Een vriend van mij is onlangs teruggekeerd van een lange reis door Europa. Als opmerkzame kerel bedacht hij een zin die een onuitwisbare indruk op me maakte. Hij zei dat hij enorm genoot van zowel de Scandinavische landen als Duitsland, Frankrijk en Oostenrijk, maar dat 'Italië het toetje' van Europa is.
Wat hij bedoelde was dat hij de 'zoetste' ervaring van zijn reis had met de charme, het plezier en het plezier dat dit zonnige, kunstzinnige en met wijngaarden beladen land kan bieden. Bijna iedereen die in Italië is geweest, zal je vertellen dat ze de beste maaltijd van hun leven hebben gehad in een klein, afgelegen restaurant. Subliem eten, prachtige wijn. Het zijn niet alleen de verse ingrediënten, vers als een uur geleden, zo dichtbij als de volgende weide. En het is niet alleen de romantiek van de plek, hoewel dat een betovering zal uitspreken. Het zijn ook de gekoesterde wortels in het gezin, een aanpak zonder haast, het waarderen van momenten voor zichzelf, die we in Amerika beschouwen als vreemd en exotisch (en in het bedrijfsleven, nogal frustrerend). Het komt niet bij Italianen op om hun soms afbrokkelende middeleeuwse gebouwen te renoveren of de straten te verbreden voor het gemak of de efficiëntie, zoals wij zouden doen. Het verleden is kostbaar en schoonheid wordt op zichzelf bewaard.

Als het op Italiaanse wijn aankomt, is de 'sweet spot', waar veel van de klassieke wijnen van investeringskwaliteit worden gemaakt, de prachtige heuvels van Toscane. Onze Italiaanse redacteur, Monica Larner, heeft meer dan 300 wijnen uit Toscane beoordeeld en gerecenseerd, en je kunt haar recensies vinden in de Koopgids van dit nummer (pagina 67) en online ( www.winemag.com/buyingguide ​Afgezien van de recensies heeft ze echter een scherp inzicht in de toekomst van de iconische wijnen van de regio. De titel van haar rapport, 'Arrivederci, Super Tuscan', vertelt je dat het een provocerende blik is op deze geweldige, ageworthy wijnen.

De term 'super Toscaans' werd in de jaren zeventig bedacht om wijnen aan te duiden die zich hadden losgemaakt van de restrictieve DOC-voorschriften voor de Italiaanse wijnbereiding. De beweging, geleid door Marchese Piero Antinori met zijn klassieke Tignanello, vertegenwoordigde een rebelse geest en een toewijding aan kwaliteit boven alles. Maar nu, zeggen de producenten, heeft de term zijn betekenis verloren: het zegt niets over waar het fruit werd verbouwd, wat er in de fles zit qua variëteit en of de kosten voor de consument in overeenstemming zijn met de kwaliteit ervan. De producenten zijn nu van mening dat de algehele groei van Toscaanse wijn en zijn wereldwijde populariteit, vooral in het licht van de toenemende verfijning van de gemiddelde wijnconsument, een herevaluatie van de manier waarop deze wijnen worden geïdentificeerd, aanzet.

Als dit klinkt als gewoon marketingtaal onder Italiaanse producenten en van weinig belang voor de consument, denk dan nog eens goed na. Het komt erop neer dat de producenten zeggen dat de term 'super Toscaans' niet langer een garantie is voor stijl of kwaliteit. Aangezien iedereen die term op een wijn kan meppen en er alles voor in rekening kan brengen, moet de koper oppassen. Voor de Italiaanse wijnliefhebber zijn het verhaal en de bijbehorende recensies een must-read.

Ook in dit nummer onderzoekt Kathleen Buckley het fenomeen van educatieve vakanties: als je het zat bent om gewoon op het strand te liggen of golf te spelen, maar je een deel van je vakantie wilt besteden aan het leren van wijn maken, kaas maken of koken op chef-niveau, daar zijn er genoeg bedrijven die u daarbij kunnen helpen. In diezelfde geest van verkenning vindt u op pagina 48 ons rapport over Amerikaanse wijnmakers die wijndruiven verbouwen die traditioneel met Europa worden geassocieerd: Lagrein, Roussane, Marsanne enzovoort. Het is een geweldige manier voor wijnmakers om verschillende mogelijkheden te ontdekken, met name in melanges, en een goed verhaal voor de lezer die buiten de gebaande paden wil breken en iets nieuws wil proberen.

Ook in dit nummer vindt u de definitieve kijk van onze directeur van gedistilleerde dranken op Tequila: welke bottelingen in de vele stijlen van Tequila zijn uw geld waard, en welke merken diversifiëren het meest succesvol. En om terug te keren naar Italië, verkent Monica Larner pizza en hoe je thuis echte Italiaanse pizza kunt maken.

Tijdens haar onderzoek volgde Larner een cursus pizza maken in Rome, en toen haar eerste pizza teleurstellend was voor de 'professor', zei hij tegen haar in een klassiek voorbeeld van het Italiaanse temperament in al zijn trots, ongeduldig, afwijzend en maar charmante glorie: 'Die pizza is zo lelijk dat je er een ui van zou laten huilen.' Hoe kun je niet lachen?

Proost!