Ik denk graag dat ik beleefd zuchtte en mompelde eenvoudig met grote zelfbeheersing: ' Vijf lekke banden , ”Toen ik dat veelbetekenende plof en gesis van mijn lekke fietsband hoorde. Maar ik weet zeker dat ik iets veel, veel ergers heb gezegd dan 'vijf lekke banden'.

Vijf flats in een jaar zijn bijna ondenkbaar voor de meeste regelmatige fietsers. Dit was mijn vijfde in op een dag ​

Mijn metgezel, Mike, en ik hadden al onze reservebuizen en vier patchkits doorgenomen, dus onze enige keuze was om met onze fietsen naar de dichtstbijzijnde stad te lopen en een weg terug te vinden naar ons hotel in Beaune.

Gestrand halverwege Meursault en Puligny-Montrachet, maakten Mike en ik onze verslagen traploze mars over de kronkelende weg.

Eerder die ochtend, na een ontbijt met koffie en stokbrood, reden we vanuit Beaune naar het zuiden, langs kleine weggetjes. We passeerden Pommard en Volnay voor de eerste flat.

Het verwisselen van een buis is veel gemakkelijker dan het patchen, dus we hebben snel werk gemaakt van de eerste twee flats. Ondanks de tegenslagen stopten we om waar mogelijk wijn te proeven, inclusief een toevallige ontmoeting met de Comtesse de Meursault in de wijnmakerij van haar neef in Auxey-Duresses.

We volgden haar op de fiets om haar enorme kasteel te bezoeken en een paar flessen te kopen, dus we hadden Meursault in stijl gedaan. En toen gingen we op weg naar Puligny, de thuisbasis van enkele van de beste witte wijnen ter wereld.

Ons plan was om te lunchen in het restaurant en de proeflokaal van Olivier Leflaive, maar dankzij de flats hadden we de lunchdienst gemist. De sommelier sympathiseerde met onze luchtloze toestand en stuurde ons weg met een paar open flessen, een plak paté en een stuk brood voor onze wandeling.

Na een uur lopen stopten we om te proeven bij Caveau de Puligny-Montrachet. Maar er klopte iets niet. De schenkingen waren extreem klein en de heer achter de bar was terughoudend om iets anders dan goedkoop te openen dorp appellatie ​

We realiseerden ons al snel dat hij aannam dat twee fietsers geen wijn zouden kopen om mee te gaan, dus Mike strompelde naar buiten op zijn fietsschoenen, kwam terug met een met creditcard gevulde Ziploc en zei: ' Meneer, accepteert u creditcards? ​

We legden onze omstandigheden uit en voegden eraan toe dat we een busje nodig hadden dat groot genoeg was voor ons, onze fietsen en alle wijn die we van plan waren te kopen.

Terwijl flessen werden geopend en de wijn rijkelijk vloeide, stopten onze helden: drie jagers verpakt in een legergroene Land Rover met een wild zwijn over de motorkap gedrapeerd. Ze klommen naar buiten en renden naar binnen en bestelden een fles Crémant de Bourgogne om dit te vieren. Ze boden ons een glas aan, en na een toast, beantwoordden we ons en kochten we nog een fles voor ze.

Wat volgde: nog twee flessen, drie uur aan levendige jachtverhalen en gelach, vier kisten wijn die we mee terug zouden nemen naar Amerika, een nieuw stel vrienden en een rit terug naar ons hotel in Beaune in de coolste vrachtwagen op de weg ( had ik het zwijn al genoemd?).

Mike en ik waren het erover eens: we hebben Puligny-Montrachet ook in stijl gedaan, allemaal dankzij die bizarre vijf flats.