Andrew Beckham, van Beckham Estate wijngaard in Oregon's Chehalem Mountains, is de eerste Noord-Amerikaanse wijnboer die amforen van 100 tot 220 gallon maakt om zijn wijnen te fermenteren en te rijpen. Als keramiekleraar zegt Beckham dat hij de samenvloeiing van de passies van zijn leven heeft gevonden: klei en wijn.

Hoe kwam deze kruising van keramiek en wijn tot stand? Het is bijna kosmisch.

Het is! De sterren stonden op één lijn. Ik ben al 15 jaar keramiekleraar op een middelbare school, 25 jaar pottenbakker. We kochten ons pand in 2004 met de bedoeling een pottenbakkerij te bouwen. We hakten het hout en ik overtuigde mijn vrouw, Annedria, ervan dat we een paar rijen druiven moesten proberen. We hebben onze eerste wijn gemaakt in 2009, en het was rond 2011 dat Annedria me voorstelde aan een tijdschriftartikel over de wijnen van Elisabetta Foradori in Italië. Ik bladerde het artikel door, keek naar de afbeeldingen van haar amforen en zei: 'Ik kan deze maken!' Dus ik deed.

Heeft u de nieuw gebouwde vaten direct gevuld met uw eigen wijnen?

Nee. Nadat ik wist dat ik ze op de juiste schaal kon maken, raadpleegde ik een chemicus en werkten we aan de ontwikkeling van een kleilichaam [mengsel] dat levensvatbaar en voedselveilig was, met klei van de dichtstbijzijnde bron voor terracotta-lichamen voor commercieel gebruik, de Delta in Sacramento. Toen begon ik veel tests te doen. Ik heb 30 vaten van een liter gemaakt die we op verschillende temperaturen hebben afgevuurd, en we hebben ze gevuld met de afgewerkte Riesling. Ik woog ze elke week om te zien hoeveel volume er bij elke temperatuur verloren ging. Dat hielp me om de meest geschikte baktemperatuur te vinden voor het maken van ongevoerde amforen.

'De wijnen hebben een heel aparte textuurcomponent. Ik vergelijk het met steenstof of iets dat door ijzer wordt aangedreven, heel aarden. '

Welke verschillen zie je tussen conventionele wijnen en wijnen die zijn gegist en gerijpt in de amforen?

We zien een enorm verschil. De extractie die aan het einde van de primaire fermentatie uit klei komt, is zoveel helderder en sterker van kleur, en het heeft meer energie en spanning. Het wordt niet zo heet en het fermenteert niet zo snel. Tijdens het verouderen hebben we twee keer zoveel zuurstof in de klei als in het hout. Bovendien fungeert het kleivat als een klaringskamer. De wijnen eindigen met grote helderheid. En ze rijpen veel sneller dan we in hout zouden zien. We bottelen onze amfora-gerijpte wijnen meestal op negen of tien maanden, tegenover 18 voor hout of andere vaten.

Wat brengt een aarden vat naar de smaak van de wijn?

Ik denk dat de amfora geweldig werk levert door textuur te bouwen. Aangezien deze wijnen die zijn gegist in klei, verouderen - zelfs als ze niet verouderen in klei - is er een heel duidelijk textuurcomponent aan de wijnen. Ik vergelijk het met steenstof of iets dat door ijzer wordt aangedreven, heel aarden. Het is echter heel genuanceerd, heel subtiel. We zien consequent dezelfde textuurcomponent, ongeacht de variëteit.

Is er geen aspect van de kleine wereld in uw verhaal?

Ja. We hadden echt geluk dat we contact konden maken met de dochter van Elisabetta Foradori, Myrtha Zierock. Ze was hier voor een studiejaar in het buitenland aan de Oregon State University. Ze bezocht onze kelder en proefde onze amforenwijnen. Het was echt een eye-opening. Zij en ik waren het erover eens dat de textuur wat gebruikelijk is, ook al worden deze kleilichamen en vaten gemaakt in twee verschillende helften van de wereld.