De Kiwi-acteur en Two Paddocks-wijnmaker bespreken de magie van Otago Pinot, excentrieke wijngaard-shenanigans en zijn kippenfluisteraar.

Wat is er moeilijker: Pinot Noir kweken of een Tyrannosaurus Rex te slim af zijn? De man die het zou weten, is Sam Neill, de ster uit films als The Dish, The Horse Whisperer en twee van de dinosaurisch diverse Jurassic Park-thrillers. De acteur is ook een pionier in het Pinot-paradijs in Nieuw-Zeeland: Central Otago op het Zuidereiland van het land, het meest zuidelijke wijnbouwgebied ter wereld. In 1993 plantte Neill vijf hectare wijnstokken op zijn oorspronkelijke landgoed in de buurt van Gibbston. Tegenwoordig produceert zijn Two Paddocks jaarlijks 5.000 kisten wijn, waaronder twee premium Pinot Noirs met één wijngaard (The Last Chance en First Paddock) plus het goedkopere Picnic-merk. Wine Enthusiast haalde Neill in tussen de jury van het blauwe lint op het WINPAC-wijnfestival in Hong Kong en het betreden van de rode loper op het filmfestival van Berlijn voor zijn nieuwste release, Angel, geregisseerd door François Ozon.

Sam Neill: Allereerst ben ik het zeer eens met de naam van uw tijdschrift. Enthousiasme is het eerste dat in me opkomt als ik het over wijn heb.

Wijnliefhebber: ik heb begrepen dat wijn door uw vader, een wijnimporteur, in u werd 'gefokt'.
SN: Het is niet alleen de invloed van mijn vader - ik kom van generatie na generatie die hopeloos in de ban is van wijn. Neill & Company, opgericht in 1859 door mijn betovergrootvader, importeerde wijnen uit Bordeaux. Het is verbazingwekkend hoeveel Ierse gezinnen in de wijnbranche werkzaam zijn als je in Ierland geen wijndruiven kunt verbouwen - Lynch-Bages, Hennessy ... al deze Ierse namen.

WE: Je bent opgegroeid in Dunedin aan de kust van het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland. Beschrijf uw vroege bezoeken aan Central Otago.
SN: Mijn familie ging naar Central wanneer we maar konden - in de winter om te skiën, in de zomer om te kamperen. In die dagen duurde de reis zes tot zeven uur over stoffige wegen. Centraal is en blijft altijd mijn ideaal, de plek waar ik me het meest thuis voel. Ik word duizelig van opwinding over de kracht en schoonheid van de landschappen. Dat het ook een bijzondere plek is om wijn te verbouwen, is een gelukkig toeval.

WE: Op de website van Two Paddocks noemt u uzelf 'The Proprietor'. Hoe betrokken raakt u bij de wijngaard en bij de wijnbereiding?
SN: Ik ben actief in elk onderdeel van het proces. Dean Shaw [wijnmaker] en Richard Flatman [wijngaardbeheerder] doen alsof ze zich naar mij uitstrekken. Ik heb mijn eigen John Deere-tractor waarop ik rijd. Ik doe oorkappen aan, zing voor mezelf, en gelukkig overstemt de tractor het geluid van mijn gezang - ik ben geen erg goede zanger. Ik sta er ook op dat elk onderdeel van de wijnbereiding plezierig moet zijn. Als het niet leuk was, zou het de moeite niet waard zijn - net als mijn acteercarrière.

WE: Wat maakt de Pinot Noirs van Central Otago uniek?
SN: Het onderscheidende aan Central is de levendige, heldere vrucht. Er is iets met de helderheid van lucht hier - je kunt 160 kilometer zien met die blauwe lucht die tot aan je voeten stroomt. Dat is wat Central Otago Pinot Noir voor mij is. De wijnen bieden een nieuwe en even geldige uitdrukking van Pinot Noir - vergelijkbaar met hoe Marlborough de perceptie van Sauvignon Blanc veranderde. Het is meteen duidelijk dat een goede Sauvignon Blanc uit Marlborough een vertrekpunt is van Sancerre of Pouilly Fumé. Het geldt ook voor de Pinots uit Central Otago. We kweken hier pas 20 jaar Pinot - een druppel in de emmer om zo te zeggen. We leren nog steeds meer over onszelf, onze wijnen, ons terroir.

WE: Je hebt nogal een menagerie op het landgoed van Two Paddocks. Wie zijn enkele van de aanwezige dieren?
SN: We hebben een geit - het is zijn taak om de waterrassen onkruidvrij te houden - en hangbuikzwijnen. Ik heb ook Suffolk-schapen, die met zwarte gezichten - het zijn nogal sierlijke gazonversieringen. Elke keer als ik thuiskom, zijn er meer zeldzame kippen - we zijn ongeveer 10 verschillende rassen. Ik heb ook een herdershond die totaal verbijsterd is door schapen, maar ze heeft één kip die haar vriend is. Ze is meer een kippenfluisteraar dan een herdershond. Eindelijk is er de bedrijfshond, Fire, die onlangs mijn Mini Cooper S at.

WE: Heeft de eigenaar enige afsluitende gedachten?
SN: Ik beschouw mijn leven met wijn als een avontuur - niet alleen het verbouwen van wijndruiven, maar ook het reizen met wijn.

Voor updates over Two Paddocks - inclusief het laatste nieuws over de honden-eetauto-fracas - bekijk de zeer vermakelijke blog van Sam Neill op www.twopaddocks.com ​De wijnen uit 2005 werden in juni in de VS uitgebracht voor een bezoek aan de details www.totalbeveragesolution.com of bel 843.801.0761.