Of je nu wijn drinkt of whisky , hoe u beschrijft wat u proeft, is inherent subjectief. Persoonlijke ervaringen kunnen ertoe leiden dat iemand uit Noord-Europa een smaak vergelijkt met rode bosbessen, een vrucht die velen op het zuidelijk halfrond niet kennen.

Hoe kunnen professionele recensenten er dan voor zorgen dat hun taal accuraat en begrijpelijk is voor zoveel mogelijk mensen?

Om die vraag te beantwoorden, onderzoekers van Virginia Tech's Department of Food Science and Technology gebruiken Natural Language Processing (NLP), een soort machine learning, om duizenden whiskyrecensies te onderzoeken. Het doel is om een ​​lexicon op te bouwen van de termen die worden gebruikt door whiskyrecensenten en niet afkomstig uit boeken, artikelen of reeds bestaande proefnotities. Zo'n lijst kan consumenten helpen begrijpen hoe experts whisky proeven en beschrijven. Het geeft ook een uitgebreider beeld van de smaken die experts waarnemen.

Het project is het proefschriftonderzoek van Ph.D. student Leah Hamilton.

'We hadden het over woordenschat, en hoe je de woorden definieert die mensen gebruiken om over smaak te praten', zegt Hamilton. Ze besloot om een ​​van de netelige uitdagingen op het gebied van sensorische wetenschap te onderzoeken: hoe smaak te beschrijven.

Smaak is zeer subjectief en er is geen afgesproken reeks woorden die mensen gebruiken om kenmerken als smaak, aroma, uiterlijk en mondgevoel te beschrijven, zegt Hamilton.

'Smaak is cultureel geconstrueerd: de manier waarop we eten proeven, wat goed smaakt en wat niet.' - Jacob Lahne, Ph.D., Virginia Tech

Om hun bibliotheek met smaakdescriptoren op te bouwen, selecteerden Hamilton en haar team recensies van twee websites, WhiskyCast en Whisky Advocate. Beide sites voldeden aan hun criteria voor hoe hun NLP-algoritme werkt.

Volgens Chreston Miller, assistent-professor en data- en informatica-adviseur, doorzoekt het programma elke recensie en haalt er woorden uit die betrekking hebben op smaak. De gegevens zullen worden geanalyseerd door Hamilton en zullen uiteindelijk de basis vormen voor haar proefschrift.

Hamilton's project zou baanbrekend kunnen zijn, niet alleen omdat het een database van natuurlijk voorkomende smaakdescriptoren wil creëren, maar ook omdat die woorden problematisch kunnen zijn.

Hamilton en de voorzitter van de dissertatiecommissie, Jacob Lahne, Ph.D., zeggen dat smaak moeilijk te beschrijven is omdat onze percepties niet alleen worden aangedreven door ervaring, maar ook door cultuur.

'Smaak is cultureel geconstrueerd: de manier waarop we eten proeven, wat goed smaakt en wat niet', zegt Lahne. 'Maar ook de perceptuele dimensie lijkt cultureel geconstrueerd te zijn.'

Een etiket met sterke dranken lezen, van A tot Z

Als je tijdens je kindertijd verjaardagstaarten met zure kersen hebt gegeten, ben je misschien bedreven in het onderscheiden van die smaken. Je bent misschien ook dol op zure kersen dan iemand die ze nog nooit heeft geproefd.

Bovendien, hoe we smaken onderscheiden en beschrijven, wat Lahne 'smaakreacties' noemt, worden beïnvloed door de mensen om ons heen. Dit is een van de redenen waarom begeleide proeverijen, recensies en proefnotities nuttig kunnen zijn.

'Als je iets proeft met proefnotities, begin je die dingen misschien op te merken, en merk je ze op in andere whisky's', zegt Lahne.

'Je moet je verhouden tot dingen die je hebt geroken of eerder hebt gehad.' - Jamar Mack, oprichter, Kentucky’s Original Black Bourbon Enthusiasts

Het hebben van een gezaghebbend lexicon van whiskybeschrijvingen kan onbedoelde gevolgen hebben. Het zou whisky minder toegankelijk en inclusief kunnen maken.

Toen Jamar Mack, oprichter van de non-profitorganisatie Kentucky's Original Black Bourbon Enthusiasts (KOBBE), leidt whisky-seminars, moedigt hij deelnemers aan vertrouwde smaken te ontdekken in de geesten die ze tegenkomen. Voorschrijvende proefnotities kunnen nieuwkomers afremmen, zegt hij.

'Het zal mensen in de val lokken:‘ Hier is wat je zou moeten ruiken of proeven op basis van deze woorden ’,' zegt Mack. 'Je moet je verhouden tot dingen die je hebt geroken of eerder hebt gehad.'

Een lexicon van whiskybeschrijvingen is de eerste stap, zegt Hamilton. Er moeten nog meer genuanceerde analyses worden gemaakt, zoals hoe bepaalde woorden worden gebruikt om duurdere whisky's te beschrijven of hoe straattaal in het spel komt.

Deze bevindingen kunnen van onschatbare waarde zijn voor degenen in de drankensector. Zelfs als specifieke smaken geassocieerd worden met duurdere flessen, proeven drinkers die tonen dan echt als ze nippen? Kunnen ze er simpelweg op anticiperen vanwege het prijskaartje? En, misschien nog belangrijker, zullen ze meer betalen voor zulk subjectief, kortstondig genot?