Wijngaarden kunnen onheilige bedragen uitgeven aan het op de markt brengen van hun producten, of helemaal geen, soms met hetzelfde voordeel. Maar het is verbazingwekkend hoe weinig wijnmakerijen, of ze nu groot, middelgroot of boetiek zijn, het belangrijkste uithangbord voor hun merk halen: hun wijnetiketten.

Of je nu een winkelrek, wijn-app of website scant, het ontwerp van een etiket springt eruit en maakt snel een indruk, maar niet altijd een goede. Zelfs nadat ik in de loop van de jaren ongeveer een kwart miljoen labels nauwkeurig heb onderzocht, word ik nog steeds stomverbaasd door de slechte kwaliteit van te veel labels.

In een eerder essay Ik heb nota genomen van belangrijke richtlijnen voor etiketontwerp die wijnhuizen zouden moeten overwegen. Je label mag er niet cheesy uitzien. Het moet leesbaar zijn en mag geen dingen bevatten zoals donkere letters op een zwarte achtergrond. Etiketten met technische informatie moeten ook nauwkeurig zijn en iets waardevols aan de consument overbrengen, niet alleen een hoop onzin.

Wat maakt een goed wijnetiket?

Etiketten met een slechte kleurkeuze, onzorgvuldige spelling, generieke tekst, onleesbare lettertypen en dergelijke zullen voor een consument bijna altijd een negatieve indruk achterlaten. Maar afgezien van de onmiddellijke visuele indruk, kan er veel worden afgeleid uit de feitelijke inhoud - als u weet waar u op moet letten.

Bepaalde basisgegevens, zoals namen van druivenrassen, moeten vooraf worden goedgekeurd door de Belasting- en handelsbureau voor alcohol en tabak (TTB). Rassenetikettering is een goed begin om consumenten te vertellen wat er in de fles zit. Maar wanneer wijnen worden geëtiketteerd per regio in plaats van per druif, zoals in een groot deel van Europa, is het onwaarschijnlijk dat er informatie over het ras zal worden verstrekt. De klant moet weten welke regionale voorschriften van toepassing kunnen zijn om te weten wat er in de fles zit.

Voor gemengde wijnen met eigen namen, kan niemand raden welke druiven worden gebruikt, tenzij de wijnmakerij ervoor kiest om die informatie op te nemen.

Sommige generieke categorieën verbergen ook meer dan ze onthullen. Wijnen met het label 'rosé' kunnen bijvoorbeeld worden gemaakt van een enkele druif of een mix van zowel rode als witte druiven. Ze kunnen roze getint worden door een beetje rode wijn aan wit toe te voegen, of door de wijn een korte tijd op de druivenhuid te laten zitten. Hoe meer duidelijkheid een etiket uitstraalt, hoe meer zekerheid dat een bepaalde wijn bij uw smaakpapillen past.

De TTB vereist dat het percentage alcohol per volume (abv) op het etiket moet worden vermeld. Helaas is het vaak in een klein, onleesbaar type en kan het juridisch binnen een breed bereik vallen. Een wijn die 12,5% abv claimt, kan dat bijvoorbeeld zijn zo laag als 11% of zo hoog als 14% ​Dat helpt niet om te bepalen of een wijn droog of zoet, onderrijp of misschien aan de hete kant is.

Van meer waarde is de American Viticultural Area (AVA) voor binnenlandse wijnen, of de benaming die op geïmporteerde bottelingen wordt vermeld. Deze variëren van te breed (Californië, Bordeaux) tot strak gedefinieerd (The Rocks District of Milton-Freewater). Hoe strakker, hoe beter om in te zoomen op wat er in de fles zit. Vaak kunnen de bredere aanduidingen echter wijzen op fatsoenlijke, goedkope wijnen. Een goede 'Oregon Pinot Noir' is te vinden voor $ 15, terwijl een goede 'Ribbon Ridge Pinot Noir' waarschijnlijk drie of vier keer zoveel kost.

Bepaalde andere basisprincipes - vintage, producent, importeur of distributeur - kunnen een overzicht van een bepaalde wijn geven. Als je een bepaalde producer leuk vindt, is het logisch om te zien wat ze nog meer maken.

Voor geïmporteerde wijnen zijn er een aantal individuen en bedrijven die specialisten zijn. Degenen die gespecialiseerd zijn in specifieke regio's beheren die wijnen net zoals een museumdirecteur een kunsttentoonstelling wijdt aan een specifieke schilder, periode of stijl. Let op de naam van de importeur op een wijn die je lekker vindt, want deze kan je naar andere wijnen leiden die je nog niet ontdekt hebt.

Er zijn wijnetiketten die mooi, onderscheidend en nauwkeurig zijn en boordevol nuttige informatie over zaken als melanges, wijngaarden, fermentatiepraktijken en vatbeheer. Scores van vertrouwde recensenten kunnen behoorlijk waardevol zijn, wanneer ze samen met volledige proefnotities worden geciteerd. Maar over het algemeen zul je een beetje een detective moeten zijn. Verzamel aanwijzingen over het karakter en de kwaliteit van een wijn. Weet welke woorden op een etiket ertoe doen en welke u kunt vergeten.

Hier zijn veelvoorkomende woorden en zinnen die geen nuttig doel hebben op een wijnetiket en die moeten worden genegeerd.

Getty

Slechte voorwaarden voor wijnetiketten

Handgemaakt. Dit is in wezen zinloos. Elke wijn is tot op zekere hoogte met de hand gemaakt. En ik moet nog een wijnetiket zien dat trots beweert dat het 'machinaal vervaardigd' is.

Reserveren. Dit woord, samen met uitdrukkingen als 'vat selecteren' en 'wijnmakerselectie', duidt op kwaliteit. Maar afgezien van geselecteerde aanduidingen in landen als Spanje en Italië, biedt het echt geen bijzonderheden en is het volledig ongereguleerd in de VS. Ik heb vreselijke 'reserve'-wijnen gehad die voor $ 10 of minder werden verkocht, waardoor ik me afvroeg hoe de niet-reservewijnen waren .

Edele. Vaak gevonden in wijnmakerijbeschrijvingen van hun druiven. Dit voedt gewoon het idee dat wijn spreken pretentieus is. Als brede categorie kunnen sommige druiven, zoals Riesling en Cabernet Sauvignon, als 'nobele druiven' worden beschouwd. Maar hoewel druiven van een bepaalde wijngaard goed kunnen zijn, zijn ze niet nobel. Het is fruit, in hemelsnaam.

Stoutmoedig. Wijnhuizen trompet vaak de gewaagde smaken van hun wijnen. Nogmaals, dit is zinloos. Heb je ooit een wijnmakerij over timide smaken zien praten?

Beste. Alle superlatieven zoals 'alleen het beste', 'selecteren' en dergelijke zijn hete lucht en verspilling van kostbare labelruimte.

Van het allerbeste niveau. Wie beslist wat wel of niet van wereldklasse is? Er is geen wettelijke definitie.

Bekroond. Er zijn honderden wijncompetities. Sommige wijnmakerijen hebben al hun marketinggeld gestoken in het invoeren ervan, omdat ze weten dat ze zeker wat medailles mee naar huis zullen nemen. Het is de standaardpraktijk voor deze 'competities' om een ​​zeer hoog percentage winnaars van de juryleden te eisen. En de beste wijnhuizen komen bijna nooit binnen. Elke proeflokaal met muren bedekt met medailles van onbekende wedstrijden heeft waarschijnlijk niet veel anders om over op te scheppen.

Droom. De ambitieuze kant van de wijnhandel leidt ertoe dat veel familiebedrijven hun droom van het maken van wijn beschrijven. Dat is misschien waar, maar zegt niets over de kwaliteit van de wijn.

Passie. Net als het nastreven van een droom, is gepassioneerd zijn over het bezitten van een wijnmakerij een persoonlijke beslissing. Dat is misschien bewonderenswaardig, maar het spreekt eerder de eigenaar dan de klant aan.

Goede wijnetiketkwaliteiten om naar te zoeken

Hier zijn zeven dingen waar u op moet letten op een wijnetiket.

De basis is duidelijk. Druivensoort, vintage, AVA / appellatie en alcoholgehalte zijn wettelijk verplicht. Zorg ervoor dat ze gemakkelijk kunnen worden gevonden.

Gedefinieerde termen. Als u ongereguleerde woorden en uitdrukkingen als 'reserve', 'vatkeuze' of 'oude wijnstok' gebruikt, moet het label precies uitleggen wat het betekent en waarom het ertoe doet.

Technische informatie. Een goed ontwerp van het rugetiket kan veel waardevolle informatie bevatten over de druif (en), het mengsel, de fermentatiepraktijken, het bewaren en de chemie van een wijn. Voed de geeks die van data houden!

Groene certificering. Duidelijk weergegeven pictogrammen voor groene landbouw en milieuvriendelijke verpakkingen kunnen een groot voordeel zijn. Het is zelfs nog beter als het label of de website van de wijnmakerij uitlegt wat die pictogrammen betekenen.

Wijngaard bronnen. Producenten mogen zich niet verschuilen achter het idee dat wijngaardinformatie eigendom is. Tenzij een wijnmakerij enorme hoeveelheden wijn maakt van tientallen telers, kan het vermelden van de wijngaard waar de druiven vandaan komen een fantastisch hulpmiddel zijn voor wijnliefhebbers die meer willen weten.

De wijnmaker. Wijnmakers zijn de beroemdheden in deze branche, net als chef-koks in de restaurantwereld. Noem uw wijnmaker en alle waardevolle informatie, zoals hun eerdere training of ervaring.

Correct spelling. Het is Riesling, niet Reisling. Terroir, niet terrior. Chehalem, niet Chahalem. Deze fouten komen vaker voor dan u denkt. Ze kunnen de wijnmakerij op zijn best onzorgvuldig laten lijken, in het slechtste geval onwetend, en geen van beide is een goed voorteken voor de wijn achter het etiket.