Plinius de Oudere was een liefhebber van alles wat vergist werd, namelijk wijn en bier. Deze oude Romein was misschien een auteur, staatsman en militaire commandant, maar hij is een begrip geworden onder ambachtelijke bierdrinkers als inspiratie voor zijn naamgenoot Russian River Brewing Company beroemde dubbele IPA ​

Mogelijk was hij echter ook een van de eerste wijnrecensenten. Plinius schrijft, veel ervan op basis van een veroordeling in terroir , erkenning van vintage variatie en de wens om wijngaarden te rangschikken, blijft de wijnindustrie vandaag beïnvloeden.

Wie was Plinius de Oudere?

Plinius de Oudere geboren in A.D. 23 tot een rijk Slang familie, maakte Plinius gebruik van bevoorrechte politieke connecties om in Rome te studeren. Hij ontwikkelde een onverzadigbare nieuwsgierigheid en passie voor lezen en schrijven, volgens historici en neef, de productieve auteur Plinius de Jongere.

Hij trad toe tot het leger op 23-jarige leeftijd, onder het bewind van keizer Tiberius, waar hij voor het eerst diende in Duitsland. Tegen het einde van de heerschappij van keizer Nero verhuisde Plinius naar Spanje om te studeren en te schrijven. Uiteindelijk keerde hij terug naar Rome, waar hij de noodlottige opdracht kreeg om het bevel te voeren over een vloot bij Napels om piraterij te bestrijden. Hoewel de exacte details duister zijn, stierf Plinius de Oudere helaas in Pompeii tijdens de vulkaanuitbarsting van de Vesuvius ​

Deze samenvatting logenstraft het buitengewone detail dat Plinius aan de wijnwereld heeft betaald. Hij leefde in een tijd van toegang en overdaad. Overweeg de breedte van de uitbreiding van Rome. De grenzen strekten zich uit van Engeland tot Noord-Afrika, en tijdens zijn hoogtepunt tot diep in de oostelijke Middellandse Zee. Door middel van militaire campagnes, nederzettingen en robuuste handel bood de Romeinse waardering voor wijn en zijn verlangen om wijnstokken te planten in nieuwe gebieden, Plinius de gelegenheid om van vele landen te genieten.

Hoe de oude geschiedenis nog steeds relevant is voor wijnkritiek

Romeinen verbouwden druiven Galicië , in wat nu is Spanje , om de dorst van goudmijngemeenschappen te lessen. Hun arbeidsintensieve, met de hand uitgehouwen richels erin Ribeira Sacra blijven vandaag in gebruik. In Duitsland Moezelvallei , Romeinen brachten wijnbouwexpertise en aanzienlijke wijndomeinen mee, de laatste van waaruit moderne wijnboeren oude Romeinse persen op prestigieuze wijngaarden hebben opgegraven. Het bekendste voorbeeld: Piesporter Goldtröpfchen.

De gouden eeuw van Romeinse wijn begon in de 2e eeuw voor Christus. Na de nederlaag van zijn vijanden beleefde het rijk een periode van relatieve vrede, welvaart en controle over de oude Middellandse Zee. Dit maakte de verfijning van de wijnbouw en het concept van grand cru-sites mogelijk. Net als de passie van hedendaagse wijnliefhebbers voor gevierde appellations (Napa, Bourgondië) en producenten (Screaming Eagle, Pétrus), verhoogde de oude wijngemeenschap bepaalde regio's, wijngaarden en landgoederen op basis van hun kwaliteit en vermogen om te rijpen.

Eeuwen later zorgde Plinius voor een sterke stem in dit kritische verhaal.

Plinius 'uitgebreide geschriften over 'eerste gezwellen' omvatten Falerniaan , de legendarische wijn van het oude Rome. Deze druif uit Campanië kwam van de hellingen van de berg Massico, tegenwoordig de Falerno del Massico DOC.

Hij nam de beste locaties van het hedendaagse Lombardije, Venetië, Emilia-Romagna, Marche en Toscane op. Hij detailleerde de mooiste wijngaarden ten zuiden van Napels, langs de Adriatische kust, waar hij het hoogwaardige landgoed van Mamertine uit Messina, Sicilië, erkende.

Plinius schreef over de genezende eigenschappen van Prosecco ​Hij vertelde over de rijke, tannische wijnen van Pompeii, die onlangs werden nagebouwd met behulp van twee oude soorten (Piedirosso en Olivella) in een experiment om wijnen van zijn tijd te proeven.

Getty

Plinius 'geschriften strekten zich uit tot buiten de grenzen van Italië. Hij merkte de hoge prijzen op die flessen uit Vienne (nu Côte-Rôtie ) bereikt in Rome. Hij verwees ook naar aanplant in Bordeaux waaronder de druif Balisca, die nu als een voorouderlijk familielid van de Cabernet-familie wordt beschouwd.

Op het hoogtepunt consumeerden de Romeinse burgers één fles wijn per dag, of 47 miljoen gallons per jaar. Hoewel Plinius niet alleen een criticus was, betreurde hij de opkomst van goedkope wijnen en slechte jaargangen.

Zijn beroemdste, veelomvattende prestatie was de 37-delige Romeinse encyclopedie Naturalis geschiedenis (Natural History), twee jaar voor zijn dood gepubliceerd. Het werd tot in de middeleeuwen als gezaghebbend beschouwd.

Boek 14 overdekte wijn, inclusief een ranglijst van de beste wijngaarden van Rome. Boek 17 besprak technieken in de wijnbouw en ging in op het begrip terroir, een concept dat algemeen wordt toegeschreven aan collega Columella. Hij beweerde dat de wijngaard een grotere invloed had op de kwaliteit van de wijn dan het type wijnstokken, een fundamentele gedachte die hardnekkig is in door terroir aangedreven wijnmakers.

'Na het klimaat is de volgende taak om de invloed van de aarde (terra) te bespreken, een onderwerp dat niet gemakkelijker te behandelen is', schreef Plinius. “Zelfs de zwarte aarde die in Campanië wordt gevonden, is niet overal de beste voor wijnstokken, en dat geldt ook voor de rode aarde die zoveel schrijvers prijzen. Mensen geven de voorkeur aan de kalkachtige grond op het grondgebied van Alba Pompeia ... '

Hoewel Plinius 'ideeën niet onfeilbaar waren, gaf hij een authentiek verslag van het Rome van de eerste eeuw. Veel van zijn scherpzinnige observaties dienen als proof of concept. Sites en regio's die 2000 jaar geleden werden gevonden of vereerd, produceren vandaag uitzonderlijke wijnen.

Waar komt wijn echt vandaan?

De dood van Plinius de Oudere

Op 56-jarige leeftijd zeilde Plinius de baai van Napels binnen toen de Vesuvius uitbarstte, volgens brieven van Plinius de Jongere. Er wordt aangenomen dat hij opdracht had gegeven zijn 'oorlogsschepen te lanceren en zelf aan boord ging met de bedoeling hulp te brengen' terwijl hij probeerde zijn vriend, Rectina, te redden.

'Wat hij was begonnen in een geest van onderzoek, voltooide hij als een held', schreef Plinius de Jonge. Hij is waarschijnlijk bezweken aan zijn gedocumenteerde ademhalingsproblemen te midden van verstikkende rook.

Ongeveer 2.000 mensen stierven in Pompeii, en mogelijk tot 16.000 in de omgeving. Toevallig viel het verlies van de grote wijnschrijver van Rome samen met de val van zijn belangrijkste wijnknooppunt. De beste wijngaarden van Pompeii werden gedecimeerd, terwijl pakhuizen die de vintage 78 n.Chr.hadden verbrand.

Deze combinatie zorgde voor hoge prijzen en een wijntekort. Graanvelden werden vervangen door wijngaarden, een beweging die uiteindelijk tot voedselschaarste zou leiden. Of naar het punt van Plinius: 'de enige zekerheid is dat niets zeker is.'