In de afgelopen weken bars en restaurants in het hele land zijn gesloten of draaide om opties voor afhalen / bezorgen als reactie op de nieuwe pandemie van het coronavirus. Met deze veranderingen komen inkomensverlies en onzekerheid voor de ongeveer 16,8 miljoen mensen die hun brood verdienen in de horeca.

'Wat we nu zien, is hoe kwetsbaar we zijn in dit land', zegt Lauren Friel, eigenaar van Rebel Rebel wijnbar in Somerville, Massachusetts, over zowel eigenaren als medewerkers van bars en restaurants.

Leden uit de branche hebben op verschillende manieren gereageerd. Ze hebben digitale fondsenwervers gelanceerd voor mensen die plotseling zonder werk zitten, hebben rentevrije leningen gecreëerd voor eigenaren van kleine bedrijven en hebben een verzoekschrift ingediend om wetgeving om een ​​stabielere toekomst voor de sector te creëren.

Dit zijn de laatste ontwikkelingen in een lange strijd voor rechten en bescherming van mensen die in bars en restaurants werken. Hier volgt een blik op cruciale momenten in de geschiedenis van arbeidsrechten op het gebied van voedsel en dranken, en wat ze nu voor werknemers betekenen.

Tegenover een onzekere toekomst zoekt de horeca ondersteuning

1634 : Samuel Cole opent de eerste gelicentieerde taverne in het land.

Ook wel 'pubs' en 'ordinaries' genoemd, waren tavernes enorm belangrijk in koloniaal Amerika. Naast het serveren van eten en drinken, traden ze op als onderkomen, postkantoren en verzamelruimtes voor mensen met verschillende sociale en economische achtergronden. Op dat moment was het echter ook nog steeds legaal om service aan indianen te verbieden of te weigeren.

Christine Sismondo, auteur van Amerika loopt een bar binnen: een pittige geschiedenis van tavernes en saloons, Speakeasies en grog-winkels (Oxford University Press, 2011) zegt dat drinkruimtes wellicht moeten terugkeren naar multifunctionaliteit.

'We zien het al, met distilleerderijen en brouwerijen die handdesinfecterende middelen maken', zegt ze. Zelfs vóór de uitbraak van het coronavirus dienden bars en brouwerijen vaak als gemeenschapscentra, waar politieke fondsenwervers, bijbelstudiegroepen, verjaardagsfeestjes voor kinderen en andere bijeenkomsten werden gehouden.

Jaren 1850 en '60 : Tips voor servicemedewerkers wordt standaard na de ratificatie van het 13e amendement eindigde de slavernij in de VS.

De praktijk is ontstaan ​​in Europa en was rond 1850 door Amerikanen overgenomen. Het fooien over de vijver nam in de jaren 1860 af, maar bleef in de Verenigde Staten, waar het vooral de voorkeur kreeg van werkgevers die geprobeerd om betaalde werknemers te vermijden , vooral degenen die pas uit de slavernij zijn bevrijd.

1891 : Hotelmedewerkers en restaurantmedewerkers (HIER) Union lanceert. Het is gewijd aan bar- en restaurantmedewerkers en werd UNITE HERE, nadat het in 2004 fuseerde met de Union of Needletrades, Industrial and Textile Medewerkers.

In 1901, de vakbond werkte samen met andere lokale organisaties in San Francisco om te staken en eiste een zesdaagse werkweek.

1898-1900 : De 'Coloured Mixologists Club' in Washington, D.C. formulieren. Het hielp Black Bar-professionals bij het ontwikkelen van hun technieken en cocktailrecepten.

Vakbondsleden protesteren tegen het verbod in Newark, 1931 / Foto door Alamy

1920 : Het 18e amendement, ook wel bekend als Verbod , treedt in werking en verbiedt de productie, verkoop en distributie van alcohol.

Terwijl sommige alcoholgerelateerde bedrijven konden draaien, verloren ongeveer 250.000 mensen hun baan.

'Verbod is veel naar voren gekomen als de laatste grote crisis [voor de industrie]', zegt Robin Nance, medeoprichter van America's Table, een belangenorganisatie voor horecamedewerkers. 'Je zou dan zeker barmannen kunnen zien protesteren.'

Het verbod duurde bijna 14 jaar en kostte het land ongeveer $ 11 miljard aan belastinginkomsten. Naar schatting heeft het ook geleid tot ongeveer 1.000 sterfgevallen per jaar door mensen die bedorven sterke drank dronken.

1933 : Amerika bekrachtigt het 21e amendement en trekt het verbod in. Economen hoopten dat de introductie van 500.000 aan alcohol gerelateerde banen de Amerikaanse economie zou helpen, toen diep in de Grote Depressie.

Veel hotels en restaurants in het hele land hadden eerder dit jaar een drankvergunning gekregen om bier tot 3,2% alcohol per volume (abv) te schenken, en konden meteen wijn, sterke drank en cocktails aanbieden. Toch droegen de verkoop van alcohol en aanverwante inkomsten in het eerste jaar van de intrekking ongeveer 9% bij aan de federale belastinginkomsten. Het geld hielp later bij het financieren van New Deal-programma's, waaronder het werkgelegenheidsinitiatief van de Works Progress Administration.

1938 : De Fair Labor Standards Act schrijft voor dat getipte servers op zijn minst een federaal minimumloon moeten verdienen. Als fooien alleen dat niet betekenen, moeten werkgevers het verschil uitbetalen.

Deze wet codificeerde ook de 40-urige werkweek en de 8-urige werkdag. Iedereen die onder de wet valt en langer werkt, heeft recht op overwerk.

'In één dag een nieuw businessplan schrijven': bars en restaurants houden rekening met coronaviruspandemie

1941 : De VS betreedt de Tweede Wereldoorlog.

Vrouwen werden in grote aantallen barmannen, hoewel velen deze banen verlieten nadat mannen terugkeerden van de oorlog. Sismondo zegt dat hoewel vrouwen in de koloniale tijd tavernes hadden en runden, hun aantal in de aanloop naar het midden van de 20e eeuw relatief afnam.

Van 1946-48, nadat Amerikaanse soldaten waren teruggekeerd, werden vrouwen onder druk gezet om niet in bars te werken, tenzij ze ze bezaten of getrouwd waren met de eigenaren, met één zaak, Goesaert v.Cleary, die helemaal naar het Hooggerechtshof ging en een lagere beslissing van de rechtbank dat vrouwen geen barman mogen zijn in Michigan. De uitspraak is inmiddels teruggedraaid.

1948 : De Verenigde Staten Bartenders Guild (USBG) formulieren. Net als de 'Coloured Mixologist Clubs' uit het verleden, was het hun missie om onderwijs en training voor bartenders te ondersteunen.

Ongeveer twee decennia na de oprichting werd USBG de eerste nationale non-profitorganisatie die zich toelegt op barmannen , en in 2015 lanceerde het een programma voor financiële bijstand voor mensen in nood.

1966 : Een amendement op de Fair Labor Standards Act zegt dat werkgevers getipte werknemers een aangepast minimumloon moeten betalen, zelfs als werknemers de standaard federale minimumloongrens halen door alleen fooi.

De problemen die door dit amendement werden opgeworpen, blijven bestaan. Tegenwoordig is het federale minimumloon $ 2,13 per uur, en dat is al sinds 1991. Hoewel veel steden en staten een hoger minimumloon hebben ingevoerd, houden 19 staten zich nog steeds aan dat tarief.

De afdeling van de NAACP in Las Vegas sloot zich aan bij de staking van de Frontier Labour in 1991./Foto met dank aan de Universiteit van Nevada, Las Vegas

1991 : De Frontier Strike begint wanneer 550 leden van de Culinary Workers Union, Local 226, Bartenders 165, Teamsters 995, Operating Engineers 501 en Carpenters 1780 het Frontier Hotel & Casino in Las Vegas verlaten.

De arbeiders protesteerden tegen oneerlijke behandeling en lonen in wat de langste succesvolle staking in de geschiedenis van de VS zou worden, die meer dan zes jaar zou duren. In februari 1998 beëindigde het nieuwe casino-eigendom de staking en bracht 280 van de oorspronkelijke vakbondsmedewerkers terug.

2001 : Restaurant Opportunities Center (ROC) United is opgericht om bar- en restaurantmedewerkers te helpen in de nasleep van de aanslagen van 11 september.
De organisatie is sindsdien uitgegroeid tot een nationale non-profitorganisatie die strijdt voor gelijkheid en een eerlijke beloning voor horeca-werknemers.

Ook dit jaar heeft Culinary Workers Union Local 226 haar Citizenship Project opgericht om juridische expertise en financiële hulp te bieden aan vakbondsleden die op zoek zijn naar Amerikaans staatsburgerschap.

2017 : Non-profit campagne One Fair Wage wordt gelanceerd door Saru Jayaraman, medeoprichter van ROC United , waarvan het doel is dat getipte werknemers het standaard federale minimumloon krijgen.

Lauren Friel en John deBary van Rebel Rebel, medeoprichter van de Restaurant Workers Community Foundation (RWCF), zeggen dat dit een sleutelfactor is in de toekomst van bars. DeBary zegt dat ongeveer 40% van de restaurant- en barpersoneel in armoede leeft.

'Als we teruggaan naar dat cijfer van 40% [na de coronaviruspandemie], beschouw ik dat als een enorme mislukking', zegt hij.

De coronaviruspandemie van 2020 brengt inkomensverlies en onzekerheid met zich mee voor ongeveer 16,8 miljoen werknemers in de horeca. / Foto door David Dee Delgado, Bloomberg via Getty

2020 : Bars en restaurants beginnen pas te worstelen met de effecten die het coronavirus heeft gehad op de horeca. Terwijl staten en de federale overheid werkloosheidspakketten ontwikkelen om diegenen te helpen die als gevolg van de crisis ontslagen of verlof zijn, hebben organisaties zoals America's Table, ROC United, One Fair Wage, USBG, RWCF en talloze anderen gewerkt aan het samenstellen van noodfondsen voor de restaurantindustrie .

'De volgende stap wordt: hoe kunnen we voorkomen dat dit weer gebeurt?' zegt Nance.