Toen ik mijn journalistieke carrière begon als proeflezer bij De Santa Barbara Independent in 1999 bewerkte ik regelmatig nieuwsartikelen over Kendall Jackson die bij Los Alamos bijna 900 eiken kapt om ruimte te maken voor meer wijnstokken. Er was niets illegaals aan het hakken, maar dat maakte het nog controversiëler, waardoor de machtige milieuactivisten van Santa Barbara woedend werden en natuurminnende wijnmakers zoals regionale pionier Richard Sanford tegenover grotere producenten van buiten de stad zoals K-J.

Uiteindelijk werd een verordening voor de bescherming van eikenbomen aangenomen, en K-J is uitgegroeid tot een leider op het gebied van duurzaamheid en heeft zelfs onderscheidingen ontvangen van de EPA. Maar de golven van die kaalslag zijn nog steeds voelbaar.

Het is het gemakkelijkste voorbeeld voor critici van de wijnindustrie om naar voren te brengen wanneer ze vechten voor strengere regels voor verdere ontwikkeling van wijnmakerijen en wijngaarden. Het is ook een hardnekkig zwaard tegen de beweringen van wijnboeren die meestal (of in ieder geval heel ijverig proberen te verschijnen) zo milieubewust zijn als een boer maar kan zijn. Die argumenten zijn vandaag allemaal erg aangrijpend, nu het graafschap Santa Barbara werkt aan herziening van zijn wijnmakerijverordening, met de volgende vergadering gepland op 22 juni.

Vorige week, bijna twee decennia later, ontplofte een griezelig soortgelijke controverse langs de kust in San Luis Obispo County. In de landelijke heuvels van Paso Robles ontdekte het moederbedrijf van Justin Winery honderden eiken en andere inheemse struiken als onderdeel van een reservoirproject.

De verhuizing werd gedeeltelijk bekendgemaakt door Matt Trevisan van de nabijgelegen Linne Calodo Winery, die de kale heuvels opmerkte terwijl hij over het terrein vloog en vervolgens Google Earth-kaarten gebruikte om te laten zien hoeveel er was verwijderd. De onbewerkte beelden zijn verbluffend - een waarnemer zei dat het eruitzag als een 'stripmijn' - en het werk werd snel bekritiseerd door zowel veel wijnmakers als buren, van wie er één zegt dat de toekomst van zijn boerderij van de vierde generatie wordt bedreigd door de potentieel rampzalige gevolgen voor de waterscheiding.

Toen de planners van County of San Luis Obispo hoorden van de open plek, gaven de planners het bevel het werk te stoppen en stelden vervolgens vast dat er waarschijnlijk illegale nivellering op steile hellingen had plaatsgevonden. Het district voor het behoud van hulpbronnen dat verantwoordelijk was voor de vergunning voor het stuwmeer vaardigde ook een stop-werkopdracht uit, waarbij ze meerdere overtredingen noemde en uitlegde dat de aanvraag impliceerde dat er geen bomen zouden worden gekapt. En nu is er sprake van een nieuwe eikenbeschermingsverordening die binnen 100 dagen gereed is voor herziening. (De meeste van deze rapportage komt via David Sneed op het SLO Tribune ​

Dit is niet de eerste keer dat een wijnmakerij eikenbomen heeft verwijderd om plaats te maken voor wijnstokken, en het zal niet de laatste zijn. En ik weet niet veel over wat er nodig is om een ​​wereldwijd landbouwmerk als Justin te laten werken. Maar door zowel de wijnindustrie als de milieubeweging te behandelen, weet ik dat deze controverse jarenlang zou kunnen weerklinken.

De winst kan onmiddellijk worden geschaad, aangezien sommige wijnmakers en milieuactivisten oproepen tot een boycot van alles wat met The Wonderful Company te maken heeft. Dat is het moederbedrijf van Justin dat eigendom is van de Fiji Water-oprichters Stewart en Lynda Resnick, wiens portfolio ook Landmark Vineyards, het granaatappelsapmerk POM en vele andere dochterondernemingen omvat. Maar het is onwaarschijnlijk dat dit veel effect zal hebben op de bedrijfsresultaten van $ 2 miljard.

Er is ook schade aan het imago van Justin, althans aan de Central Coast, waar veel wijnboeren mopperen toen oprichter Justin Baldwin in 2010 aan de Resnicks verkocht. echt iemand de schuld geven voor het bouwen van een succesvol bedrijf en het vervolgens met winst verkopen? - en anderen dachten dat de kwaliteit eronder zou lijden als de kwantiteit toeneemt. Maar de Justin-wijnen van vandaag blijven heerlijk en sluiten goed aan bij de rijke stijl die de wijnmakerij en Paso Robles op de kaart zette. In feite hebben we Justin in 2015 uitgeroepen tot American Winery of the Year voor die consistentie. Velen waren ook bezorgd dat de diepe zakken van de Resnicks en de waterbewuste manieren uiteindelijk iedereen pijn zouden doen en het aanzien van Paso Robles-wijn zouden veranderen. Dat klinkt allemaal als paranoia, in ieder geval totdat zoiets gebeurt.

De meest duurzame gevolgen zullen echter waarschijnlijk worden gevoeld door de grotere wijngemeenschap van Paso Robles. Afgezien van de interne conflicten is dit etterend en de eikenverordening die al op volle kracht vooruit gaat, heeft de kaalslag de aandacht getrokken van milieuactivisten in heel Californië. Verwacht veel meer onderzoek in de komende maanden en jaren, evenals mogelijke rechtszaken wanneer het onderzoek niet indringend genoeg wordt geacht. En dit alles komt in dezelfde maand dat de Paso Robles Wine Country Alliance een onderzoek zou moeten uitdragen dat $ 1,9 miljard aan regionale economische effecten aan het licht bracht.

Het team van Justin voelt zich ondertussen oneerlijk doelwit, inclusief oprichter Justin Baldwin, die me vertelde dat hij 'teleurgesteld' is, geen van degenen met zorgen heeft die tegen hem geuit voordat hij dit tot een zeer openbare beproeving maakte. 'Het is triest om te zien dat al het goede werk dat we hebben gedaan en nog doen - onze droge landbouwpraktijken, uitstekende erosiebeheersingstechnieken, lokale economische impact, toerisme, banencreatie, beschermd land, gemeenschapsfilantropie, aanplant van nieuwe bomen - wordt verguisd. , ”Zei Baldwin, die nog steeds betrokken is bij het beheer van de wijnmakerij. 'Ik vind het jammer om te zien hoe een paar mensen ons werk in diskrediet brengen en zo'n onenigheid creëren over praktijken die telers in dit gebied al jaren toepassen.'

Dit is over het algemeen geen nieuw debat in de wijnwereld: wijnhuizen en wijngaarden lopen een dunne lijn tussen het verheerlijken van de deugden van de natuur en het terroir, terwijl ze ook een deel van die natuur moeten opofferen voor het kweken van wijnstokken. De uitdaging blijft het evenwicht tussen groei en natuurbehoud. Het zal zeker interessant zijn om te zien hoe dit huidige debat zich afspeelt en wat het op grote schaal betekent voor de regio en de staat als geheel.