Drankjes

Sloe Gin is terug en beter dan ooit

Als je bent opgegroeid in de Verenigde Staten, kan je indruk van sloe gin worden gekleurd door de neongekleurde, plakkerige overblijfselen van slechte keuzes uit het schooltijdperk. Van de Alabama Slammer tot de Sloe Comfortable Screw, Amerikaanse drinkers associëren de merkwaardige likeur al lang met sacharine achterklep-waardige brouwsels. Maar dat was natuurlijk niet altijd het geval.

'Weet je wat sleedoorn, grenadine en marasquinkersen gemeen hebben', vraagt Jared Brown, meester-distilleerder bij Sipsmith in Londen. 'Niets. In de jaren zeventig leken de binnenlandse merken gemaakt te zijn met dezelfde kunstmatige smaken en kleuren: rood, stroperig en vaag met kersensmaak.

'Maar sloe gin is voor Groot-Brittannië, wat limoncello is voor Italië. Iedereen gaat oogsten, iedereen maakt het thuis, serveert het na het avondeten aan de gasten en is enorm trots op die van hen. '

Brown maakt deel uit van een opkomend tij van gepassioneerde distilleerders die werken om bars met premium sloe-gin op voorraad te houden. De sloe-gin van Sipsmith begint met zijn vlaggenschip London Dry, van de nog steeds afgevangen alcohol met een alcoholpercentage van 60% (abv). Het wordt vervolgens gemacereerd met bevroren wilde sleedoornbessen en drie tot vier maanden laten rijpen. Het is afgewerkt met een vleugje suiker en verdund tot een zachte 29% alcohol.

Het resultaat is een jamachtig, kruidachtig elixer. De vintage van elk jaar is gedateerd en zal, eenmaal geopend, geleidelijk aan complexer worden naarmate het oxideert. Het staat ver af van de roze spoeling van vervlogen decennia.

'Het is alleen een zware strijd geweest om mensen ertoe te brengen het te proberen', zegt Brown. 'Eén slokje, en het wordt duidelijk dat dit een heel andere, erg lekkere ginlikeur is.'

Bloody Jasmine Cocktail / Foto met dank aan Four Pillars Gin

Hoe lekker het ook is, veel Amerikanen weten niet het eerste van de mysterieuze vrucht achter deze unieke geest: sleedoornbessen.

'Ik weet niet of je sloe bent tegengekomen, maar het is een behoorlijk taaie, samentrekkende oude bes', zegt Sebastian Hamilton-Mudge, wereldwijde merkambassadeur voor Plymouth Gin. De stoere Britse distilleerderij produceert zijn rijke, fluweelzachte sloe-gin volgens een klassiek recept uit 1883.

'Het Engelse platteland is een lappendeken, en in [de] 19e eeuw verdeelden ze die velden met meidoorn- en sleedoornstruiken', zegt hij. 'Tijdens de oogst oogstte je niet alleen je velden, je oogstte ook de heggen: bramen, frambozen, aardbeien… de sleedoornbes zat daar tussenin. Je gaat de sleedoornbes niet in een kom met room gooien, dus de manier om het te gebruiken was om het met alcohol te macereren. In Engeland betekende dat gin, en sloe gin werd geboren. '

In Sonoma County, Californië, Geest werkt is misschien wel de enige Amerikaanse outfit die echte sleedoornbessen verscheept vanwege het heldere, pittige, generaties oude familierecept. Maar dit betekent niet dat de operatie in het verleden vastzit. De unieke Barrel Reserve-uitdrukking van de distilleerderij, rustend in verkoold nieuw Amerikaans eikenhout voor een hartelijkere, geroosterde afdronk, riekt naar innovatie uit de Nieuwe Wereld.

'Een vriend van een distilleerder zei: 'Hé, aangezien je de enige producenten van sleedoorn-gin bent in de VS, waarom zou je het dan niet verouderen en de enige mensen ter wereld worden die een op vat gerijpte sleedoorn-gin maken?'', Zegt Ashby Marshall, de merkdirecteur en mede-eigenaar van het merk. Geholpen door haar man, Timo, omvat het assortiment van de Marshalls wodka, droge gin, op vat gerijpte gin, tarwewhisky en rogge, allemaal volledig in eigen huis gemaakt.

'Bij het werken met verkoolde vaten voor onze whisky, herkenden we een duidelijke samenwerking', zegt ze. 'Verouderende sleedoorn gin bracht de granaatappeltonen naar donkere kersen, de frisse theeachtige neus naar een geroosterde Ceylon en het mondgevoel naar vloeibaar fluweel.'

Een diep roze drankje in een Collins-glas op een marmeren bar

The Allswell Endswell van Young American / Foto door Wade McElroy

Ondanks zijn gewone naam, de sleedoornbes, of prunus spinosa , is eigenlijk een steenvrucht, vergelijkbaar met een pruim, maar kleiner met een wasachtige schil en scherpe bitterheid. Ze zijn inheems in Europa, maar hun nabijheid tot ander steenfruit heeft ertoe geleid dat sommige distilleerderijen buiten het VK experimenteren met alternatieve versies van sleedoorn die lokale ingrediënten bevat.

In Brooklyn, New York, Greenhook Ginsmiths maakte furore met zijn Beach Plum Gin in 2012, zijn robijnrode tint en zoete, houtachtige specerijen, een product van Long Island strandpruimen. Ondertussen haalt de in New York gevestigde American Gin Company's puckery Averell Damson Gin Liqueur Damson-pruimen uit de staat New York.

In Australië avontuurlijk Vier pijlers ging hard op weg om Bloody Shiraz te creëren, een citrusachtige, peperige en licht tannineuze 37,8% alc. publiekstrekker gemaakt met Shiraz-druiven.

'Er is een nieuwe generatie die opgroeit met gin die erg cool is', zegt Hamilton-Mudge. 'Met sloe gin, zeggen ze:‘ Wat is deze felrode gin? Welke categorie is het? Waar komt het vandaan? 'Ze herontdekken het als een heel interessant modificerend ingrediënt voor hun cocktails.' '

Of je nu moderne creaties door elkaar haalt of wat ouderwetse elegantie terugdringt, de beste manier om de revival van sloe gin te ervaren, is met een handgemaakte cocktail. Probeer deze vijf door barmannen aanbevolen recepten.