Bourgondië, historisch gezien het land van 's werelds grootste Pinot Noir en Chardonnay, bevindt zich op een moeilijke plek.

Zeven opeenvolgende jaren met kleine gewassen, sommige rampzalig, hebben hun tol geëist. Hagel, vorst, meeldauw en te veel oude wijnstokken die lage opbrengsten produceren, hebben de Bourgondische liefhebbers met stratosferische prijzen en geen voorraad achtergelaten.

Veel kleine wijnhandelaren, bekend als handelaren , die in de jaren 2000 op de markt kwamen, moeten nu hun bedrijfsmodellen snel herzien.

Foto door Jon Wyand

Deze négociants profiteerden van de jaren van overvloed. Velen produceerden kleine hoeveelheden wijn van zorgvuldig gekozen percelen in het hart van de Côte d'Or. Ze maakten zelden meer dan 100.000 flessen per jaar en waren geen uitdaging voor de grote huizen. Ze sneden een nis uit en vulden die met wijnen van topkwaliteit die ze op verschillende manieren maakten, kochten, blenden en bottelden onder hun eigen labels.

De dingen zijn echter veranderd sinds die rustige dagen. Er waren eens grote, gevestigde négociants en deze meer recente, kleinere groep. Maar nu zoeken ze allebei naar dezelfde druiven, wat de prijzen opdrijft. Niet langer alleen kopers, maar négociants zijn nu telers. En ze kopen elke hectare die ze kunnen vinden.

Deze nieuwe négociants zijn de uitdaging aangegaan, hebben hun weddenschappen verspreid en beide kanten van Bourgondië gecombineerd om domein en handelaar samen te brengen.

Domaine Dujac

Jérémy Seysses van Domaine Dujac / Foto door Jon Wyand

Een van de grote domeinen van Bourgondië, Dujac is nu in zijn tweede generatie. Vader en oprichter Jacques Seysses is nog steeds betrokken, maar zijn twee zonen, Alec en Jérémy, hebben de leiding.

Ik ontmoet Jérémy, 41, in het ouderlijk huis boven de winkel (of kelder) in een elegant ingerichte salon te midden van de geluiden van de derde generatie die buiten speelt.

Dujac Fils et Père, de in 2000 opgerichte bedrijfshandelaar, is het geesteskind van Jérémy.

'Ik realiseerde me dat we geweldige wijnen hadden van geweldige percelen op beroemde locaties', zegt hij. 'Maar we hadden geen instapwijnen. En ik zag dat Bourgondische drinkers ouder werden, en we moesten de millennials aantrekken met betaalbare wijn. Dus ik overtuigde mijn vader ervan dat we een bijzaak moesten opzetten om het fruit te kopen om deze wijnen te maken.

'Het probleem is dat wat waar was toen we begonnen, niet meer waar was. De druivenprijzen zijn in 2012 met 50 procent gestegen. Daarom verkopen we onze négociant-wijnen nu tegen kostprijs. '

Dujac heeft drie rode en twee witte négociant-wijnen: Pinot Noirs uit Gevrey-Chambertin, Chambolle-Musigny en Morey-Saint-Denis en Chardonnays uit Mersault en Puligny-Montrachet. Ze zijn niet goedkoop, maar ze vertegenwoordigen een goede prijs.

In de kelder hebben ze dorpswijnen van Gevrey-Chambertin en Chambolle-Musigny in twee jaargangen.

De familie heeft in beide dorpen wijnstokken voor hun landgoedwijnen, dus dit is hun thuisbasis. En ze hebben de lokale kennis van waar ze kwaliteitsdruiven voor deze wijnen kunnen vinden. Ze zijn gemaakt met dezelfde aandacht voor detail als de domaine-wijnen: geparfumeerd, elegant en jarenlang oud.

Hoewel domaine-wijnen voor honderden dollars kunnen worden verkocht, zegt Jerémy dat de négociant-business niet zal stoppen.

'Ik vind het belangrijk om Bourgondië democratisch te houden', zegt hij. 'Daarom zijn we begonnen, en dat is niet veranderd, ook al is de wijn moeilijker te vinden.'

Importeur: De sorteertafel

Alex Gambal House

Alex Gambal en Alexandre Brault / Foto door Jon Wyand

In 1993 Alex Gambal verliet het onroerendgoedbedrijf van zijn familie in Washington D.C. voor een sabbatical in Bourgondië met zijn vrouw en kinderen. Zij bleven.

'Het was het geluk van de loting', zegt de 59-jarige. 'Bourgogne koos mij.'

Hij startte zijn négociant-bedrijf in 1997. Het was een goed moment om een ​​winkel op te zetten, zoals zijn mededirecteur Alexandre Brault, 35, vertelt. 'Het was zo gemakkelijk om druiven en wijn te vinden.'

'Het kopen van land leek een moeilijke manier om te beginnen', zegt Gambal. 'Wijn kopen was meer aannemelijk.'

Zijn wijnen zijn modellen van ingetogen Bourgogne. Ze laten zich gelden door subtiliteit, van de basis Bourgogne Rouge tot zijn topwijnen zoals de Grand Cru Charmes-Chambertin, die serieus gestructureerd en zeer duurzaam zijn.

Vandaag is zijn strategie veranderd. Gambal zegt dat het oude négociant-model doorbroken is.

'Een négociant zijn, was altijd deels wijnmaker voor zichzelf zijn, en deels bankier voor de kleine domeinen', zegt hij. 'Nu is het gewoon de bankier zijn. Het is een factoringdienst. '

Niet dat hij eruit wil. Sinds 2005 heeft hij, net als anderen, een gemengd model aangenomen, négociant en domaine. In 2015 breidde Gambal de domaine-kant uit met een deal voor wijnstokken in Saint-Romain.

Nu komt tweederde van zijn productie van Gambal's 35 biologische en biodynamische percelen, 29 hectare verspreid over ongeveer 21 mijl. Zijn négociant-hoed gaat op bij het kopen van druiven voor zijn topwijnen. De totale productie varieert, maar gemiddeld zo'n 60.000 flessen.

Gambal weerspiegelt de nieuwe Bourgogne. Het hebben van zijn eigen druiven betekent een mate van controle wanneer de voorraad schaars is. Het is een gok op de prijs en het weer, want dat laatste was de laatste tijd geen vriendelijke partner in Bourgondië. Een van de percelen van Gambal in Volnay is de afgelopen drie jaar getroffen door hagel of vorst.

'Met kleine gewassen, en dus problemen van de telers, hebben de succesvolle négociants de kans om land te kopen in noodsituaties', zegt Gambal. Het is een zakelijke reactie op een dramatische situatie.

Gambal bracht zijn zakelijk inzicht naar Bourgondië. En Bourgondië beloonde zijn passie.

Importeur: Ruby Wines Inc.

Roche de Bellene House

Nicolas Potel van Maison Roche de Bellene / Foto door Jon Wyand

Nicolas Potel noemt zichzelf een van de Bourgondische 'haute couture'-négociants.

'We maken kleine hoeveelheden van de beste wijnen.' Enkele jaren, zegt hij spijtig, 'zijn de hoeveelheden bijna minuscuul.'

Het kantoor van Potel, net buiten de 16e-eeuwse stadsmuren van Beaune, is gevestigd in een voormalige cisterciënzer refter. Het is een ruime binnenplaats met deuren die naar de kelder eronder leiden. Dit is een Bourgondisch tafereel.

Op 47-jarige leeftijd zou hij de bounceback-jongen kunnen worden genoemd. Potel is opgeleid als wijnbouwer om te werken op het Domaine de la Pousse d'Or van zijn familie in Volnay, maar zijn vader stierf en het familiebezit werd verkocht.

Hij begon zijn eigen négociant-bedrijf en verkocht het later met naam en al. Maar hij verwierf ook de reputatie de beste druiven te kopen en kleine hoeveelheden serieuze wijnen te maken.

Met zijn vriendelijke gezicht, talent om wijn te maken en verkoopvaardigheden, betrad hij de négociant-wereld opnieuw. In 2005 creëerde hij Maison Roche de Bellene en voegde het toe aan zijn domein, dat hij Domaine de Bellene noemt, de oude naam van Beaune.

In het begin domineerde de négociant-kant. Nu, zoals zoveel van zijn tijdgenoten, breidt Potel zijn eigen wijnportfolio uit. Hij maakt wijn van 22 percelen die 66 hectare beslaan, verspreid over de gouden heuvels van Bourgondië. De wijnstokken zijn ouder dan hij.

Zijn wijnen bestrijken het hele gamma van de Côte d’Or, maar met de nadruk op de Hautes Côtes de Nuits en zijn favoriet, Nuits-Saint-Georges.

'Deze zijn prima, nooit moeilijk, gewoon stevig, compact en woest van karakter als ze jong zijn', zegt hij. Er zijn zeker 50 wijnen te proeven via het assortiment, zelfs hij verliest de tel ervan.

De domaine- en négociant-wijnen worden op dezelfde manier behandeld. Ze gebruiken alleen licht eiken voor de rode wijnen met de nadruk op fruit, allemaal van biologische wijngaarden. De topwijnen (Potel produceert veel grand cru-selecties) hebben intensiteit, spanning en de structuur om vele jaren te rijpen.

Hoewel hij al meer dan 20 jaar in en uit de Amerikaanse markt is, is hij terug met wijnen die zijn Potel-blending-signatuur in de smaak dragen. Deze keer is zijn naam gewoon Bellene.

Importeur: Maak Bros USA los

Camille Giroud House

David Croix en Carel Voorhuls van Domaine Camille Giroud / Foto door Jon Wyand

Opgericht in 1865, Camille Giroud maakt nauwelijks deel uit van de nieuwe generatie micro-négocianten. In de loop van de decennia werden de zware, tannine-wijnen achtergehouden totdat ze klaar waren om te drinken, vaak heel lang. Uiteindelijk besloot de familie Giroud in 2002 te verkopen.

Giroud werd herboren in de handen van Ann Colgin, van de eponoymous Colgin Cellars in Napa Valley, bankier Joe Wender en andere investeerders.

In David Croix, de manager en wijnmaker van het domein, vonden de nieuwe eigenaren iemand die Bourgondische kennis combineerde (hij begon als stagiair bij Becky Wasserman van Le Serbet) met de zoektocht naar kwaliteit die net uit de 'oude' jaren van Bourgondië naar voren kwam.

Croix, 38, leidde de onderneming 16 jaar lang. Hij vertrok in december naar zijn eigen Domaine des Croix. Zijn Belgische opvolger, Carel Voorhuis, 43, arriveerde voor de vintage 2016 na 14 jaar op het biodynamische Domaine d'Ardhuy, ten noorden van Beaune.

Met slechts 2,7 hectare eigen wijnstokken is dit een echte négociant. Het bottelt zijn wijnen bijna met de hand en produceert kleine hoeveelheden - vaak slechts een paar vaten - van zijn eigen aanbod. Sinds Colgin het roer overnam, heeft het bedrijf zijn totale productie teruggebracht tot 75.000 flessen per jaar, afhankelijk van de oogst.

Voor Croix is ​​de boetiekaanpak de enige voor een kleine négociant.

'We zijn erg klein, dus we moeten streven naar perfectie', zegt hij.

Camille Giroud heeft een lange weg afgelegd sinds 2002. Voorbij zijn de zware wijnen, vervangen door wijnen van rijpe druiven en lage opbrengsten en met persoonlijkheid, levendig fruit en zachte, toegankelijke tannines. Ze zullen jarenlang jong genieten en drinken - de belichaming van de nieuwe Bourgondische stijl.

Voorhuis zegt dat, in tegenstelling tot zoveel andere kleine négociants, de toekomst voor Camille Giroud geen domaine zal zijn.

'We zijn blij dat we klein zijn', zegt hij. Hij stopt dan en voegt eraan toe: 'Maar als de juiste wijngaardpartner langs kwam ...'

Importeur: Le Serbet

David Duband Estate

David Duband / Foto door Jon Wyand

Voor Bourgondische bezoekers die gewend zijn om de glamoureuze namen van de Côte d’Or-wijngaarden te verkennen, is een reis naar de westelijke heuvels een stap in een andere wereld.

Het kleine dorpje Chevannes in de Hautes Côtes de Nuits is een oude verzameling stenen huizen te midden van steile straatjes. Precies in het midden geslagen is de moderne wijnmakerij van David Duband ​

'Ik ben hier geboren, dus ik wilde mijn wijnmakerij hier', zegt Duband.

Zijn vader, Pierre, verbouwde druiven en verkocht ze aan de plaatselijke coöperatie. Toen David, 42, het roer overnam in 1995, breidde hij de wijngaarden van het landgoed uit. In 2002 nam hij de stap négociant en begon hij druiven te kopen, simpelweg 'om meer wijn te hebben'.

Duband ontwikkelde een ongebruikelijk model van Bourgondische landbouw: het mengen van de domaine en négociant-druiven.

'Ik maak geen onderscheid tussen druiven (zoals bijna alle andere),' zegt hij. 'Ik maak een blend van elke appellatie en verkoop slechts één wijn van die appellatie.' En, voegt hij eraan toe, half serieus: 'Vaak is de oorsprong van de druiven die ik koop beter dan de druiven die ik bezit.'

Duband maakt 22 wijnen van de druiven die hij koopt en die van zijn 42 hectare. De druiven, allemaal biologisch, zijn afkomstig van zijn Hautes Côtes-wijngaarden en van de meeste beroemde dorpen van de Côtes de Nuits, acht kilometer verderop op de hellingen van de Côte d'Or.

Zijn wijnen zijn even vriendelijk als zijn persoonlijkheid, boordevol rood fruit, geparfumeerd, rijk en complex. Velen zijn klaar om jong te drinken: alleen de grand crus, die halverwege de jaren 90 scoren, blijft minstens een decennium hardnekkig gesloten.

Het wijnhuis is niet alleen een spektakel voor de Hautes Côtes, maar ook voor Bourgondië in het algemeen. Het gebouw van Duband, gebouwd in 2007, heeft een proeflokaal met glazen wanden op een dak met uitzicht op de met bomen bedekte heuvels die naar wandelpaden in het Morvan-bos leiden.

Waar geen glas is, zijn er zwart-witfoto's van lokale wijnmakers, sommige direct herkenbaar.

'Ik dacht dat het leuk zou zijn om professionele portretten van mijn vrienden te maken', zegt hij. 'Dan kunnen ze naar me kijken en me scherp houden.'

Importeur: Skurnik Wijnen

Benjamin Leroux House

Benjamin en Oscar Leroux / Foto door Jon Wyand

Om van wonderkind tot een van de meest bewonderde wijnmakers in de regio te gaan, heeft Benjamin Leroux 30 jaar gekost - niet lang in het leven van een grand cru Bourgogne.

Op 13-jarige leeftijd naar de wijnschool in Beaune gaan was een begin. Na de essentiële wereldtournee (in dit geval Oregon, Bordeaux en Nieuw-Zeeland) kreeg Leroux, toen 26, een pruimenbaan als manager van Domaine Comte Armand, een legendarisch landgoed in Pommard. Het was een eer voor zo'n jonge man.

Terwijl hij blijft overleggen met Comte Armand, is Leroux nu zijn eigen baas. Hij is sinds 2007 négociant en nu de eigenaar van een domein van negen hectare. Leroux werkt vanuit een moderne kelder in Beaune die hij deelt met Nicolas Rossignol, een andere hoog aangeschreven producent.

Hij heeft een portfolio van 50 wijnen samengesteld, wat neerkomt op een minuscule 10.000 dozen. Dat zijn gemiddeld 200 kratten per wijn - op de Bourgondische manier.

Leroux gelooft dat klein mooi is, met aandacht voor detail, en kent elke centimeter land, bijna elke wijnstok. Hij behandelt zijn négociant-bedrijf als een landgoed.

“Ik hou van Bourgondië, ik hou van de wijnen. En als je die wijnen kunt maken, dan is er zoveel plezier ', zegt hij.

Wijnen uit de biodynamische wijngaard tonen prachtige fluwelen texturen met geur, puurheid, rijkdom en een lang leven in één verleidelijk pakket. Dat geldt evenzeer voor zijn eenvoudige Bourgogne Rouge als voor een krachtig gestructureerde wijn als Volnay Premier Cru Clos de la Cave des Ducs.

Zoals iedereen in deze nichewereld, ziet hij négociant en domaine is de toekomst.

'Het is een saldo en een verzekeringspolis', zegt hij.

Dus waarom besloot hij het alleen te doen? Zijn antwoord zou het antwoord kunnen zijn van elke jonge ondernemer. 'Ik wilde voor mezelf werken, en ik wilde mijn naam op mijn label zetten.'

Importeur: Becky Wasserman-selecties