Wanneer u een fles wijn koopt, lijdt het geen twijfel dat u bepaalde dingen op het etiket heeft opgemerkt, zoals de producent, de benaming en de waarschuwing van een chirurg-generaal.

Een ding dat op een etiket moet staan ​​(een soort van) is het percentage alcohol per volume, of abv. Het zal je misschien verbazen dat het vermelde alcoholpercentage vaak niet helemaal waar is.

De waarheid is dat het alcoholpercentage op een wijnetiket meer te serveren is Belasting- en handelsbureau voor alcohol en tabak (TTB) dan om u, de consument, van dienst te zijn. Dit is waarom.

De TTB regelt wat verplicht, toegestaan ​​en verboden is op wijnetiketten. Wat alcoholpercentages betreft, mogen wijnmakerijen een bepaalde hoeveelheid afwijken van wat wordt vermeld. Voor een wijn met een alcoholpercentage van 14% of lager kan het werkelijke alcoholgehalte bijvoorbeeld wel 1,5% verschillen van wat er op het etiket staat, maar het mag niet hoger zijn dan 14%. Voor een wijn met meer dan 14% alcohol is een afwijking van 1% toegestaan.

Een fles wijn met een alcoholpercentage van 12,5% kan bijvoorbeeld tussen de 11% en 14% zitten.

Waarom de variantie? Wijnhuizen moeten vooraf labels ter goedkeuring voorleggen aan de TTB om ervoor te zorgen dat het label aan de wet voldoet. Deze goedkeuringen kosten tijd, en het uiteindelijke alcoholpeil van een wijn wordt mogelijk niet vastgesteld op het moment van indiening.

Tot voor kort was er een aanzienlijke financiële prikkel voor wijnmakerijen om de cijfers te fudderen - de wijn op een lager alcoholniveau te vermelden, minder belasting te betalen.

Bovendien hoeven wijnmakerijen voor kleine labelwijzigingen, zoals de vintage, geen nieuwe goedkeuring te vragen, zolang het alcoholpeil binnen de toegestane afwijking blijft. Om een ​​rode wijn te labelen met bijvoorbeeld 14,5% abv, betekent dat een wijnmakerij geen nieuw label hoeft in te dienen en dat de wijn overal tussen 14,1% alcohol en tot 15,5% kan zitten.

Dit is de reden waarom 14,5% en 13,5% verreweg de meest voorkomende cijfers zijn die u zult zien voor rode wijnen uit de VS, aangezien ze dat breekpunt van 14% overschrijden. Wijnhuizen mogen ook bereiken voor alcoholniveaus stellen of alleen bepaalde benamingen gebruiken, zoals rode tafelwijn, die binnen een bepaald gespecificeerd alcoholbereik moeten vallen.

Waarom is 14% het magische getal? Historisch gezien werden wijnen met een alcoholpercentage van 14% en lager tegen een lager tarief belast dan wijnen van meer dan 14%. Veranderingen in de wijnwetten in 2017 zorgden ervoor dat wijnen tot 16% op hetzelfde niveau werden belast, maar de afwijkingen veranderden niet.

Om deze reden was er tot voor kort een aanzienlijke financiële prikkel voor wijnmakerijen om de cijfers te verzachten. Maak een lijst van de wijn met een lager alcoholgehalte, betaal minder belastingen. Het is een van de redenen dat alcoholniveaus nog minder nauwkeurig kunnen zijn dan de toegestane variantie.

Sommige wijnhuizen geloven ook dat er een stigma is verbonden aan wijnen met een hoger alcoholgehalte. Hoewel sommigen de voorkeur geven aan 'hedonistische' wijnstijlen met een hoger alcoholpercentage, kwamen veel wijnmakers, sommeliers en consumenten tegen deze stijl in opstand.

De vrees was dat als een wijnmaker een wijn zou laten zien aan een sommelier met een label van 15.4% alcohol, er minder kans zou zijn dat de wijn zou worden geproefd, laat staan ​​op een wijnkaart zou worden geplaatst boven een botteling met het label 14.4%. Ondersteunend dit idee, a 2015 studie vond een tendens om niveaus voor wijnen met een hoger alcoholpercentage te onderrapporteren in de richting van een 'gewenst' percentage, en stelde dat het 'voordelig zou kunnen zijn voor het op de markt brengen van de wijn'.

Moet je de kurk ruiken bij het openen van wijn? Altijd.

Een laatste stimulans voor wijnhuizen om het vermelde alcoholpeil niet al te serieus te nemen, is dat het toezicht licht is. Er zijn meer dan 10.000 wijnmakerijen in de VS die tienduizenden wijnen maken. Slechts een minuscuul deel daarvan kan worden gecontroleerd.

Hoe klein? In 2016 werden de gegevens van vorig jaar aan het publiek gerapporteerd, de TTB Alcohol Beverage Sampling Program controleerde in totaal 118 wijnen ​

Dit betekent dat een wijnmakerij historisch gezien minder belasting zou kunnen betalen, een betere kans zou hebben om in de winkelrekken en restaurantlijsten te belanden, en waarschijnlijk zou niemand wijzer zijn dat de vermelde alcohol niet waar was. Behalve natuurlijk voor de wijnliefhebber thuis die de volgende ochtend wakker wordt met hoofdpijn en zich afvraagt ​​wat er in godsnaam is gebeurd.

Getty

Criticus versus consument

Misschien kan dit allemaal logisch zijn vanuit een regelgevend oogpunt. Maar ik vind dat de huidige benadering van alcoholetikettering ontbreekt.

Als criticus kan het me niet schelen wat het alcoholpeil is, zolang de wijn maar in balans is, of het nu 13% alcohol of 16% is. Bovendien, op Wijnliefhebber , alle wijnen worden beoordeeld in blinde proeverijen , dus elke bezorgdheid dat wijnen met een hoger alcoholpercentage van invloed kunnen zijn op een recensie, is ongegrond.

Buiten de klok geef ik me echter veel meer om het alcoholpercentage. Als een wijn wordt geëtiketteerd op bijvoorbeeld 15%, weet ik dat ik kan verwachten dat hij rijper van stijl zal zijn dan 13,5%. Misschien is die stijl waar ik op een avond zin in heb. Misschien niet. Zou het niet geweldig zijn als het alcoholpeil een leidraad zou kunnen zijn voor wijnstijlen?

Als consument, als ik een wijn drink die zeg maar 14% alcohol is, weet ik dat ik iets meer kan drinken dan ik kan met 16% zonder de nawerking te voelen. Als ik in barmenu's het alcoholpercentage in een biertje zie, gebruik ik die informatie soms en kies ik voor een lager alcoholisch bier als mijn tweede pint.

Ten slotte denk ik dat het een slecht precedent schept om iets op een wijnetiket te plaatsen dat gewoon niet klopt. Wat heeft het voor zin om alcoholpercentages op te sommen als ze niet weerspiegelen wat er in de fles zit? Informatie op wijnetiketten moet nuttig zijn voor de consument. Als dit niet het geval is, voor wie is het dan precies nuttig?

Dus, wat is de oplossing? Ik zou graag zien dat wijnen worden geëtiketteerd binnen ten minste een half procent van hun werkelijke niveau.

Waarom een ​​half procent? Het is een compromis. Er zal altijd enige toegestane afwijking moeten zijn om vertragingen op de etikettering mogelijk te maken en om een ​​wijn volledig op te eten. Bovendien is het niet nodig om elk jaar labels opnieuw ter goedkeuring in te dienen. Een half procent is niet perfect, maar het is veel nauwkeuriger dan wat momenteel is toegestaan. Het sluit ook aan bij de normen in de Europese Unie.

Ja, deze verandering zou het een beetje moeilijker maken voor wijnhuizen. Ze zouden voorzichtiger moeten zijn als ze het alcoholgehalte meten. Ook moeten wijnmakerijen meer labels ter goedkeuring aan de TTB voorleggen, wat kan leiden tot vertragingen.

Maar op dit moment dient het alcoholpercentage op een wijnfles niemand anders dan de overheid. Wordt het niet tijd dat de vermelde alcoholpercentages wijndrinkers gaan dienen?