De meeste goede wijn van de wereld, zoals Pinot Noir ​ riesling en Chardonnay , is afgeleid van Europese druivensoorten, die allemaal van de soort komen Vitis vinifera ​

Vanaf de jaren 1870 identificeerde Thomas Volney Munson, een wijnbouwer uit Texas, 31 onontdekte druivensoorten, op drie na allemaal inheems in de VS. Twee van de bekendste zijn wijnranken , die een rol speelden bij het ontstaan ​​van 'Franse hybriden' zoals Frontenac en Baco Zwart , en Vitis labrusca , bekend van druiven als Concord en Niagara.

Destijds had een wortelluis genaamd phylloxera een lift gemaakt van Amerika naar Europa en verspreidde zich als een plaag over de wijngaarden van de Oude Wereld. Die Europese wijnstokken, gebaseerd op Vitis vinifera, hadden geen natuurlijke weerstand tegen de bacterievuur en waren bijna volledig gedecimeerd.

Munson's oplossing, die uiteindelijk werd gecrediteerd met het redden van Franse wijn, was om Vitis vinifera-wijnstokken te enten op Amerikaanse onderstammen, zoals soorten als Vitis riparia en vitis rupestris kon het ongedierte afweren.

Foto met dank aan Hudson-Chatham Vineyard

Wat is er gebeurd met de heirloom-druiven van Amerika?

Jerry Eisterhold, oprichter van Vox wijngaarden in Kansas City, Missouri, is van mening dat erfgoeddruiven soorten zijn die inheems zijn in Amerika, niet een plantensoort die werd gehybridiseerd.

Geïnspireerd door het werk van Munson, is Eisterhold toegewijd aan de teelt en het onderzoek van deze wilde Amerikaanse variëteiten, of de directe producenten die oorspronkelijk door Munson werden gekweekt.

'Wij beschouwen directe producenten als erfgoed [druiventrossen] omdat ze zijn afgeleid van de inheemse Amerikaanse soorten', zegt Eisterhold.

Carlo DeVito, oprichter van Hudson-Chatham Winery in de Hudson Valley in New York, heeft een iets andere kijk op wat een Amerikaanse druif is. DeVito beschouwt erfgoeddruiven niet alleen als de inheemse soort, maar inclusief hybriden bij wijze van traditie.

'We gebruiken het woord erfstuk, hoewel het op hetzelfde neerkomt', zegt hij. 'Ons doel is om in het verleden te reiken en druiven die ooit enorm populair waren, maar lang vergeten, weer in productie te nemen.'

DeVito werkte samen met Steve Casscles, een regionale hybride expert, auteur en druivenhistoricus, om die opties te onderzoeken.

In verschillende melanges van DeVito worden druiven als Dutchess, Ulster en Jefferson gebruikt, die elk meer dan een eeuw geleden in de Hudson Valley werden gehybridiseerd. Ze werken ook met Baco Noir en Chelois, evenals met andere Amerikaanse druiven zoals Chambourcin ​

Collage met La Crescent Grapes / afbeelding door Deirdre Heekin

Gevestigd in Vermont, een staat die kwaliteitswijn produceert ondanks een als onherbergzaam beschouwd klimaat, Deirdre Heekin van De Garagista legde haar perspectief uit.

“Als we zien dat de Amerikaanse druivenrassen het idee van culturele tradities, een ambachtelijk ambacht en plantensoorten bevatten die al minstens 100 jaar worden gekweekt om wijn te maken, dan zou ik zeggen dat de variëteiten waarmee ik werk de Amerikaanse druivenrassen zijn van de toekomst, ”zegt Heekin.

Bij La Garagista cultiveert Heekin La Crescent, Marquette , Frontenac Noir, Gris en Blanc, alle druiven gekruist in de 20e eeuw.

Dus als Amerika 27 inheemse druivensoorten en honderden bestaande en potentiële hybriden heeft, waarom komen consumenten ze dan zelden tegen?

Het meest voor de hand liggende antwoord is dat wijnmakers de smaken, texturen, tannines en zuurstructuren van Vitis vinifera hebben aanvaard als de voorkeur of zelfs superieur aan Amerikaanse variëteiten. Directe producenten en hybride wijnen worden vaak beschuldigd van eenvoud, in combinatie met onaantrekkelijke foxy- of muskusachtige smaken.

De waarheid achter uw favoriete wijnen

Anderen beweren echter dat beproefde wijnbouw- en wijnbereidingspraktijken het potentieel van Amerikaanse variëteiten kunnen overhalen, maar dat is nog niet op grote schaal gebeurd.

'Pinot Noir heeft duizend jaar onafgebroken productie gehad, en toch praten mensen nog steeds over hoe moeilijk het is om te groeien en beter te worden', zegt Doug Frost MW, MS. 'We moeten waarschijnlijk niet al te veroordelend zijn met betrekking tot druiven die nog maar een paar decennia bestaan ​​en waarop slechts een handvol toegewijde wijnmakers zich concentreren.'

Naysayers beweren dat deze druiven minder karakter vertonen en beperkt blijven in aantrekkingskracht en reikwijdte. Toch hebben de telers hun inspanningen vaak tekort gedaan. Ze verontschuldigden zich, zegt Heekin, over hun wijnen in vergelijking met hun Vitis vinifera-broeders.

Na het redden van de wereldwijde wijnindustrie, koos de Franse regering ervoor 'de stijgende interesse in hybriden te verminderen door middel van een slimme lastercampagne [en] erfden de westerse wijnbouwculturen een negatieve voorkeur', zegt Heekin. 'Zelfs het [Wine & Spirits Education Trust] -examen verwijst naar hybride wijnen - deze potentiële Amerikaanse erfgoedwijnen - als tweederangsburgers.'

Heekin, die biologisch en biodynamisch landbouwt en op natuurlijke wijze vinificeert, vindt dat conventionele technieken moeten worden heroverwogen voor Amerikaanse erfstukdruiven. Deze benaderingen, die lange tijd succesvol waren voor Vitis vinifera-fruit, gevormd door landschappen en klimaten, hebben geen relatie met veel Amerikaanse locaties.

Foto met dank aan Hudson-Chatham Winery

Terwijl onervarenheid en vooroordelen heirloom-druiven hebben tegengehouden, wijst Frost op een andere reden: tannine en behendigheid.

'Rode hybride druiven hebben de neiging om een ​​tekort aan of zelfs geen tannine te hebben', zegt hij. “Dat maakt hun smaken voor veel consumenten een onbekende ervaring. Dat is een onbetwistbare uitdaging. En weinig hybride druiven, buiten Norton, hebben aangetoond dat ze kunnen rijpen. '

Frost denkt dat frisse witte wijnen en sommige druiven zoals Chambourcin goede vroege drinkers zijn. Heekin, die lof en onderscheidingen heeft ontvangen voor haar inspanningen in Vermont, stelt dat “hybride wijnen de onbegrepen underdogs zijn, de donkere paarden, maar ze kunnen even verbluffend en bijzonder zijn en boekdelen spreken over de plaats waar ze worden verbouwd. '

Er is weinig bewijs om de commerciële aantrekkingskracht van erfstukdruiven onder woorden te brengen. Eisterhold heeft zijn variëteiten naar beneden gegooid op basis van 'gezondheid, productiviteit en vooral potentieel om geweldige wijnen te maken.' Druiven waarmee hij werkt, zijn onder meer Albanië, Hidalgo, Delicatessen en Lenoir (ook wel 'Black Spanish' genoemd).

Frost deelt die opwinding. 'Ik ben een liefhebber geweest van Lomanto en Lenoir. Ze hebben zichzelf bewezen in Texas. '

Andrew Stover, een importeur / distributeur voor Hallo wijnen , zegt Norton , Black Spanish en Mission, een Vitis vinifera-druif die nu schaars is in Europa, hebben grote commerciële mogelijkheden.

'We hebben het potentieel van Norton al gezien', zegt hij. 'Het is de officiële staatsdruif van Missouri en bijna elke wijnmakerij produceert er een. Het is ook erg populair in Virginia. '

Foto met dank aan Hudson-Chatham Winery

Net als Heekin hebben DeVito's Hudson Valley-wijnen lof verdiend, vooral Baco Noir en Chelois.

'Zij zijn de eerste winnaars voor ons', zegt hij. “Beiden hebben geweldige scores en recensies behaald en zijn solide producenten geweest in ons barre klimaat. Bovendien ontluiken ze laat en oogsten ze vroeg, zodat ze tijdens ons groeiseizoen volledig volgroeid zijn en minder sprays nodig hebben omdat ze ziekteresistent zijn. '

Waarom zou je de tijd, het geld en de energie steken in het onderzoeken van alternatieven, vooral met de decennia-lange periode van vallen en opstaan? Het antwoord is zowel complex als simpel.

Vitis vinifera heeft een beperkt assortiment. Het verdraagt ​​geen extreme klimaten, evenals bepaalde plagen en ziekten. Telers dwingen Vitis vinifera vaak naar ongeschikte plaatsen en moeten dan mogelijk een arsenaal aan chemicaliën en technieken gebruiken om de productie te stimuleren en planten te redden van de ondergang.

De nieuwe mousserende wijnen van het noordoosten

Naarmate het klimaat in Amerika verandert, kan het gebruik van plantmateriaal afkomstig uit de bodem of gehybridiseerd om te gedijen in zijn regio's van cruciaal belang zijn voor het voortbestaan ​​van de wijnindustrie van het land.

'De weerstand van Black Spanish tegen de ziekte van Pierce zal het in Texas en elders steeds belangrijker maken', zegt Frost. Hij zegt dat veel van de druiven worden gekweekt voor extreme seizoensgebonden temperatuurschommelingen.

Er wordt gedebatteerd over het omgaan met diversiteitsproblemen met Vitis vinifera.

'[Het gebrek aan diversiteit] tast de veerkracht en het aanpassingsvermogen van vinifera aan een snel veranderende klimatologische en ecologische omgeving aan', zegt Heekin. Het gebruik van cultivars met een koud klimaat in een plaats als Vermont brengt genetische diversiteit in de wijngaard. Het maakt het ook mogelijk dat wijnstokken met eigen wortels worden beworteld, wat volgens Heekin biologische landbouw gemakkelijker maakt.

Aangezien erfstukvoedsel dat bijna verloren was gegaan door de industrialisatie, opnieuw nieuw leven is ingeblazen, zullen wijnbouwers misschien vergelijkbare vergeten Amerikaanse druiven omarmen.

'Bedenk dat het verbod een belangrijke rol speelde bij de vernietiging van de Amerikaanse wijnhandel', zegt Stover. “Missouri was ooit een vooraanstaande wijnregio. Het is Norton een en al woede. Sterker nog, een Missouri Norton werd eind 19e eeuw op de Wereldtentoonstelling beoordeeld als de beste rode van alle landen. '

Het kan dus slechts een kwestie van tijd zijn voordat La Crescent, Baco Noir en Norton op de Amerikaanse eettafels verschijnen.