Basisprincipes

Ja, je hebt een tequilaglas nodig - en het is geen borrelglas

Ik zit aan de bar aan de haven Barren's distilleerderij en restaurant in Camden, Maine, en ik heb zojuist uitgepakt wat volgens mij een heel kieskeurig paar tequila-proefglazen is.

Geen borrelglaasjes, geen rockglaasjes en niets waar je een partij bevroren marges in zou spetteren. Nee, deze zijn Riedel's rasspecifieke tequilaglazen en ik voel me heel erg een man die – te verfijnd voor de biljartset van een duikbar – is komen opdagen met zijn eigen biljartkeu, rek en ballen. Ik wil de bril graag testen, maar zou er genoegen mee nemen dat ik niet de deur uit word gelachen.

Gelukkig is Barren's eigenaar Andrew Stewart niet het type. In plaats daarvan gaat hij met mij mee in een geïmproviseerde proeverij van twee tequila's en een Mezcal Ik zette een borrelglas, een rotsglas en een tulpvormig Sherry-glas, een “copita” genaamd, naast mijn tequilaglazen op een rij om te beoordelen welke het beste in de agave-spirits naar boven haalt.

De anatomie van een tequilaglas

Riedel Tequila-glas — Net als een champagnefluit heeft een tequilaglas een lange, slanke steel en een lange, smalle kom. Wijnliefhebber

Als ik eerlijk ben, had ik pas een paar dagen eerder gehoord van tequila-proefglazen, en pas toen ik sprak met Maximilian Riedel, CEO en president van het eerbiedwaardige Oostenrijkse glaswerkmerk, werd het überhaupt duidelijk waarom een persoon zou een bril met steel nodig hebben, die eruitziet alsof ze er meer voor ontworpen zijn Champagne dan jagers.

“Dit glas is niet iets waarvan we bij Riedel zeiden: ‘Dat moeten we hebben.’ Nee. Mijn vader, Georg Riedel, werd door de regering van Jalisco uitgenodigd voor een bijeenkomst met 24 tequilaproducenten,” vertelde Riedel me.

Dat was in 2002, toen de Mexicaanse Nationale Kamer van de Tequila-industrie een glas wilde dat de kleur, het aroma en de complexe smaak van hun lokale distillaat zou laten zien. Riedel, die in 1958 begon met het maken van rasspecifieke wijnglazen, was een voor de hand liggende keuze om een glas te ontwerpen en te produceren voor serieuze tequiladrinkers.

Tijdens twee reizen naar Mexico om te proeven, te leren en te verfijnen, kwam Georg Riedel tot een eerste in zijn soort kristallen tequila-proefglas en bracht het op de markt.

De lange zijde van het glas is ontworpen om precies de juiste afstand te bewaren tussen de drinker en de sterke drank, waardoor de alcoholstoot op de neus, veroorzaakt door een traditioneel borrelglas of caballito, een smal Mexicaans drinkglas, wordt verminderd. Tegelijkertijd kunnen drinkers de onderste, midden- en topnoten van de drank onderscheiden.

Wat de steel betreft, aldus Riedel: “Dat was de keuze van de tequilaproducenten. Ze zeiden: ‘We willen dat mensen ervan nippen, niet dat ze er met een klap op slaan. Wij steken evenveel of meer moeite in ons product als wijnproducenten. Het moet net zo gekoesterd worden als wijn, geconsumeerd als wijn. Wij willen dezelfde sfeer creëren.’”

Een korte geschiedenis van het serveren van Tequila

In zijn boek uit 2023 De veldgids voor Tequila , sterke drankexpert en Jalisco-inwoner Clayton Szczech bevestigt dat Riedel's Overture de beste keuze is voor een voorproefje om alles te ontdekken wat er te beleven valt in een fijne tequila. Maar hij merkte al snel op dat de kwaliteiten die Riedel beschreef – ruimte voor de neus, een lange zijde van het glas en de elegantie van een steel – ook terug te vinden zijn in een standaard. Champagne glas .

Toen hij van 2016 tot 2019 een tequila-proeflokaal runde in Jalisco, vertelde Szczech me dat het Ouvertures achter de bar waren, maar champagnefluiten voor bediening aan tafel.

“Als je het je kunt veroorloven en de behoefte voelt om naar de top te gaan, hebben de Ouvertures duidelijke voordelen”, vertelde hij me. ‘Maar voor de meesten van ons zal een standaardfluit meestal vrijwel hetzelfde werk doen.’

Een veldgids voor Tequila: wat het is, waar het vandaan komt en hoe je het proeft — Afbeelding met dank aan Amazon

Naarmate ik dieper in de grillen van het tequilaglas verdiepte, begon ik me af te vragen of deze nadruk op goed bargerei niet het werk was van een snobistisch, ervaringsoptimaliserend westers gehemelte dat zich verspreidde over een aardse Mexicaanse geest. Ik legde de vraag voor aan Szczech, die opmerkte dat tequila altijd burgerlijke associaties heeft gehad.

'De drankjes wortels zijn rustiek en inheems,’ vertelde hij me, ‘maar sinds het tequila wordt genoemd, is het het product van mensen die kapitalisten waren en banden voelden met het Europese continent en de Verenigde Staten.’

De de destillatie van gekookte agave begon in Mexico in het begin van de 17e eeuw, maar tequila bereikte een commerciële mijlpaal toen koning Carlos IV van Spanje José Maria Guadalupe de Cuervo y Montaño in 1795 toestemming gaf om het commercieel te produceren. Andere haciënda-eigenaren waren al tientallen jaren aan het distilleren.

Szczech beschreef hoe de huidige tequila-proeverij een deel van zijn taal en gewoontes ontleent aan de wereld van wijn, cognac en single-malt Scotch. Kortom, de tequilacultuur heeft lange tijd een hoogstaand Europees tintje gehad. Veel van de eikenhouten vaten waarin het is gerijpt, hebben immers al rondleidingen gehad in het rijpen van whisky en wijn.

`; }

Zijn tequilaglazen de moeite waard?

Variatie van tequilaglazen op een bruine achtergrond — Tequila wordt vaak geserveerd in borrelglaasjes, tequila-specifieke glazen, rotsglazen en Sherry-kopita's (van links naar rechts). Afbeeldingen met dank aan Wine Enthusiast, Reidel, Drinkstuff en Getty Images

Ik sprak met een paar andere tequila-experts en barmannen in het hele land om te zien hoe zij hun klanten bedienen.

Bij Geluk En Dit , zusterrestaurants en bars in Austin, serveert het personeel tequila in kleine glazen copita's.

Celia Pellegrini, operationeel directeur bij Suerte, vertelde me dat ze “niet de behoefte vinden aan new-age drinkbekers”, en merkte op dat de copita’s voor haar klanten werken omdat ze “een korte weg bieden voor de geur om te reizen.”

Grace Pérez, barleider bij Damiaan in Los Angeles, vertelde me dat “we veladoras gebruiken – kleine geribbelde borrelglaasjes – voor onze niet-gerijpte tequila-spirits en universele wijnglazen voor oude tequila.”

In zekere zin weerspiegelt de visie van Pérez wat ik van Maximilian Riedel heb gehoord, namelijk dat om echt alles te kunnen ontdekken wat tequila te bieden heeft, je het voldoende moet vereren om het uit een glas te drinken dat is ontworpen om de smaken en aroma's ervan te benadrukken.

“Het serveren van tequila in een goed glas is onze manier om respect te tonen voor Mexico en zijn prachtige agavedistillaten,” zei Pérez. “Het is een manier om de werkelijke geest zelf te respecteren. We willen dat gasten de volledige ervaring krijgen en proeven van het vakmanschap van de mensen in het veld of bij het runnen van de stampers.”

Als iemand een grondig respect voor boeren, meesters en distilleerders kan waarderen, dan is het Stewart wel, wiens gins, rum en wodka worden geproduceerd met lokale Maine-ingrediënten zoals bosbessen.

Wat vond hij van de tequilaglazen van Riedel tijdens onze proeverij aan de kust aan het eind van de middag?

'Ze zijn de beste, gemakkelijk', vertelde Stewart me.

Hij merkte op dat de Riedel-glazen een zachtere, meer aromatische en smaakvolle ervaring boden dan het borrelglas, het rotsglas en de copita. Stewart is Schots en gewend aan het genieten van single-malt Scotch in een Scotch-specifiek glas, een Glencairn genaamd. Hij ontdekte dat de Riedel-bril een aantal van dezelfde zintuiglijke genoegens opleverde, maar dan voor tequila.

Dus wat zal hij doen de volgende keer dat iemand als ik langskomt met zijn eigen glaswerk?

“Als we vijf diep aan de bar zitten, nee meneer, dan kunnen we niet aan uw specifieke voorkeuren voldoen”, zegt hij. ‘Maar als het zo rustig is als nu, en je serieus met tequila bezig bent? Als dat je zwakheid is, kun je met je eigen glas komen.’