Vijf jaar geleden leidde Klaus Peter Keller een proeverij van zijn Spatbürgunder, of Pinot Noir , van Duitsland ​Hij liet zien hoe het koude klimaat prachtige uitingen van de variëteit veroorzaakte en maakte op een gegeven moment een onbezonnen opmerking die lang daarna opviel.

'Ik heb een wijngaard geplant in Noorwegen.'

Snel vooruit naar vandaag, en de wijnstokken van Keller daar hebben verschillende jaargangen opgeleverd riesling ​Wijnen uit Noorwegen, samen met die van Japan , Bolivia en steeds groter wordende delen van Brits Columbia ​ Canada , getuigen dat de overgang te voet is. Naarmate het klimaat verandert, verandert ook het aantal wijnbouwgebieden. Deze vier regio's vertegenwoordigen nieuwe grenzen van de wijnbouw en bewijzen in veel opzichten dat de toekomst nu is.

Foto met dank aan Norwegian Wine Federation

Noorwegen

Op een granieten plek op het zuiden met uitzicht op de Noordzee, plantten Keller en zijn Noorse voormalige leerling, Anne Enggrav, Riesling op het land van haar familie.

​ Geisenheim Universiteit voorspelde onze eerste oogst rond 2050 ”, zegt Keller.

'We waren dus blij en bang toen in 2015 en 2018 de druiven volledig rijp waren.'

Toen Keller en Enggrav de wijngaard in 2008 plantten, was de lokale bevolking al 20 jaar bezig met de wijnbouw, meestal als hobbyisten. Naarmate het klimaat is opgewarmd en de waardering van binnenlandse wijn is toegenomen, hebben commerciële ambities wortel geschoten.

Hoewel nog geen enkele regio de status van Europese Unie heeft gekregen, zijn er twee gebieden als kanshebbers naar voren gekomen. Østlandet, gelegen in het zuidoosten van Noorwegen, omvat Oslo en heeft ongeveer de helft van de bevolking van het land. Vestlandet, langs de fjorden van de westkust, heeft het pittoreske stadje Bergen.

De som van de unieke kenmerken van een bepaalde site is wat wijnbouw mogelijk maakt, zegt Danilo Costamagna. Oorspronkelijk van Piemonte ​ Italië , verhuisde hij naar Noorwegen, waar hij oprichtte NorskVin wijnmakerij en leidt nu Norske Druedyrkere Foreningen, de Noorse telersvereniging.

'De fjorden weerkaatsen zonlicht terug op de wijngaarden', zegt hij. 'De bergen accumuleren warmte en zorgen voor een goede afwatering, aangezien Noorwegen veel regen krijgt.'

Het korte groeiseizoen van Noorwegen brengt de dreiging met zich mee van late voorjaarsvorst en zware regenval komt in de herfst. Lange zomerdagen als gevolg van de noordelijke breedtegraad van het land helpen druiven echter rijp te worden.

'Bij sommige wijngaarden hebben we het probleem van te veel kracht', zegt Costamagna.

Is wijn uit de Oude en Nieuwe Wereld in het tijdperk van klimaatverandering achterhaald?

Telers vinden balans door het afrijpen te vertragen zonder het plukvenster te missen. Dat wil echter niet zeggen dat druiven consequent de ideale Brix-waarden halen. Chaptalisatie, of het toevoegen van suiker om het alcoholgehalte te verhogen, is al jaren een veelgebruikt hulpmiddel.

Hoewel het Riesling-project van Keller potentieel laat zien, is de druif die nu rijp en consistent is, Solaris, een druif die maar weinig Amerikanen kennen.

Deze droge witte wijn kan 12,5% alcohol per volume (abv) met natuurlijke suikers bevatten en varieert van licht tot medium body. Het biedt een rieslingachtige zuurgraad en aroma's van citroen, groene appel, watermeloen en grapefruit.

Waarom Solaris? Het rijpt vroeg en is bestand tegen schimmelziekten en vorst, twee folies die worden gevoed door de natte, koude omstandigheden in Noorwegen.

Voor rode wijnen spreekt de hybride Rondo sommige wijnboeren aan. Deze rustieke druif met een dikke schil, gefokt in het toenmalige Tsjecho-Slowakije, is een kruising van Saint-Laurent en Zarya Severa. Het groeit ook in Duitsland Rheinhessen regio, evenals Denemarken, Engeland , Ierland en Zweden.

Bedoeld voor barre klimaten, worstelt Rondo met de ophoping van suiker, dus het wordt vaker dan nog steeds in mousserende wijnen verwerkt.

Ondanks het klimaat, traditionele variëteiten van Vitis vinifera voor de wijngaard van de toekomst is logisch.

'Vintage 2018 in Noorwegen smaakt een beetje naar Duitsland in de jaren 60', zegt Keller. “Zeer zuiver, zeer uitgesproken zuurgraad, zeer bodemgedreven, met veel energie. Een genot om te drinken. '

Foto met dank aan Vendimia

Bolivia

De Boliviaanse wijnbouw dateert uit de 16e eeuw, toen Spaanse kolonisten Negra Criolla en Moscatel van Alexandrië plantten. Ze gebruikten rijkdom van zilver, gewonnen in het nabijgelegen Potosí, om de productie van wijn en singani, een gedistilleerde drank uit Muscat druiven.

Het meer recente verhaal is er echter een van politieke onlusten, armoede en klassenverdeling waaronder de industrie worstelt om te groeien. Dat gaat misschien veranderen.

'Boliviaanse wijn doet het beter dan ooit ... misschien komt het door de groei van de wijncultuur en wijnconsumenten', zegt Bertil Levin Tøttenborg, sommelier voor restaurant Gustu in Vrede ​

Opgericht in 2012 door Claus Meyer, medeoprichter van restaurant Kopenhagen Huur , Gustu creëert een moderne keuken met lokale ingrediënten. Deze worden gecombineerd met lokale wijnen, waarvan Tøttenborg het meest, zo niet alle proefde.

'Duizend mensen zouden in Bolivia uit de armoede worden getild als we minder dan 3% van wat Robert Mondavi in ​​een jaar verkoopt, zouden verkopen.' - Ramon Escobar

Hij is een voorstander van wijnen met minimale interventie en wijst op kleinere regio's zoals Valle de Cinti waar producenten 'doen waar ze goed in zijn: hoogwaardige, ongefilterde, gefocuste natuurlijke wijnen', zegt hij.

Hij prijst Rood land ​ Vacaflores ​ Gouden soort en De Casona de Molina voor het verleggen van grenzen, en Marquez de la Viña voor traditionele methode en sprankelend-natuurlijke sterretjes ​

Cees van Casteren, MW, noemde de wijnindustrie van Cinti Valley 'wijnbouwarcheologie' vanwege zijn voorouderlijke wijngaarden. Sommige hebben wijnstokken die zo groot zijn als bomen, terwijl andere aan bomen worden getralied volgens een methode die bekend staat als boomwijnbouw.

Om de uitgesproken smaak van deze slinkende erfgoedwijnstokken vast te leggen, moet men eerst naar Cinti Valley gaan. Hoewel slechts 80 mijl ten westen van de stad Tarija, vereisen bergwegen drie uur voorzichtig rijden.

Nayan Gowda van Vinosity Consulting zegt dat biologische landbouwpraktijken hier vaak een functie zijn van de kosten voor de moeilijkheid om apparatuur te vinden.

Gowda kwam in 2019 om wijn voor jong label te maken Verborgen tuin ​Maria Jose Granier, van de prestigieuze wijnfamilie erachter Velden van Solana , heeft het merk opgericht. Onder verschillende projecten vinificeerden ze een perceel van de inheemse druif Vischoquena die op roze peperkorrels groeide.

Grenzend aan Cinti ligt het grotere wijngebied Tarija, dat beschikt over gevestigde producenten met een aanzienlijke distributie.

Campos de Solana en Bodegas Kohlberg maak ambitieuze, moderne wijnen van wijngaarden zo hoog als 6200 voet boven zeeniveau, vooral van Tannat ​ Malbec ​ Kleine Verdot en Merlot ​

Deze hooggelegen locaties beschermen tegen opwarmingstemperaturen, maar er zijn andere problemen.

Zoute bodems, grillig weer en intense stormen dreigen verwoesting.

Een wereldwijde pandemie heeft ook de groei belemmerd.

Ramon Escobar, oprichter van Chufly importeert , bekeken terwijl de binnenlandse verkoop in de eerste maanden van 2020 met 85% daalde, nog gecompliceerder door sociale en politieke instabiliteit.

'Onze wijngaarden zijn meer dan ooit afhankelijk van de Amerikaanse markt om te overleven', zegt hij. Chufly vertegenwoordigt merken als bekroond Aranjuez , historisch Bodegas y Viñedos La Concepción en boetiekmerk Magnus , allemaal in Tarija Gouden soort uit Cinti en 1750 uit Samaipata, een vallei met een koel klimaat met vier eeuwen wijngeschiedenis.

'Weinig mensen realiseren zich dat het drinken van wijn uit een bepaalde regio de potentie heeft om duurzame economische ontwikkeling te stimuleren', zegt Escobar.

“In Bolivia zouden bijvoorbeeld 1.000 mensen uit de armoede worden gehaald als we minder dan 3% van wat Robert Mondavi in ​​een jaar verkoopt, zouden verkopen. En ervoor kiezen om goed te doen, betekent niet dat je kwaliteit moet opofferen. '

Foto met dank aan Wines of British Columbia

Canada

Canadese wijnen ontwijken vaak Amerikaanse schappen, maar degenen die het weten, pakken flessen in hun koffers voordat ze vertrekken Ontario of de Okanagan. Schatzoekers kunnen nu nog een regio aan de lijst toevoegen: Kootenays.

Deze bergachtige geografische aanduiding (GI) in de Rockies in het zuidoosten van British Columbia wordt omgeven door een adembenemende wildernis en ontleent zijn naam aan de Kootenay-rivier en de Kutenai First Nations-bevolking.

Ingeklemd tussen twee ruige bergketens, de Selkirk in het westen en de Purcell in het oosten, liggen de wijngaarden bovenop 10.000 jaar oud graniet en gletsjers, dat varieert van fijn stof tot grote rotsblokken.

'Je kunt de grond in het zonlicht zien fonkelen', zegt

Bob Johnson, eigenaar van Baillie-Grohman wijnmakerij in Creston Valley. Stenen slaan warmte op die de kou in de regio compenseert en helpt bij het rijpen.

Hoewel het gebied pas in 2017 de GI-status kreeg, werd in 2001 de eerste commerciële wijnmakerij in deze afgelegen vallei geopend.

Er zijn hier nu zes wijnmakerijen.

'We hadden familie in de buurt en kwamen vaak op bezoek', zegt Johnson.

'We kochten eerst een kersenboomgaard, maar toen we in 2006 een pand te koop zagen dat perfect was voor druiven, konden we het niet laten en hadden we de volgende dag een bod op tafel.'

Johnson verkocht het eerste perceel om de tweede, een verlaten appelboomgaard, te ontwikkelen tot 28 hectare vinifera-wijnstokken.

'Onze eerste vintage was 2009 en we hebben niet achterom gekeken', zegt hij.

Warme zomers met lange, zonnige dagen helpen de druiven te rijpen.

Weinig regenval vermindert de ziektedruk. Koude winters sturen wijnstokken in een rustgevende kiemrust, maar de temperaturen worden niet koud genoeg om ze te doden. Bovendien helpt de isolatie ervan de dreiging van phylloxera ​

Hooggelegen wijngaarden die van wijn veranderen

Johnson teelt druiven op hun eigen onderstam voor wijnen met 'pure en volle smaken', zegt hij. De intensiteit van het zonlicht, het resultaat van het telen van druiven op 2000 voet boven zeeniveau op de 49e breedtegraad, 'combineren om wijnen te creëren met een nieuwe vingerafdruk van smaken', zegt hij.

Veel van de gebruikelijke koelklimaatvariëteiten slagen hier. Pinot Noir is de meest aangeplante variëteit, gevolgd door Gewürztraminer ​ Pinot Gris ​ Chardonnay en riesling , allemaal geschikt voor de Bourgondisch en Elzas wijnmaakstijlen waar producenten de voorkeur aan geven. De wijnen winnen al prijzen in Canadese competities.

Voorlopig vindt de meeste wijnbouw plaats op de warmere valleibodem. Hoewel de GI een bergachtig stuk van meer dan 4,9 miljoen hectare omvat, past slechts een fractie ervan bij de wijnbouw: slechts 94 hectare wordt aangeplant.

Het veranderende klimaat kan echter de vooruitzichten voor deze kleine regio helpen.

Alamy

Japan

Terwijl Ayana Misawa door haar wijngaard loopt, schuift ze wasachtige papieren paraplu's aan die lichtroze beschermen Koshu druiventrossen van regen. Ze zegt dat zoveel aandacht voor detail een sterk punt is van de Japanse wijnbereiding.

'Wijngaarden worden goed onderhouden en kelders worden schoon gehouden', zegt ze.

Misawa is de belangrijkste wijnmaker voor Grace Winery , het landgoed van haar familie, gelegen in de bergachtige prefectuur Yamanashi, ten zuidwesten van Tokio op het eiland Honshu.

De Japanse wijnindustrie gaat 150 jaar terug en de familie van Misawa richtte Grace op in 1923.

Yamanashi, de grootste wijnregio van het land, heeft bijna een derde van de Japanse wijnmakerijen.

De meeste richten zich op inheemse variëteiten zoals Koshu en Muscat Bailey A, maar de aanplant van internationale druiven is gestegen, evenals de binnenlandse wijnverkoop.

Misawa gelooft dat de verwoestende aardbeving in Oost-Japan in 2011 de lokale mentaliteit heeft veranderd.

'Meer dan ooit willen Japanse consumenten Japanse producten steunen', zegt ze.

De Japanse wijnjournalist Yoko Obara noemt het de 'Japan Wine Boom'. De proliferatie en hernieuwde bekendheid van wijnmakerijen heeft bijgedragen aan het cultiveren van een nieuw soort klanten 'die graag die verhalen… van bepaalde wijnmakers volgen en hun wijnen kopen', zegt ze.

Misawa beschrijft Koshu met de genegenheid van een kunstenaar.

'Het is puur en zeer delicaat, met yuzu, witte perzik, witte peer en jasmijn,' zegt ze. 'Ik geloof dat Koshu [de] kenmerkende Japanse lekkernij onthult.'

De klimaatverandering kan echter het wijnlandschap van het eiland veranderen.

'In de tijd van mijn grootvader verbouwden maar heel weinig wijnmakerijen vinifera, omdat het moeilijk was om volledig rijp te worden', zegt Misawa. 'De Yamanashi-regio overweegt ... Syrah en Tempranillo ”, Zegt ze, ondanks de lokale traditie om witte wijn te produceren. Toch blijft Koshu met 20% van de totale productie in Japan de belangrijkste variëteit.

Nagano, de op een na grootste regio, heeft ook het bergachtige terrein en hooggelegen wijngaarden om stijgende temperaturen te dwarsbomen. Maar de frequentie van tyfonen en de hoeveelheid regen zijn explosief gestegen, zegt Toru Konishi Villad’est Winery ​

Yamanashi, de grootste wijnregio van het land, heeft bijna een derde van de Japanse wijnmakerijen. De meeste richten zich op inheemse variëteiten zoals Koshu en Muscat Bailey A.

Net als bij Grace installeert Villad’est bewakers op Pinot Noir-trossen voor zware regenval.

Hoewel het barre klimaat sommigen frustreert, zegt Konishi dat het wijnmakers is gedwongen om de ambities van rijke, volle stijlen op te geven ten gunste van de subtiele, delicate uitdrukkingen die de Japanse keuken aanvullen.

Andere variëteiten die in Nagano worden gevonden, zijn Merlot en Ryugan, een vinifera-druif afkomstig uit Azië die wordt gebruikt voor droge kwaliteitswijnen.

Op het koude, noordelijke eiland Hokkaido, dat bekend staat om zijn skigebieden en warmwaterbronnen, hebben onverschrokken wijnmakers Duitse en andere varianten met een koel klimaat geplant. Besneeuwde, ijskoude winters dwingen telers om wijnstokken te begraven voor bescherming.

De beste wandelingen in Patagonië volgens de wijnprofessionals van Chili

Ondanks de zware omstandigheden is er een golf van wijnmakerijen geopend.

Bourgondische wijnmaker Etienne de Montille brak terrein in het zuiden van Hokkaido om te experimenteren met Pinot Noir en Chardonnay.

Op de lange termijn zou het eiland de meest klimaatbestendige wijnregio van het land kunnen zijn.

Terwijl de Japanse wijn divers en evoluerend is, gelooft Obara dat 'snelle kwaliteitsverbeteringen' het naar wereldniveau drijven.