen zorgt de productie van dopamine voor instant geluk wanneer het individu op nieuwe manieren met de omgeving omgaat. Het moedigt risicogevoelig gedrag aan om de bevrediging van een beloning te zoeken.

Hoewel alle neurotypische individuen dezelfde hoeveelheid dopamine in hun hersenen hebben, bevestigt Dr. Laney dat introverte mensen zeer gevoelig zijn voor dopamine, terwijl extraverte mensen een lage gevoeligheid hebben. Vervolgens moeten extraverte mensen meer stimulatie van buitenaf zoeken om het geluk van het hormoon te voelen, terwijl introverte mensen vrij snel overprikkeld kunnen raken.

4. Acetylcholine is het gelukshormoon voor introverte mensen.

Dopamine kan introverte mensen overweldigen, waardoor een raadsel voor hen ontstaat - dopamine is tenslotte het plezier- en beloningshormoon. Hoe zullen introverte mensen genieten van de stroom van voldoening nadat ze een doel hebben bereikt?

Het antwoord is acetylcholine.

In plaats van de individuen te belonen met een flinke dosis energie, is acetylcholine een neurotransmitter die zorgt voor ontspanning en kalmte. Als zodanig stimuleert acetylcholine een persoon wanneer ze naar binnen keren en deelnemen aan introspectieve activiteiten.

De effecten van Acetylcholine zijn zo zacht en zacht dat extraverte mensen ze niet kunnen waarnemen met de lage gevoeligheid van hun zenuwstelsel, wat verklaart waarom ze vaak geen langdurig plezier of plezier kunnen beleven aan rustige tijd alleen. Daarentegen vindt het zeer gevoelige zenuwstelsel van introverte mensen voldoende tevreden met de zachte aanraking van acetylcholine.

5. Introverte mensen zijn biologisch bedraad om te overdenken.

Hoewel acetylcholine introverte mensen lijkt te belonen omdat ze zachte kerels zijn, zijn de effecten niet altijd gunstig. In feite kan hun aanleg voor deze neurotransmitter ook de verklaring zijn achter de neiging van de meeste introverte mensen om te overdenken.

Neurotransmitters, zoals hun naam al aangeeft, zenden de berichten uit die van cel naar cel worden waargenomen, waarbij ze een specifiek pad volgen dat bepaalt welke delen van de hersenen het bericht ontvangen. Dus wanneer iemand naar de stem van een ander luistert of een boek leest, stuurt de neurotransmitter de informatie via een bepaalde weg naar de hersenen.

Volgens Dr. Laney is de route die acetylcholine volgt langer en veel gecompliceerder dan die van dopamine. Dopamine, zo blijkt, volgt een kortere weg die de hersenen in staat stelt snelle reacties uit te voeren, wat hun dynamische gedrag verklaart.

Aan de andere kant heeft acetylcholine een langer pad dat veel meer delen van de hersenen activeert, waardoor introverte mensen informatie langzamer en zorgvuldiger verwerken. Dit verklaart natuurlijk de neiging van introverte mensen om te veel na te denken, te aarzelen voordat ze beslissingen nemen en zich bezig te houden met een zorgvuldige analyse van de ontvangen informatie.

Hoewel deze biochemische kenmerken bepaalde aanleg verklaren, verklaren ze niet de volledige persoonlijkheid van een persoon. Introversie staat niet gelijk aan intelligentie, verlegenheid of enig ander stereotype dat online in overvloed aanwezig is.

Het verklaart echter wel de voorkeur van sommige mensen voor de eenvoudigere geneugten in het leven.