'Draai gewoon aan de Hills Hoist en als de zak boven je landt, moet je hem doodmaken', vertelt een man met ontbloot bovenlijf die een Australische vlag draagt ​​als een cape. Het is 26 januari, mijn inaugurele Australia Day, en ik sta op het punt om mijn allereerste spelletje Goon of Fortune te spelen, een onofficiële inwijding in de Australische samenleving.

De naam is misschien een spin-off van het iconische Rad van Fortuin , maar Goon of Fortune maakt optimaal gebruik van twee zeer Aussie-uitvindingen: de goonbag (ook bekend als bag-in-box, cask or boxed wine) en de Hills Hoist (draaiende waslijn). Geen Australia Day zou compleet zijn zonder. Net als bij Spin the Bottle, houdt het in dat de blaas van een wijnkist aan een waslijn wordt vastgemaakt en deze wordt rondgedraaid totdat hij boven het hoofd van een speler belandt, die op zijn beurt een 'schedel' moet nemen of een flinke slok uit de zak moet nemen.

Het verhaal van het favoriete drinkspel van Australië is onlosmakelijk verbonden met het verhaal van de goonbag, dat vorig jaar zijn 50e verjaardag vierde.

In de jaren zestig dronken de meeste Aussies alleen wijn bij speciale gelegenheden. Maar in april 1965 patenteerde de Zuid-Australische wijnmaker Thomas Angove de allereerste bag-in-box, met de bedoeling een moderne wijnkan van een halve gallon of fles te maken (waarvan is gesuggereerd dat de term 'goon' is afgeleid) .

Binnen een decennium na de introductie verdubbelde de wijnconsumptie in Australië, en tijdens de hoogtijdagen van de jaren tachtig en negentig kwamen twee van de drie glazen wijn die Down Under werd geconsumeerd, van de liefdevol bijnaam 'Chateau Cardboard'.

Niemand weet precies wanneer of door wie het spel Goon of Fortune is uitgevonden, maar het is niet moeilijk voor te stellen hoe een zonaanbiddende, barbecueminnende natie van wijndrinkers in dozen zo'n creatieve manier ontdekte om van hun drank te genieten. De lege, opblaasbare zak kan ook dienst doen als postparty kussen of drijfmiddel.

Tegenwoordig hebben veel fustproducenten, waaronder de familie Angove zelf, hun focus verlegd naar de premiumsector en maken ze wijnen uitsluitend op fles. En de goonzak worstelt om zijn lage wenkbrauwreputatie te schudden.

Ross Pamment, senior wijnmaker van Houghton in West-Australië, zegt dat zijn wijnmakerij een terugslag voelde toen het zijn 'Classic' -assortiment kort aanbood als een wijn in een doos.

Australische Pinot Noirs die je zou moeten drinken

'Er was een zekere negativiteit in de handel dat we Houghton naar de kleinste gemene deler hadden gebracht en dat we een iconische wijn aan het slachten waren', zegt Pamment. 'Interessant genoeg gaf onze kelderdeur op een bepaald moment een vat weg bij elke gekochte sixpack, en heel vaak weigerden [klanten] het bod op het vat.'

Anderen zeggen echter dat de bag-in-box een tweede kans verdient.

'Goon wordt grotendeels verkeerd begrepen', zegt de Australische wijnjournalist Mike Bennie. 'Ik heb onlangs een proeverij van 90 Australische vatwijnen gedaan, en hoewel sommige frisheid ontbraken, waren er veel beter drinkbaar dan vergelijkbare wijnen op fles, waarbij ze vaak nep-eik en verschillende andere smaakstoffen mijden, en in plaats daarvan voorstander waren van fruitige, frissere stijlen.'

De sculpturale goon van Norton Flavel.

Goons laten ook een veel kleinere ecologische voetafdruk achter dan wijn in glazen flessen, en steeds vaker schenken trendy bars wijnen uit een doos. In Australië is het echter onwaarschijnlijk dat de reputatie van de bag-in-box zo hoog zal stijgen.

Desondanks hebben de goonbag en het drinkspel waarin het schittert de laatste tijd de icoonstatus bereikt. In 2014, op de populaire jaarlijkse Sculpture by the Sea-tentoonstelling in West-Australië, was een 14 meter hoge opblaasbare goonzak-sculptuur van kunstenaar Norton Flavel verreweg de meest geliefde en gefotografeerde tentoonstelling.

Op mijn eerste Australia Day zag ik de draaiende waslijn van Hills Hoist krakend tot stilstand komen, terwijl de zilverkleurige goonzak recht boven mijn hoofd bungelde. En terwijl mijn nieuwe, in de vlag genagelde vriend de plastic klep opendraaide, hurkte ik onhandig - mijn hoofd gekanteld en mijn mond open, ter voorbereiding op een fontein met wijn die zowel langs de zijkanten van mijn gezicht als in mijn mond zal landen. Ik realiseerde me dat ik deel uitmaakte van iets duidelijk Australisch. Het is misschien niet chic, maar zolang dit oh-zo-Aussie-spel blijft hangen, blijft de zak ronddraaien.