Als een vaak angstige persoon versterkt niets mijn twijfel aan mezelf meer dan blind proeven. Twee situaties illustreren hoe mijn overactieve brein mijn gehemelte in de weg zat.

De eerste vond plaats op een avond laat in een restaurant in Seattle. Een groot aantal sommeliers (waaronder een van 's werelds beroemdste, Rajat Parr ), wijnmakers en lokale wijnpersoonlijkheden verzameld rond een grote tafel. Elk bracht een mysterieuze wijn mee en gaf die rond, en velde vervolgens een oordeel over wat elke fles zou kunnen zijn.

Terwijl het gesprek overging in macho-houding, stemde ik af, wachtend tot mijn wijn de handschoen opliep. Ik schrok echter uit mijn dak toen ik een wijn proefde die erg interessant was.

Iedereen vermoedde dat het van de bovenste plank was Bordeaux ​Ik dacht dat het een oude school was Napa Cabernet, ongeveer twee decennia oud.

Ik hield het echter voor mezelf. Zeker, toen de fles uit de bruine papieren zak werd gehaald, was het een Silver Oak Napa Valley Cabernet Sauvignon uit de vroege jaren 1990. Waarom had ik me niet uitgesproken?

En zo begon de twijfel. Toen de sommelier terugkwam met de fles, waren we volledig om Frankrijk heen gevlogen.

Een soortgelijke situatie deed zich voor na mijn verhuizing naar New York. Ik was op een van de beste wijnplekken van de stad, Roots , en de sommelier kwam ons helpen een witte te kiezen. Mijn vriend en ik waren aan het zomen en huilen, dus we besloten de sommelier een fles uit onze prijsklasse te laten kiezen. Er werd geen andere richting gegeven.

De sommelier bracht zijn mysterieselectie naar de tafel, schonk onze glazen in en liep weg. Ik rook de wijn, kreeg een beetje van zijn nootachtige, geoxideerde tonen en zei: 'witte Châteauneuf-du-Pape.' Boom. Maar nadat ik het een tijdje had gedronken, begon ik mezelf te twijfelen. De wijn had een levendig karakter en iets meer fruit dan ik had verwacht van een witte uit deze streek.

Het verdedigen van eikenhouten witte wijnen

En zo begon de twijfel. Toen de sommelier terugkwam met de fles, waren we volledig door Frankrijk omcirkeld en belandden we in de Loirevallei. We hebben Chenin Blanc geraden. Of was het Sauvignon Blanc?

Toen we de fles zagen, was het natuurlijk Châteauneuf-du-Pape blanc.

Ik was 0-uit-2 als het erop aankwam op mijn gevoel te vertrouwen. Les geleerd. Ga met je eerste instinct, en wees jezelf niet te slim af.

Maar zelfs als ik het had gezegd, wat zou het dan echt hebben betekend? Opscheppen? Dus. Ik ben vastbesloten om te ontspannen en te genieten van die contemplatieve momenten die in een glas verdwalen. Mijn idee van overwinning in deze situatie? De rest van de fles delen met vrienden.