Talloze pagina's, podcasts en programma's zijn gewijd aan de romantische sagen van iconoclastische wijnboeren die boetiekbottelingen maken van kleine, met de hand onderhouden blokken in dramatisch uitdagende wijngaarden. Maar de overgrote meerderheid van wijnliefhebbers kan die wijnen niet vinden of betalen, vooral degenen die net beginnen met hun wijnontdekkingsreis.

In plaats daarvan zoeken zowel neofieten als veteranen plezier van wijnen die in veel grotere batches worden gemaakt, van tienduizenden tot meer dan een miljoen kisten per jaargang. Deze flessen domineren de schappen van supermarkten en restaurantlijsten in het hele land, met een verkoop van ongeveer $ 25 tot minder dan $ 10 per stuk.

Elitisten schelden regelmatig tegen dergelijke betaalbare en toegankelijke aanbiedingen - zoals gebeurt in elk vaartuig dat klein is gelijk aan speciaal zijn. Er zijn zeker voorbeelden van merken die bezuinigen op manieren die niet vriendelijk zijn voor het gehemelte, voor transparantie of voor het milieu, wat aan beide uiteinden van het kwantiteitsspectrum gebeurt. Maar veel van deze grote merken vertonen een boeiende mate van constante kwaliteit, en dat is te danken aan de echte mensen die net zo ijverig werken als hun kleine broeders om wijnen van inhoud en stijl te creëren.

Deze wijnmakers kunnen de meest cruciale rol spelen in Amerikaanse wijn: flessen produceren waarvan elke dag kan worden genoten, nieuwe wijnconsumenten op de markt introduceren en de volgende generatie opleiden die door hun gelederen komt. Ze lopen ook voorop op het gebied van innovatie, met de enorme budgetten en vervangbare batches die nodig zijn om nieuwe technologieën te testen, hun eigen technologieën te ontwikkelen en hun onderzoek met iedereen te delen.

'Grote wijnmakerijwijnen krijgen vaak een slechte reputatie - je krijgt de mensen achter het merk nooit te zien, dus ze worden gewoon gezichtsloos', zegt Beth Liston, die een uitgebreide reeks wijnen van ongeveer $ 10 per fles maakt voor E. & J. Gallo's Dark Horse Winery . 'Maar er is mezelf en een groot team van wijnmakers en wijnboeren die elke fles op de markt brengen.'

Opgegroeid in Santa Maria tussen de kleine wijnhuizen op Californië's Centrale kust , Liston verwachtte slechts twee jaar bij Gallo te blijven, omdat hij niet wilde worden geclassificeerd als een grote wijnmaker. 'Dat was meer dan vijftien jaar geleden', zegt ze. 'Natuurlijk is mijn perspectief veranderd.'

Consistentie is de sleutel

Het grootste aanvankelijke verschil dat u vindt bij het benaderen van wijnmakers van grotere merken, is dat vragen worden doorgelicht door de marketingafdeling, terwijl kleinere wijnmakers gewoon de telefoon opnemen. Maar als die horde eenmaal is genomen, klinken deze wijnboeren precies als de fanatici van één blok, die constant praten over wijngaardbezoeken, over smaak plukken, over fermenteren in vaten - gewoon heel veel wijngaarden en smaken en vaten.

'Het is contra-intuïtief, maar onze schaal stelt ons in staat om ons te concentreren op het maken van wijn', zegt Brenden Wood, die verantwoordelijk is voor J. Lohr's 30 verschillende rode wijnen, waaronder de one million case Seven Oaks Cabernet Sauvignon . 'We kunnen echt tijd besteden aan het proeven in de wijngaard, in plaats van ons zorgen te maken of de hydrauliek van de vorkheftruck goed werkt.'

Wood is daarvoor uitgerust met stapels gegevens en tools, van propriëtaire giststammen tot dagelijkse rapporten over tannine , fenolische en voedingswaarde. 'We kunnen heel gedetailleerd en sullig worden', zegt Wood, een inwoner van Bay Area die begon met maken bier terwijl hij nog op de middelbare school zat en in 2004 naar J. Lohr kwam fermentatie dat gaat heel snel om vroeg meer kleur te krijgen, we kunnen het op die manier doen. Of als we het willen vertragen, kunnen we erg kieskeurig zijn over die fermentatiekinetiek.”

Ondanks de beschikbare technologie overheerst traditie vaak. 'Sommige van deze technologieën zijn echt ouderwets', zegt Wood, die wordt gerund veroudering proeven met eik duigen, chips en vloeistoffen - toevoegingen die veel geld zouden besparen als ze vergelijkbare wijnen zouden produceren. 'We hebben geen andere manier gevonden die beter is dan het in vaten te maken', zegt hij.

Ja, dat klopt: zelfs de grootste batches van J. Lohr worden op vat gefermenteerd. En hetzelfde kan gezegd worden voor de Chardonnay Bij Cupcake Wijngaarden , het grootste merk in de Verenigde Staten in de categorie $ 8 tot $ 11. 'We hebben meer efficiëntie, maar het is hetzelfde proces - alleen op grotere schaal', zegt Jessica Tomei, die verantwoordelijk is voor Cupcake als vice-president voor wijnmaken bij De wijngroep , maar ook kleine batch wijn gemaakt van Chili 'met een klein budget' eerder in haar carrière. “Het is nog steeds landbouw. We worden blootgesteld aan het weer, droogte, rook - alle verschillende dingen die ons tijdens het seizoen worden toegegooid.”

Wijn kopen in de supermarkt, volgens sommeliers

Omdat het publiek voor deze merken zo enorm is, is er een grotere verwachting van consistentie tussen jaargangen. 'We willen gewoon een relatief smalle bandbreedte aan smaakprofielen', legt Kristen Barnhisel, die de witte wijnen van J. Lohr maakt, uit van de 450.000 kisten van Riverstone Chardonnay te veel kleinere partijen Sauvignon Blanc , Rhône variëteiten en meer. 'In koelere jaren kan dat meer betekenen' malolactische gisting om die viscositeit en een beetje rijkdom te krijgen”, zegt Barnhisel, die pas 18 jaar oud was toen ze haar eerste vintage bij Sonoma County's Simi Winery . 'In warmere jaren kijken we misschien een beetje anders naar die naald en proberen we wat meer frisheid te krijgen.'

Hoewel het werken met veel wijngaarden in een regio de variabiliteit kan vergroten, zorgt het hoge volume tegelijkertijd voor veel flexibiliteit in de kelder. 'Met kleinere spullen leg je echt al je eieren in één mand', zegt Christine Morrison, wijnmaker voor Trinchero Family Wines' Seaglass Wine Company . 'De manier waarop we het fruit binnenbrengen, is nog steeds in kleine partijen', zegt ze, en ze legt uit dat wijnmaken haar herinnert aan het maken van pastasaus met haar vader toen ze opgroeide in Sacramento, waarbij ze rauwe ingrediënten gebruikt om smaken in lagen te brengen. 'Dat geeft ons echt veel controle en veel mengmogelijkheden.'

De deur staat ook wagenwijd open om te experimenteren. 'Onze schaal biedt ons zeker de mogelijkheid om onszelf uit te dagen om te innoveren en verschillende dingen uit te proberen', zegt Dark Horse's Liston. 'We weten dat we meer dan één tank hebben om mee te werken.' Een vintage, na het genieten van een dry Gewürztraminer van Claiborne & Churchill in de Edna Valley , besloot ze wat droge Gewürz toe te voegen aan de Dark Horse Pinot Grigio in een poging om meer textuur aan de wijn te geven. Dat werkte. En dat gold ook voor het toevoegen van wat aan hun Sauvignon Blanc. 'We hebben het gevoel dat het echt heeft geholpen om de thiolen te intensiveren en die tropische tonen te stimuleren op een manier die we niet hadden verwacht toen we die wijn gingen maken', zegt ze. “Dat was een super leuke verrassing voor ons.”

Nee ik in team

Het grootste dagelijkse verschil tussen grote en kleine wijnhuizen is de personeelsgrootte. Honderdduizenden kisten wijn maak je simpelweg niet zelf. 'In een kleinere wijnmakerij kun je een individuele bijdrage leveren - het draait echt allemaal om jou, wat je wilt en wanneer je het wilt', zegt Morrison, die toezicht houdt op de Central Coast-wijnen van Seaglass vanuit haar basis in de Napa Vallei . 'Dit is meer gecoördineerd en over het krijgen van iedereen om samen te werken.'

Dat omvat het begeleiden van de volgende generatie wijnmakers, van wie velen hun tanden hebben gezet tijdens het oogsten voor grote merken over de hele wereld. Een van die mentoren is James Ewart, die opgroeide op een kleine boerderij in Australië en nam een ​​onderzoeksbaan bij Delicate wijngaarden in Monterey County 22 jaar geleden. Tegenwoordig heeft hij de leiding over een aantal merken, waaronder: Edele Wijnstokken , Zac Brown en Dior , maar blijft het meest enthousiast over het volgen van die verbinding tussen wijnstokken en afgewerkte wijnen. Dat enthousiasme verspreidt hij over het handjevol stagiaires dat jaarlijks aan boord komt.

'Ze krijgen een heel goede technische ervaring en opleiding', zei Ewart. “Ze begrijpen echt de lange uren en hoe teamwerk zo belangrijk is, vooral in tijden die druk en stressvol zijn, en hoe communicatie absoluut de sleutel is om problemen onderweg te voorkomen. Het is niet één persoon die de wijnen maakt. Het is het hele team.'

Communiceren dat is cruciaal voor succes. 'Er is geen wondermiddel', zegt Ewart. “Het gaat erom dat je elke stap goed zet. Veel mensen snijden regels, maar we zorgen ervoor dat iedereen op één lijn zit en begrijpt waarom ze doen.'

Tomei houdt van de samenwerking en multifunctionele rollen van het werken met teams, waaronder voor haar het managen van wijnmakers en wijnbouwers in Californië, Nieuw-Zeeland en Italië om 16 verschillende Cupcake-wijnen te maken. Maar ze geeft toe dat het misschien niet voor iedereen is. 'Er zijn zeker wijnmakers en collega's met wie ik heb gewerkt waar deze omgeving misschien niet de juiste keuze zou zijn', zegt ze. “Je krijgt veel feedback, of je het nu wilt of niet. Niet alle wijnmakers zijn op zoek naar feedback.”

Ruimte voor iedereen

De romantiek van het wijnmaken leeft nog steeds voor deze wijnmakers, vooral omdat de meesten ook in staat zijn om naast grotere batches ook passieprojecten en bottelingen van boetiekformaat na te streven. Bij J. Lohr maakte Wood de eerste binnenlandse botteling van Saint-Macaire, een obscure Bordeaux verscheidenheid; terwijl Barnhisel single-vineyard bottelingen maakt van Pinot Blanc daar. Bij Dark Horse, Liston, a Champagne fanatiek, maakt nu een sprankelend zowel wijn als a roos .

Onder Diora maakt Ewart kleine hoeveelheden Pinot Noir van wijngaardblokken die hij in de loop van de decennia heeft geïdentificeerd. 'Ik krijg echt veel creatieve vrijheid met die wijnen', legt hij uit. 'Daar kunnen we verschillen uitdrukken en de vintage echt accentueren.'

De meeste maken ook meer dan één merk. “Dat was voor mij het mooie van een groter bedrijf: ik heb veel verschillende merken in handen gekregen. Ik zat niet vast aan één specifiek project”, zegt Kris Kato, die een grote faciliteit beheert voor Familiewijnen van Jackson in Monterey County. Hij is de officiële wijnmaker voor Carmel Road , maar houdt ook toezicht op delen van De crème , Kendall-Jackson , en Murphy Goode , door het hele bedrijf samen te werken.

'Je kunt je niet concentreren op slechts vijf ton, omdat je de 10 miljoen andere dingen uit het oog verliest', zegt hij. 'Misschien krijg je niet elke druif perfect, maar het gaat erom dat je er zo goed mogelijk uitziet.'

Kato, die opgroeide in een buitenwijk Portland in de buurt van grootouders die bessen en spruitjes kweekten, geeft toe dat grote wijnmakers niet altijd het respect afdwingen van hun kleine leeftijdsgenoten. 'Ik ben naar evenementen geweest waar sommige wijnmakers in de kamer niet eens naar me kijken', lacht hij. 'Maar ik ken veel mensen die niet kunnen geloven dat we een wijn kunnen maken die geweldig smaakt en voor $ 14 wordt verkocht. ‘Wil je stoppen?’ zeggen ze. 'Je maakt me af.''

De toekomst van wijn hangt af van de oorspronkelijke bewaker, de wijnbouwer

Hij was ooit boos op de negatieve reacties, maar hij is volwassen geworden. 'Het is gewoon leren om comfortabel in je vel te zitten', zegt Kato. “Ik sta achter alles wat ik maak. Ik weet dat ze echt geweldig zijn en ze drinken allemaal boven hun gewichtsklasse. Zo'n product bij mensen brengen en laagdrempelig doen geeft me veel voldoening. Er is genoeg ruimte in de ruimte voor iedereen.”

Naarmate kleinere wijnmakerijen onder grotere bedrijven worden geconsolideerd, proeven steeds meer wijnmakers de uitdagingen en voldoening die het maken van wijn op deze schaal met zich meebrengt. Daarom gelooft Liston dat de perceptie aan het verschuiven is, net zoals het voor haar heeft gedaan tijdens haar carrière.

'De hoeveelheid liefde, zorg en opvoeding die nodig is om wijn te maken, het is echt als kunstenaarschap - je giet je hart en ziel in deze tanks', zegt ze. 'Er zijn lange dagen en lange weken die nodig zijn om deze wijn te maken, en elke beslissing die we als wijnmakers nemen, is zeer berekend. Je staat in de wijngaard en moet je voorstellen hoe die druif zich gaat ontwikkelen tot een wijn die over zes tot achttien maanden zijn weg naar de consument zal vinden. Dat vereist veel ervaring en kennis die niemand te zien krijgt.

'Dat is geen machine die die beslissingen neemt', voegt ze eraan toe. 'Dat is een persoon.'