In de afgelopen jaren heeft de Noord-Italiaanse alpenvallei Alto Adige of Südtirol de aandacht getrokken van Amerikaanse wijndrinkers. Het ongebruikelijke historische weefsel van het gebied, verweven met Oostenrijkse gerechten, cultuur en politiek, heeft zijn hoogtepunt bereikt in een van de beste wijnindustrieën van Italië. Hier is hoe Romeinen, monniken en het Huis van Oostenrijk hebben bijgedragen aan een moderne Alto Adige die rijp is voor verkenning.

De Romeinse wijnbouw strekte zich uit over het Europese continent. Alto Adige was geen uitzondering. Inderdaad, de vaak geciteerde Plinius de Oudere, de oorspronkelijke wijncriticus, nam aantekeningen op over de Romeinse voorgangers van het gebied. De Rhaeti-mensen, die houten vaten voor hun wijn gebruikten, hadden 'hoog aanzien' voor de gefermenteerde drank.

De druiventeelt ging door nadat de Romeinen in 15 voor Christus de macht hadden overgenomen, maar nam af nadat het rijk was ingestort. Een periode van barbaarse invasies en de donkere middeleeuwen zagen weinig geschiedenis of aantekeningen van wijnmaken. Maar de cyclus van menselijke vastberadenheid zou leiden tot een toename van het fortuin van Alto Adige.

Tijdens de middeleeuwen deed religie de wijnbouw herleven. Duitstalige regio's ontwikkelden een smaak voor de wijnen van Alto Adige, druiven zoals Müller-Thurgau, Sylvaner en Riesling weerspiegelen de vroege Germaanse invloed.

Uiteindelijk werd de regio omgevouwen tot het Huis van Habsburg. De Oostenrijks-Hongaarse heerschappij zou voedsel-, taal- en kledinggebruiken inprenten op de voorkeuren van de regio die blijven bestaan. Het welvarende Bolzano, waar Duits een gemeenschappelijke taal is en de geliefden op de proef stellen worst , voelt aan als een zuidelijke uitbreiding van Oostenrijk. Toch zou Alto Adige Italiaans worden, waarbij het koninkrijk de macht zou overnemen na WO I in 1919 en opnieuw na WO II op basis van de voorwaarde dat de regio tweetalig zou blijven.

Tegenwoordig weerspiegelen wijnetiketten deze dubbele identiteit, waarbij zowel Duits als Italiaans wordt gebruikt. Voedsel van Italiaanse oorsprong - pizza's en pasta's - wordt geserveerd naast Oostenrijkse specialiteiten, van pretzels, zuurkool, gerstsoep, abrikozenknoedels en strudel.

Deze versmelting van culturen is de sleutel tot de unieke identiteit van Alto Adige. Het hielp ook de wijnindustrie met succes te moderniseren. Inheemse druiven zoals Schiava en Lagrein groeien naast internationale variëteiten zoals Chardonnay en Sauvignon Blanc. De kwaliteit is hoog - 98% van de wijnen verdient de DOC-status. Blijkbaar heeft Plinius de Oudere niet alleen het verleden vastgelegd, maar ook de toekomst voorspeld.

Lees meer over Alto Adige ​