Als je ooit in Spanje bent en mensen ziet drinken uit een glazen puree van een hoorn, een erlenmeyer en een gieter, dan ga je het bijna naar je zin hebben. Het wordt een porrón genoemd, een eeuwenoude Catalaanse glazen karaf die is gebouwd voor gemeenschappelijk drinken en beschouw het als een meer verfijnde wijnzak.

Ik herinner me mijn eerste ontmoeting. Gebiologeerd zag ik een groep slurpen aan dit exotische object. Ze liepen rond en rond en gaven het aan hun buurman, terwijl ze er allemaal van probeerden te drinken terwijl de wijn van hun kin drupte.

Mijn vrienden en ik moesten er deel van uitmaken. Ik gebaarde naar onze ober en er verscheen al snel een porrón gevuld met cava en sinaasappelbitter.

Ik draaide de tuit naar mijn lippen en probeerde met mijn hoofd naar achteren de vloeistof in mijn mond te laten stromen, waarbij ik er speciaal voor zorgde me te houden aan de enige regel van porrón: laat het nooit je lippen raken. Binnen enkele seconden dronk ik een klein beetje wijn, terwijl het meeste - ja, een waterval - langs de voorkant van mijn overhemd druppelde.

Vastberaden bleven we doorgaan. Na nog een paar keer morsen en veel gelach, hadden we eindelijk de overrompeling en werd een nieuwe traditie geboren onder vrienden.