Tijdens een recent diner bij kaarslicht met mijn man, combineerde ik onze favoriete Chardonnay met honinggeglazuurde zalm en orzo gemarineerd in tomaten en basilicum. De zoetheid van de honing en de zuurgraad van de tomaten zouden worden getemperd door de eik van de wijn - tenminste, dat dacht ik.

We namen onze eerste hap tegelijk.

'Voor ons,' zei hij. We klonken met glazen, namen een slok en keken elkaar diep in de ogen ... met walging.

'Dit is vreselijk,' zei ik, voordat ik de fles kurkte en een paar biertjes ging halen.

Het valt niet te ontkennen: ik kan geen wijn combineren met eten en ik heb absoluut een hekel aan de druk.

Natuurlijk houd ik ervan om etentjes te organiseren, maar nadat ik het huis heb schoongemaakt, een afspeellijst heb gemixt en het perfecte menu heb gemaakt, begin ik gespannen te worden. Het is geen angst voor het coördineren van de timing van cursussen, of de angst om opgestaan ​​te worden. Het is de verdomde wijn uitzoeken.

Dat wil zeggen, totdat ik het champagne-koppelfeest van een vriend bijwoonde en merkte dat ik naar een schijfje citroen staarde.

'Ga je gang, bijt erin,' zei mijn maatje.

Mijn mond vertrok al voordat de citroen mijn lippen bereikte. Maar toen ik de zure smaak najaagde met een slok sprankelend, werd mijn gehemelte gereinigd en verfrist.

Na het zuur van de citroen, liet de gastvrouw ons champagne combineren met groene olijven (zout), chips (vet en zout), een stuk Parmezaanse kaas (vet, zout en umami), twee plakjes peer (zoet) en blokjes eikel kip (pikant).

Een voor een proefden we het eten voor de wijn. En elke keer was ik aangenaam verrast.

Zoals de meeste Amerikanen, beschouwde ik mousserende wijn als een feestelijk drankje, iets dat gereserveerd moest worden voor vakanties en speciale gelegenheden. Ik had er niet aan gedacht om de feestelijke bruis met eten te vermengen, omdat het meestal fruitig is, weinig tannines bevat en vaak zelfs lager in eikenhout - drie redenen, zo ontdekte ik, waarom bubbels bij tientallen gerechten kunnen werken.

Terwijl ik nog steeds vin non-gaz drink met eten, ontkurk ik tijdens een etentje alle koppelingsdruk door iedereen bubbels aan te bieden.

Klaar en klaar.

Dat is iets te vieren!