Scroll naar beneden om een ​​video te bekijken van de Italiaanse redacteur Monica Larner die door de grachten van Venetië navigeert.

'Ik zal heel eerlijk tegen je zijn', sneerde Roberto Tagliapietra. 'Ik laat nooit meer iemand mijn gondel aanraken.' Dit was de weinig enthousiaste beoordeling die ik kreeg na mijn eerste les als Venetiaanse gondelier. Omdat ik speciale toegang had gekregen van stadsambtenaren, had ik het grootste deel van deze kille maartochtend ondergedompeld in de insulaire wereld van de gondel: de cultuur rond de zeer unieke boot leren kennen en tips oppikken van een gediplomeerd professional over hoe ermee te manoeuvreren. Na een uur varen over de waterwegen in het binnenste labyrint van de Lagoon City, gaf mijn gondelinstructeur aarzelend toe dat ik klaar was voor de roeispaan.

Roberto gleed vakkundig met zijn lange, gelakte boot langs het Dogenpaleis en van het Canal Grande, waar het water bijzonder schokkerig was, en stopte in het kleine kanaal langs de Ponte della Paglia. Hij koos een rustige plek direct onder de Brug der Zuchten (een gepaste metaforische keuze, denk ik, want hier kregen politieke gevangenen hun laatste blik op de prachtige stad voordat ze in vochtige gevangeniscellen werden gedumpt). Hij gebaarde me naar de zitstok van de roeier aan het achterschip van de gondel te komen. Ik vroeg me ook af of dit mijn laatste blik op Venetië zou zijn voordat ik de diepte in ging.

Ik ging op trillende benen staan ​​om me te realiseren dat het vinden van evenwicht op deze hoogst onstabiele boot geen realistisch doel zou zijn. Ik had het gevoel dat ik op het zwevende equivalent van een bokkend paard zat: de mogelijkheid om eraf te vallen is nooit ter discussie, de enige variabele is hoe lang je volhoudt. Te midden van het geklik van toeristencamera's, aangetrokken door de commotie onder de Brug der Zuchten, kwam ik terug in de veiligheid van mijn stoel voordat ik bijna in het troebele water van Venetië viel.

Venetië bestaat voornamelijk uit water en zijn vele boten - gondels, Polizia-speedboten, vuilnisbakken, watertaxi's, openbare 'bus'-veerboten, Federal Express-bezorgboten, die allemaal door de grachten razen als bloedcellen in de slagaders van de stad. Ooit de grootste van de Italiaanse Maritieme Republieken, groeide Venetië in invloed en welvaart dankzij de sluwe vaardigheid en talenten van zijn gondeliers. Ze konden elke vijand in de moeilijke wateren van de lagune ontlopen, ondanks getijden en stromingen. Ze hielpen bij het vormen van een van de belangrijkste commerciële en militaire machten van de Middellandse Zee met een uitgebreide vloot van schepen die de handel gedurende een groot deel van de middeleeuwen controleerden.

Venetië is anders dan elke andere stad ter wereld: het bestaat uit 118 eilanden, met 180 kanalen en 400 bruggen, de beste actie hier is nooit een meter of twee verwijderd van het wateroppervlak. Wat volgt is een gids met de best bewaarde geheimen van drie aspecten van het leven hier: dineren, wijn drinken en gondelieren.

De buurten van Venetië verkennen
Venetië is verdeeld in zes sestieri, of buurten, en de drie meest bereisde zijn Santa Croce, San Polo en San Marco. (Als u de gele borden volgt vanaf het treinstation of Piazzale Roma naar Rialto en San Marco, loopt u door deze drie sestieri.) Het pad voert u langs het commerciële centrum van Venetië bij de Rialtobrug met zijn kleurrijke winkelpuien en luxe winkels, naar het politieke hart van de stad in San Marco en het Dogenpaleis.

Rialto is ook de thuisbasis van de belangrijkste vis- en groentemarkt van de stad, gelegen in Campo della Pescaria achter Campo S. Giacomo. Verse octopus, inktvis, schaaldieren en platvis zijn allemaal te zien voor zowel winkelend publiek als bewonderaars. Dankzij de drukte op de markt herbergt dit gebied een hoge concentratie bacari en cicchetterie. Deze twee termen verwijzen naar traditionele Venetiaanse eetgelegenheden die eenvoudige, koude gerechten en een gekoeld glas wijn serveren van 8 uur 's ochtends tot laat in de middag. De bacaro is een vereerd gastronomisch instituut in deze volledig autovrije stad en het idee is om de hele dag door kleine hapjes en wijn te tanken.

In feite het woord voor een snel glaasje Prosecco of witte wijn in Venetië is ombra, wat letterlijk 'schaduw' betekent. Venetianen zullen zeggen: 'Andemo bèver un ombra' (laten we een schaduw gaan drinken). Deze traditie zou afkomstig zijn van de gondeliers die ooit op klanten wachtten in de verkoelende schaduw van de enorme klokkentoren op Piazza San Marco. Terwijl de zon van positie veranderde en de schaduw rond het plein cirkelde, zouden gondeliers hun stoelen dienovereenkomstig verplaatsen en doorgaan met drinken.

De meest traditionele bacaro, voor het eerst geopend in 1462, is Cantina Do Mori in San Polo 429, Calle dei Do Mori. Koperen potten hangen aan het plafond en pittige barmannen leveren uitstekende gebakken sardientjes en hapjes ter grootte van een vinger met sauzen en kaas. De wijnaanbeveling hier is uitgegeveno, een droge witte wijn gemaakt van dezelfde druiven als Prosecco maar zonder de bubbels. Een tweede uitstekende keuze voor bacaro is Oude Dolo bij Ruga Rialto 778. Deze historische eetgelegenheid serveert zowel snacks als volledige maaltijden in het restaurant en maakt gebruik van de verse vis en producten van de markt. De bacalà mantecato is uitstekend en de vriendelijke herbergier vertelt me ​​dat deze versie van gepureerde kabeljauw in Venetië is uitgevonden om een ​​hongerige doge te kalmeren die aan chronische tandpijn leed. Een derde optie met een opgewekt publiek overdag is All'Arco in San Polo 436 Rialto. Er is hier een goede wijnselectie met Prosecco's en rode en witte wijnen uit de nabijgelegen regio Friuli.

Slechts een paar straten terug in Santa Croce, Calle della Regina 2262, Osteria Vecio Fritolin is een verfijnd restaurant met een volledige keuken, gespecialiseerd in Venetiaanse gerechten: licht gebakken sint-jakobsschelpen met crème van asperges, veelkleurige pasta met venusschelpen en gebakken vis in tempura-stijl met groenten. Dit is ongetwijfeld een van de vijf beste restaurants van Venetië.

Maar misschien is het nummer één restaurant Van Fiore in San Polo, Calle del Scaleter, 2202. Het man en vrouw team Mara en Maurizio Martin hebben wat vroeger een verkooppunt en opslagkelder voor Malvasia-wijn was, getransformeerd tot een van de meest elegante eetgelegenheden in Venetië. Als u in warme maanden boekt, vraag dan naar de romantische tafel voor twee op een klein balkon aan de gracht. Maurzio benadrukt eenvoud en een 'kilometer nul'-voedingsfilosofie. Zijn beste gerechten zijn zelfs gemaakt van lokale Venetiaanse ingrediënten: Insalata di arance con rossetti scottati (salade met sinaasappel- en pasgeboren vislarven) Castraure (of violette artisjokknoppen van het eiland Sant'Erasmo) en Moeche di Burano fritte con polenta ( zachte babykrabben uit Burano met maïsmeel).

Het is niet ongebruikelijk om gondeliers met hun strooien hoeden en zwart-wit gestreepte shirts een korte wijnpauze te zien nemen tussen het roeien
banen bij een van deze bacari. Alles aan de gondelier - van wat hij draagt ​​tot waar hij klanten kan ophalen - wordt gedicteerd door de strikte gedragscode die op dit professionele gilde wordt toegepast. Er zijn momenteel zo'n 425 erkende gondeliers in Venetië actief en het verkrijgen van deze vergunning vereist een strenge opleiding, examens en leerlingplaatsen. De gondelier wordt getest op vaarvaardigheid, vreemde talen en Venetiaanse geschiedenis. (De prijzen voor toeristen variëren gewoonlijk van 100 tot 120 euro per uur varen.)

Voor een echt 'off the beaten track'-gevoel van de stad, ga je naar de Dorsoduro Sestiere, die tussen het Canal Grande en de veel grotere scheepvaartroute Canale della Giudecca ligt. Hier zul je het leven zien zoals het wordt geleefd door Venetiaanse families - vis en groenten kopen, de kinderen naar school brengen, hun hond uitlaten. Gelukkig is de wereld van cicchetti altijd uitnodigend en vriendelijk.

Al Bottegon (ook bekend als Cantine del Vino Schiavi) in Dorsoduro 992, San Trovaso, wordt gerund door de matrone Alessandra De Respinis en haar zonen. Deze creatieve chef-kok geeft een nieuwe draai aan Venetiaanse fingerfoods: gorgonzola met walnotenricotta met zwarte bessen, pompoencrème met robiola en parmigianokaas en tonijntartaar overgoten met bitter cacaopoeder. Ze publiceerde een kookboek in zakformaat met haar beste recepten en haar zoons bevelen graag voor elk een wijn aan.

Een ander hoogtepunt van Dorsoduro is de buurt rond Campo Santa Margherita. Er is weer een ochtend Vismarkt hier en de randen van dit grote plein zijn omzoomd met terrasjes en door familie gerunde restaurants. Het is een geweldige plek om te genieten van het echte Venetië dat bestaat buiten de goed bereisde toeristische routes.

De geheime wereld van Squero
Dorsoduro is ook de buurt waar u winkels en ambachtslieden kunt bezoeken die zich toeleggen op de kunst van de gondel. Een goed startpunt is de Ponte dell’Accademia. Sla linksaf aan de Dorsoduro-kant van de houten brug en loop ongeveer vijf minuten naar de achterkant van het gebouw met de gedenkwaardige Peggy Guggenheim-collectie. Ga vanaf hier verder tot je de grotere Fondamenta Soranzo delle Fornaci bereikt. Het woord fondamenta verwijst naar de fundamenten van de gebouwen die op de afzonderlijke eilanden van de stad zijn gebouwd en de term wordt door Venetianen letterlijk vertaald als 'trottoir'. Halverwege het trottoir aan de rechterkant ziet u de houtwinkel van Saverio Pastor in Dorsoduro 341, San Gregorio.

Saverio is een van de drie remèri die nog steeds actief zijn in Venetië. Dit is de gilde van ambachtslieden die gespecialiseerd zijn in het maken van veel van de houten accessoires die in gondels worden gebruikt: roeispanen, roeispanen en de met de hand gesneden versieringen die deze banaanvormige boten sieren. Van deze artikelen is er geen zo onderscheidend als de forcola of oarpost. De forcola is gesneden uit een kwart stam van walnoot en is wat de gondel anders maakt dan alle andere bestaande boten. Dit unieke stuk vaartechniek vervult twee belangrijke taken: ten eerste kan de gondelier alle manoeuvres met één enkele riem uitvoeren. Ten tweede kan de gondelier te allen tijde vooruit kijken. 'De forcola vertegenwoordigt een evolutie van de behoefte', legt Saverio uit in zijn werkplaats die bedekt is met zaagsel en bezaaid is met beitels, schuurmachines en zagen. 'Hij is hier in Venetië geboren omdat onze kanalen zo dun, smal en moeilijk te beheren zijn.'

De forcola is als een versnellingspook en motorstarter in één. Afhankelijk van de zachte groeven van het hout en waar de gondelier zijn riem neerlegt, kan hij de boot starten of stoppen, snelheid versnellen of verlagen, naar links of rechts draaien en zelfs achteruit schakelen. Saverio maakt al 35 jaar forcole en zijn klanten zijn tegenwoordig zowel gondeliers als liefhebbers van dit prachtig gesneden stuk hout die ervoor kiezen om het in restaurants of bij hen thuis tentoon te stellen.

Ga richting het Canale della Giudecca tot je de waterkant bereikt en de brede promenade die bekend staat als Fondamenta Zattere. Dit lange stuk trottoir koestert zich in direct zonlicht en herbergt een lange opeenvolging van terrasjes en restaurants met tafels die over de stenen bestrating naar de voorkant van het water lopen. Sla een minuut of twee rechtsaf na de Chiesa dei Gesuati en de veerbootstop Zattere en volg het volgende kanaal. Ongeveer een blok verder ziet u de scheepswerf van de gondel Oude Squero San Trovaso op Dorsoduro 1097. Squero is een Venetiaanse term voor de plaats waar gondels worden gebouwd en gerepareerd. Lorenzo Della Toffola en zijn team hebben ongeveer een jaar nodig om een ​​enkele boot te bouwen.

'We zijn niet de assemblagelijn van Fiat', grapt deze slecht gehumeurde gondelbouwer. Gondels zijn zorgvuldig vervaardigd uit maximaal acht verschillende houtsoorten (sparren, eiken, kersen, walnoten, iep, lariks, limoen en mahonie) en bevatten 280 afzonderlijke stukken. Met het blote oog is het moeilijk op te merken, maar de ene kant van de iconische boot is eigenlijk langer dan de andere. Deze asymmetrische architectuur is bedoeld om de natuurlijke aantrekkingskracht van de riem te compenseren. De roeier gebruikt een voorwaartse slag aan de linkerkant van de boot, maar gaat vooruit in een rechte lijn. Gondels zijn ongeveer 11 meter lang en 1,20 meter breed en het ferro- of stalen ornament aan de voorkant van de boot helpt het gewicht van de gondelier te compenseren.

Vanaf de overkant van het kanaal heb je een goed zicht op de squero en zijn activiteiten. U kunt uw geluk beproeven om te zien of u wordt uitgenodigd, maar reken er niet op. Omdat beroepen met betrekking tot de gondel over het algemeen van vader op zoon worden doorgegeven en omdat men alleen een nieuwe vergunning kan krijgen als een vorige gondelier overlijdt of met pensioen gaat, is de wereld van de gondel zeker iets van een gesloten samenleving. Zelfs het verkrijgen van toestemming om de squero voor dit artikel te bezoeken, bleek moeilijk en ik kreeg de opdracht 'discreet te zijn' en mijn aantal vragen te beperken.

Het is een wereld die maar heel weinig buitenstaanders hebben kunnen binnendringen. Zo haalde de 23-jarige Giorgia Boscolo in 2009 het nieuws toen ze de eerste vrouw werd die in deze categorie van uitsluitend mannen terechtkwam, waarmee een einde kwam aan negen eeuwen discriminatie. Een andere vrouw uit Duitsland had het geprobeerd en gefaald. Toen ik vroeg naar het succes van Giorgia's Boscolo, was de reactie steevast een sceptische schouderophalen. Dat is gewoon Dorsoduro-politiek. Venetië verwelkomt, net als heel Italië, bezoekers met open armen en dubbele kusjes. De verkenning van Venetië houdt nooit op.

Bezoek voor meer informatie over bezienswaardigheden en evenementen in Venetië de Engelstalige site van de VVV-kantoor ​Als je meer wilt weten over de ambachtslieden en ambachten die verband houden met de wereld van de gondel, bezoek dan elfelze.com.